Bad blood

De kater haalde diep adem, niet precies wetend wat hij moest doen of zeggen. Hij was net bij Claw geweest, had die kittypet vermoord. Voor haar en haar alleen had hij zijn eigen regel gebroken, namelijk het vermoorden van een onschuldige kat. Was het dat waard geweest? Zijn ogen bleven hangen op de bruinige vacht van de poes, die waarschijnlijk aan het jagen was of iets in die richting.
Ergens, diep ver weg, was hij nog boos op haar. Waarom? Dat kon hij niet precies uitleggen. De kater vertelde zichzelf dat het was omdat ze blindelings deed wat Claw zei, dat ze zich rond liet commanderen door hem. Maar diep van binnen wist hij ook wel dat het niet dat was, hij was boos op zichzelf, omdat hij zich liet scheiden van haar door die stomme Claw. Boos dat hij gewoon deed wat hem werd verteld, en dat reageerde hij dan maar op Zira af.
Met een zucht stapte hij uiteindelijk op de poes af. "Zira" Begon hij rustig, haar expres niet aankijken. "Ik heb de kittypet vermoord." Hij wilde haar vertellen dat het hem speet voor zijn acties, maar de woorden kwamen niet uit zijn mond.


-Alleen Zira!

beetje een flut postje x3 m'n hoofd is nog niet helemaal wakker.

Zira sloot trillerig haar ogen, haar nagels boorden zich diep in de grond en ze likte langs haar tanden heen. Ze had een slachtoffer nodig, een slachtoffer om zich op uit te leven en om te verwonden zonder grenzen. Ze wilde iemand in elkaar rammen, voor dood achterlaten of gewoon de strot doorbijten. De afgelopen dagen was het niet slim geweest om bij de Commander in de buurt te komen. Met krachtige pootstappen liep Zira door de mensenplaats heen maar vond geen één kittypet. Als je van een afstandje keek, zag Zira er woedend uit. Maar keek je in haar ogen, dan zag je pijn - heel veel pijn, verdriet, angst. Ze stond op instorten. Iedereen verraadde haar, liet haar in de steek... Zo was ze geworden hoe ze was en toch ging het nog door. Toch vonden katten het een goed idee om haar opnieuw te breken zodat ze nog killer werd tegen anderen. "Zira," klonk het opeens van achter haar en meteen stond ze stokstil en langzaam draaide ze haar kop om. Die stem was van Jinx, de kat die haar zo afgesnauwd had en haar vertrouwen zoals Claw voorspeld had binnen een dag alweer verbroken had. "Ik heb de kittypet vermoord." Klonk het koeltjes maar Zira nam dit niet als een excuus. "Ik heb niet de indruk dat je nog graag bij me wilt zijn," miauwde ze kil terug, maar haar ogen stonden vol verraad.

Hij voelde zich nogal verloren, om het zachtjes uit te drukken. Van ver kon je al zien dat het niet goed met haar ging, dat ze kwaad was. Toch zag hij iets aan haar houding dat anders was, ze leek... Gebroken? Hij kon het juiste woord niet vinden, maar het liet hem slechter voelen dan dat hij in tijden had gedaan. Was dit zijn schuld?
"Ik heb niet de indruk dat je nog graag bij me wilt zijn," Haar kille stem verraste hem. Nu pas hief hij zijn kop op en keek hij in haar rode ogen, die waren vervuld van verraad.
De kater liet zijn staart zakken, van de sterke kater die hij was bleef niet veel over. Wat moest hij zeggen? Nooit was hij echt een held met woorden geweest, als hij iets belangrijks wilde uitleggen schoten ze altijd te kort. Zoals nu weer.
Een tijd lang was hij stil, hopeloos zoekend naar de juiste woorden, om alles weer terug te brengen naar zoals het was. "Dat is niet waar." Hij worstelde met zijn emoties. "Ik wil juist bij je zijn." Hij zuchtte. "Het is gewoon. Het gaat de laatste tijd gewoon niet helemaal zoals ik wil, en.." Zijn zin maakte hij niet af wetend, dat er niets zinnigs van zou komen. Hij vervloekte zichzelf stilletjes, waarom was dit zo moeilijk?

Zira trilde - van woedde maar ook van verdriet. Ze geloofde geen woord van wat hij haar allemaal vertelde. "Dat is niet waar." miauwde Jinx maar Zira schudde koppig haar hoofd - natuurlijk was het waar. "Ik wil juist bij je zijn." Jinx zuchtte, maar ze gaf niet toe. "Het is gewoon. Het gaat de laatste tijd gewoon niet helemaal zoals ik wil, en.." Slappe excuses vond ze het, al wilde ze ze maar al te graag geloven. "Ik geloof er niks van," spuugde Zira hem toe maar door haar stem heen was verdriet te klinken. Tranen van woedde en verdriet kwamen in haar ogen te staan. Ze wilden haar allemaal breken, kapot maken en vermoorden, waarom zou Jinx daar niet aan meedoen? Waarom zou hij anders zijn?

