Hell hath no fury

Met de constante dreiging van Shadowclan en Riverclan was het maar zo veilig om de grenzen goed te bewaken. Er kon immers ieder moment een kat -of een hele groep- het lot in eigen handen nemen. Hij twijfelde er ook niet aan dat Thunderclan gebruik zou willen maken van dit. Zei dachten vast dat ze nu allemaal zo geconcentreerd waren op Shadow- en Riverclan, dat ze de ratten niet zouden opmerken tot ze in hun camp waren en al enkele nietsvermoedende katten vermoord hadden. Laffe moordenaars dat ze waren. Whitelion was nog steeds niet over de woede die ze veroorzaakt hadden toen ze hen in hun eigen camp aanvielen. Net als shadow ooit deed. De grote kater snoof de lucht op en rook visgeur. Dat was natuurlijk logisch, aangezien hij aan de Riverclan grens was, maar het was verser dan een geurmarkering op dit moment van de dag hoorde te zijn. Hij keek om zich heen en zag niemand minder dan 'hare hoogheid' Butterstar aan de grens staan. De deputy had absoluut geen respect voor katten van andere clans, en al helemaal niet voor hun leiders. De naam van de leider werd dan ook met minachting uitgesproken toen hij haar dichter bij haar stond en begroette. "Butterstar"

Hoewel hij innerlijk kookte van woede bij de laffe uitspraken van de al even laffe poes, bleef zijn uitdrukking tamelijk neutraal. Er was misschien een spoortje woede te zien, maar het grootste deel was minachting. De grote kater snoof even en ging zitten, schijnbaar compleet op zijn gemak. "Tsja, dat is jouw denkwijze", antwoordde hij, en dit keer slaagde Whitelion erin om zijn stem emotieloos te houden. "Maar hier zijn we niet bang om ons camp uit te gaan." Een vreugdeloos glimlachje plooide zich om zijn lippen. "Maar voel je vrij om je op te sluiten in je camp en je warriors al je werk te laten doen omdat je bang bent van de dassen, hoor" Na vele van dit soort woordgevechten te houden, werd hij wel degelijk wat beter in het terugkeren van woorden, al kwam er altijd dat moment dat iémand het laatste woord had. Hopelijk was hij dat dit keer.

Het vage glimlachje om zijn lippen vervaagde echter al snel weer, en maakte plek voor het koude gezicht dat hij altijd droeg. Hij vernauwde zijn ogen echter iets, om zijn ongenoegen en zijn minachting uit te drukken; Whitelion zou de woede die hij voelde niet de overhand laten krijgen, want hoewel hij geloofde dat hij sterker was dan Butterkreng, ze had meer levens dan hem. Als hij haar ene keer zou vermoorden, zou ze nog steeds leven en meer dan genoeg schade op hem kunnen toebrengen. En om heel eerlijk te zijn, hoewel het leven vreselijk was, toch wou hij het nog niet opgeven. Ergens moest er vast wel hoop zijn. Hij snoof enkel eens, zichzelf vervloekend omdat hij natuurlijk niet op een goeie comeback kon komen nu het eens nodig was. Goed zo White, goed zo.

De kater rolde zijn ogen bij haar volgende opmerking. Dat was laag, onder de riem. Hij was zelf misschien ook geen hevige fan geweest van Hollystar, maar dat gaf dit zielige excuus van een leider geen recht om over haar en hun clan zo te spreken. "Je bedoelt dat dat is waarom iemand haar in het ravijn geduwd heeft? Omdat ze haar clan zo goed leidde?" Hij was er ergens van overtuigd dat dat was wat er gebeurd was, al was er geen reden om dat aan te nemen. er was geen bewijs. Hij hield zijn toon echter zorgvuldig kalm en emotieloos. Laat de controle niet verliezen, dat heeft alleen maar vreselijke gevolgen. "In ieder geval is ze niet zo zwak als Dawnstar geweest" Dear butterstar, two can play that game.

Duidelijk ongeintereseerd staarde Butterstar naar de witte deputy en likte heel even over haar poot voor ze in de lach schoot en speels haar staart heen en weer gleed. "Darling geloof je dat nou werkelijk?" Spinde ze speels en keek hem aan. "Hollystar leeft nog ze had alleen genoeg van de wanhoop die Windclan inhoud." Mompelde ze droogjes en likte over haar borst voor ze hem even geïnteresseerd aankeek. Awh schattig, meneer dacht dat hij goed kon spreken. Ze rekte zich uit en gaapte. "Nou ja.. Dawngaze is bij haar clan gebleven. Holly is gewoon vertrokken met de noorderzon. Dat zegt wel wat over kracht nietwaar?"