Let's make some memories

Een beetje verveeld keek Canarykit over de rand van het nest. Het regende buiten, en dat betekende dus dat ze de nursery niet uit kon glippen. Deze plek hing haar ondertussen de keel uit, en het kamp was de enige plaats waar ze nog wat kon beleven. Eigenlijk kon ze gewoon niet wachten tot ze eindelijk een apprentice was, en ze kon gaan en staan waar ze wilde. Dan zou ze het hele territorium kunnen verkennen, en misschien zelfs fourtrees en de highstones als ze dat wilde. De tijd kon maar niet snel genoeg gaan voor Canarykit. Een beetje rusteloos stond ze op. Ze kon de nersery niet uit dus dan moest ze hier maar iets vinden om te doen. Haar ogen gingen door de den, en bleven hangen bij het nest van Snowynight. Ze bedacht dat ze nog geen een keer bij haar kits had gekeken, en snel liep ze ernaartoe en gluurde nieuwsgierig over de rand.

Eerste post voor Ashkit

Zijn buikje was vol, hij had genoeg gedronken. Ashkit gaapte lichtjes en rekte zich uit, met zijn pootjes eventjes in zijn moeders buik duwend, maar daarna trok hij zijn pootjes weer in en krulde hij zich wat meer op, zijn wazige blik richtend op de hemel boven hem. Of tenminste, dat had hij gehoopt. Het enige wat hij zag waren blaadjes. Er viel niet zo heel erg veel te zien. Totdat er ineens een hoofdje verscheen over de rand van het nest. Ashkit schrok ervan. Het katertje bevroor en dook wat in elkaar, terug starend naar de zwart witte poes. Maar voor nu zei de kater nog helemaal niks. Wie weet kon hij haar niet vertrouwen immers.

~Mind if I join?

De dag er voor had Nightkit voor het eerst eindelijk haar oogjes geopend. Ze had gezien, al was het allemaal nog wat wazig. Voor alle veiligheid en geruststelling hield Nightkit haar oogjes nog regelmatig dicht. Dan kon ze dag dromen over alles wat veilig was. Want ja, ze had ook voor het eerst een échte muis gezien en zo leuk vond ze ze niet als ze dood waren, of moest ze wennen aan het beeld? Het figuur hield ze echter wel vast en nu waren haar kleuren muizen in haar dagdromen meet realistisch geworden, al maakte de kleuren ze totaal onrealistisch. Nightkit opende toch voorzichtig haar oogjes en keek om zich heen. Opdat moment zag ze ineens een grotere kitten over de rand van hun nest gluren. "Monstew!" Piepte ze geschrokken, terwijl ze met veel moeite en zo snel mogelijk weg kroop van de rand, tegen Snowynight aan.

Nieuwsgierig keek Canarykit naar de kits in het nest. Snowynight en de meeste kits sliepen, maar twee van haar waren wakker en hadden haar opgemerkt. Ze reageerde allebei verschillend. Een grijs tabby kater verstarde, en keek haar wantrouwig aan, maar zijn zusje, een zwart poesje, riep "Monstew!" en kroop tegen haar moeder aan. Canarykit schudde een beetje geschrokken haar kop. Ze was toch geen monster? En straks maakten de kits Snowynight nog wakker, en die zou haar vast wegsturen aangezien queens iets hadden tegen kits. "Ik ben geen monster." Verzekerde ze de kit. "Ik ben Canarykit. Hoe heten jullie?"

Ze was er heilig van overtuigd dat de grote zwart-met-witte kitten een monster was. Ze had haar nog nooit gezien en wat zo boven het nest uit gaan steken. Dat was eng, zeker voor een kitten die nog maar net zien kon. Vanaf de veilige situaties tegen haar moeder aan keek ze met vernauwde kitten oogjes naar de grote-onbekende. "Ik ben geen monster," sprak het monster. "Ik ben Canarykit. Hoe heten jullie?" Nightkit stak haar neusje de lucht in met haar oortjes naar achteren. "As.. Ashkit," hoorde ze haar grote broer zeggen, op zachte toon. "Kn..Knerrie.." hoorde ze Ashkit zeggen. Bibberend bleef ze waar ze was, maar probeerde toch groot en stoer te zijn, tevergeefs. "Jij welw monstew!" Piepte ze verklarend.