Natuurlijk had hij verwacht dat ze het hem niet zo makkelijk zou vergeven, wat kon ze anders? Toch deden de woorden die uit haar bek kwamen pijn. "Ik geloof er niks van,"Spuugde ze hem toe, woede, maar vooral verdriet in haar stem. De rode ogen van zijn commander vulde zich met tranen, iets waarvan hij dacht, nee, hoopte dat hij het nooit zou hoeven zien.
Ongelovig keek Jinx haar lang aan, voordat hij de stilte verbrak. "Je gelooft me niet." Zijn stem was hol. Het was geen vraag, eerder een bevestiging. "Geloof je dat dit allemaal nep is? Denk je dat echt?" Strak keek hij haar aan. " Denk je echt dat ik alles heb gefaked? Dat ik me nu gewoon zou kunnen omdraaien en weglopen, zonder ooit nog aan je te denken?" Tijd om te antwoorden gaf hij haar niet. "Zira, ik ben naar de Bloodclan voor je gegaan, ik heb zojuist een onschuldige kittypet vermoord, enkel zodat ik weer bij jou kan zijn." De kater zou niet wenen, omdat hij zich nog steeds voor wilde doen als een sterke, zekere kater. Maar zijn groen-gelige ogen waren gevuld met een wervelstorm van emoties. "Verdomme Zira, natuurlijk is dit niet nep!" Grauwde hij haar toe, alhoewel zijn stem niet boos was.

Woest knipperde de Elitekattin met haar ogen. Nee, ze zou niet huilen. Gevoelens had ze achter haar gelaten, toch? En huilen hoorde niet bij haar. Ze zou niet toegeven aan de tranen. "Je gelooft me niet." Het klonk zo leeg, zo gebroken, alsof hij net zoveel pijn voelde als haar. Natuurlijk niet, beet ze zichzelf toe, probeerde haarzelf te overtuigen om niet opnieuw een fout te maken en met een gebroken hart achter te blijven. Soms vroeg ze zich af wat er gebeurd zou zijn als ze niet met Scar meegegaan was om Bluestar aan te vallen. Dan zou ze nog in de ThunderClan zitten, was haar naam nu Lightstorm en had ze misschien wel de liefde van haar leven gevonden. Was ze blij geweest misschien? Maar dan schudde ze die gedachte weer van haarzelf af; nee, ze wilde nooit meer terug naar die Clan. "Geloof je dat dit allemaal nep is? Denk je dat echt?" De woorden van Jinx trokken haar weer uit haar gedachtes. "Denk je echt dat ik alles heb gefaked? Dat ik me nu gewoon zou kunnen omdraaien en weglopen, zonder ooit nog aan je te denken?" De tranen werden meer en opnieuw knipperde Zira om ze tegen te houden. Ééntje wist er te ontsnappen. "Zira, ik ben naar de Bloodclan voor je gegaan, ik heb zojuist een onschuldige kittypet vermoord, enkel zodat ik weer bij jou kan zijn." Haar hart stak bij deze woorden. Had hij dat ech- nee. Stop met dezelfde fouten te maken.  "Verdomme Zira, natuurlijk is dit niet nep!" Zira stapte op hem af, hief haar klauw op, gaf hem hard een mep in zijn gezicht en verborg toen haar kop in zijn vacht. De tranen liet ze lopen, tranen die ze - hoe lang zou het zijn? 10 manen? - had ingehouden en haar schouders schokten.

- ZO. EMOTIONEEL. ;w;

Het kostte hem moeite om stevig op zijn poten te staan, om niet zijn emoties hun gang te laten gaan en ineen te zakken als een watje. Had hij het kapot gemaakt? Hetgeen wat ze hadden? Het kleine vonkje tussen hen die zijn hart kon ontdooien? De kater slikte, verlangend naar wat ze eerst hadden, niet naar deze uitzichtloze situatie waar ze in waren gesleurd. Hij wilde de schuld op Claw schuiven, hem alles kwalijk nemen, omdat hij tussen hen in was gekomen. Maar dat kon niet, want het wist dat dit zijn eigen schuld was, en dat gewicht drukte zwaar op zijn zwarte schouders.
Hij keek toe hoe ze op hem afstapte, haar poot opgeheven. Zonder angst sloot hij zijn ogen, zich niet verzettend tegen haar scherpe klauwen of de pijn die ze met zich mee brachten.
Toch was hij niet voorbereid om haar plots terug te vinden met haar kop in zijn vacht, terwijl tranen zijn zwarte vacht nat maakten. Ze leek zo.. Kwetsbaar nu, nog niet eerder had hij haar zo open gezien.
De kater slikte, maar drukte toen vol overgaven zijn kop tegen de hare. "Het spijt me Zira." Eindelijk, eindelijk waren die 4 stomme woorden eruit, en god, wat meende hij ze.

Even leek Jinx te verstijven, maar dat kon ook haar verbeelding geweest zijn. Was ze dan zo bang voor zijn reactie? Misschien zou hij haar wel wegduwen, haar in haar gezicht uitlachen. Maar gelukkig voelde ze zijn kopje tegen de hare. Een kleine glimlach verscheen op Zira's gezicht. "Het spijt me Zira." Klonk het. Simpel misschien, maar vol met betekenis. Wat moest ze terugzeggen? "Ooh Jinx.." Miauwde ze, haar stem nog heser en rauwer dan normaal.

Haar geur vulde zijn neus, en voor even, één enkele kwetsbare seconde, was hij alleen hier en nu, samen met haar. In dat korte moment sloot hij zijn ogen, genietend van haar warme lichaam tegen het zijne. "Ooh Jinx.." Zira's stem haalde hem weer terug naar deze wereld en de kater haalde diep adem, hij wilde dit moment niet verstoren met zijn woorden, maar hij moest iets zeggen. "Ik zal je niet laten vallen Zira." Een klein grijnsje sierde zijn snuit. "Mocht ik ooit vergeten dat ik dat gezegd heb, geef ik je het recht om een voor een m'n tanden eruit te trekken." Misschien was nu niet het juiste moment voor zijn grapjes, maar hij probeerde de situatie ietwat te verlichten.

Zijn volgende woorden raakte Zira en ze glimlachte in zijn vacht. "Ik zal je niet laten vallen Zira." Ze grinnikte zachtjes en haalde opgelucht adem. Al die gevoelens waren eruit, tenminste, zo ongeveer. Ze moest nog een paar traantjes laten lopen en dan had ze hopelijk pas over twintig manen weer zo'n uitbarsting. "Mocht ik ooit vergeten dat ik dat gezegd heb, geef ik je het recht om een voor een m'n tanden eruit te trekken." Hierbij haalde ze haar kop uit zijn vacht en gaf hem een lik over zijn wang. "You idiot," miauwde ze met een grimas op haar gezicht en zette haar poten op zijn borst waarna ze hem met gemak omduwde, zodat ze beiden op de grond naast elkaar lagen.

Gelukkig kwamen zijn woorden goed aan. Wat had hij ook kunnen verwachten, dit was immers Zira. "You idiot," een klein, schaapachtig grijnsje vormde zich op zijn snuit bij haar woorden. Haar massieve poot plaatste ze op zijn schouder waarna ze hem hard duwde. Hij liet het toe en liet zich zonder tegenwerking op de koude grond vallen. Het voelde hard en koud, onplezierig in iedergeval. Maar de tabby poes krulde zich op naast hem, waardoor haar warme lichaam tegen de zijne lag en opeens was het niet meer zo erg. De zwarte kater likte haar oor, waarna hij zijn grote kop tegen de hare legde. Zachtjes spinde hij, waardoor de puntjes op zijn oren lichtelijk trilden. Er waren geen woorden nodig op dit moment.

Zira krulde zich naast hem op en legde haar kop naast de zijne. Ze spinde toen hij haar oortje likte en spinde nog wat harder toen hij haar kop neerlegde tegen de hare aan. Dit moment was perfect, niemand die er wat tegen kon doen. Zelfs Claw kon dit niet verpesten, want Jinx had zijn kittypet vermoord. Hierbij vertrok haar gezicht even maar ze besloot daar niet nu over te gaan praten. Nu wilde ze gewoon genieten van zijn warmte, zo blijven liggen.

- Kan Jinx de eerste move maken? x3

De poes krulde zich op naast hem, haar kop naast de zijne. Haar warme lichaam was zo dichtbij en Jinx snapte niet waar dit gevoel van voldoening vandaan kwam. Het was bijna kinderachtig, als je het zo wilde noemen, alsof ze zich momenteel in een stomme, zoetsappige film bevonden, waarin alles perfect was en zij hopeloos verliefd waren. Kinderachtig, ja, want het was allles behalve zo. Immers was zij nog steeds een ijzige killer, en hij een sarcastiche trut.
Maar ach, wat deed het er momenteel toch toe?
Hij liet zich mee slepen in het moment, iets waar hij later spijt van zou krijgen, en niet een beetje ook.
Zachtjes zette hij zijn zwarte poot tegen de poes haar rug, waardoor hij haar weer op haar buik draaide. Hij stond op en keek de poes veelbetekenend aan. Zou ze hier in mee gaan?


-toch een beetje akward dit te typen haha x'D

Even lagen ze zo naast elkaar. Hun ademhaling was rustig en gelijk. Alsof ze één waren. Zira draaide zich een beetje waardoor ze schuin op haar zij lag, haar rug tegen hem aan. Ze glimlachte. Hopelijk kwam er dit keer geen Claw om dit te verpesten. Uit het niets voelde ze een poot op haar rug, die haar langzaam omdraaide en ze keek verbaasd naar Jinx. Pas toen begreep ze het en schaapachtig grijnsde ze, waarna ze hem een knikje gaf. Ze wilde meer van hem dan alleen maar naast elkaar liggen.

- Time skip?

Zira verzette zich niet. De enige reactie die hij kreeg was een verbaasde blik, maar al snel leek ze te begrijpen wat zijn bedoelingen waren. Een klein, schaapachtig grijnsje was aftelezen op Zira's snuit terwijl ze knikte, en hem daarmee toestemming gaf. Lust fonkelde in zijn ogen, al borrelde er toch even twijfel in hem op. Hij was niet uit op kittens, en hij kon met zekerheid zeggen dat voor Zira hetzelfde gold. Echter kon hij de drang toch niet weerstaan. Zonder nog verder na te denken beklom hij Zira en deed zijn ding. De mogelijke gevolgen boeide hem momenteel niet.

-Time skip-

Met een versnelde ademhaling liet hij zich naast Zira op de grond zakken, een brede, schaapachtige grijns op zijn snuit. "Je bent geweldig."Murmelde hij zachtjes, terwijl hij de bruine poes een lik over haar wang gaf.

Het voelde allemaal geweldig, en het was al veel te snel afgelopen. Jinx ging naast haar liggen en ze glimlachte naar de zwarte kater. "Je bent geweldig." Miauwde hij zachtjes tegen haar en met ze grijnsde terug naar hem, waarna ze haar tong uitstak. Echter kreeg ze een lik over haar wang en ze giechelde zachtjes. "Jij bent nog veel geweldiger," beantwoordde ze hem en gaf hem een lik over zijn snuit terug. Ze bleef nog graag even liggen, want ze wist dat als ze op zou staan ze nog een paar dagen beurs zou zijn en met spierpijn rond ging lopen.

Hij bracht zijn lichaam dichter tegen de hare, een tevreden gespin duidelijk hoorbaar. De poes gaf hem een lik over z'n wang, waarna ze bijna als een klein meisje giechelde. "Jij bent nog veel geweldiger," Er volgde nog een lik over zijn snuit en hij raakte haar neusje aan met de zijne, een grijnsje op zijn snuit. "Dat betwijfel ik."Miauwde hij geamuseerd, waarna hij zijn kop naar haar oor bracht. "En weet je wat nu het mooiste is? Er is geen Claw die ons lastig kan vallen."Misschien niet het slimst om nu over Claw te beginnen, maar de woorden waren er al uit voordat hij ze in twijfel kon trekken.

"Dat betwijfel ik." Miauwde Jinx tegen haar en Zira glimlachte. Zo bescheiden was hij soms, terwijl hij op andere momenten kon opscheppen als de beste. "En weet je wat nu het mooiste is?" Werd haar toen gevraagd, en de commander schudde haar kop van nee. "Er is geen Claw die ons lastig kan vallen." ging Jinx verder en hierbij knikte Zira bedenkelijk. "Ja, klopt." glimlachte ze vervolgens en gaf hem nog een lik over zijn neus. "Jinx, ik heb zoveel geluk met jou." Mompelde ze zachtjes nadat ze haar neus in zijn vacht geduwd had.

Gelukkig leek Zira het niet naar te vonden dat hij het weer over hun zwarte leider had. Schaapachtig grinnikte Jinx toen ze bedenkelijk knikte."Ja, klopt."Ze glimlachte en gaf hem nog een lik over zijn neus. Op het moment genoot hij van alles, van alle kleine dingetjes. De manier hoe haar wenkbrauwen wiebelden terwijl ze knikte, hoe het licht in haar rode ogen weerkaatste; alles. Hij kon zijn geluk momenteel niet op. "Jinx, ik heb zoveel geluk met jou." Haar neusje duwde ze in zijn vacht. Jinx sloeg zijn poot over haar lichaam en kroop nog dichter tegen haar aan, waardoor ze volledig met elkaar verstrengeld waren. "Ach schei toch uit."Murmelde hij geamuseerd.

De warmte vanaf zijn lichaam voelde geweldig en Zira wilde dit moment nooit laten eindigen. "Ach schei toch uit." klonk het vanaf Jinx en ze grinnikte hees. En ze was de afgelopen middag nog zo boos op hem geweest.. Raar hoe dingen zomaar zo anders konden lopen dan je wilde - Zira wist niet hoe erg gelijk ze daarover had.

- Topic uit? Ik wordt een beetje inspiloos x3