Here kitty kitty kitty

Even had ze geen idee waar ze mee bezig was. Waarom ze deze kant op liep. Misschien wou ze bij bloodclan kijken, wou ze kittypets pesten. Misschien een aantal twolegs pesten. Geen idee maar ze liep erop af. Ze liet op het twoleg gebied af en er zat tussen haar gebied en dat van de twolegs meer dan genoeg ruimte maar geen moment bedacht ze zich om te draaien om terug te lopen naar haar eigen grond. Waarom niet, omdat ze eigenwijs was. Yup, ze was gewoon veel te eigenwijs om terug te lopen. Misschien was er nog iets interresants aan de hand, al dacht ze van niet. Er was nooit echt heel veel interresants aan de hand als het om twolegs ging. Toen ze er eenmaal in de buurt kwam sprong ze hoog op de schutting en hield haar evenwicht op de dunne planken terwijl ze om zich heen keek. Ergens had ze er nu al genoeg van duw stapte ze maar op het dichts bijzijnde schuurtje en ging er liggen waarna ze haar voorpoten onder haar borst vouwde en haar ogen half sloot. Toch keek ze om toen ze een hond hoorde blaffen. In de tuin waar het schuurtje zat. Het was niet zo'n grote hond. Erg dreigend klonk hij niet dus staarde ze ongeinterreseerd naar het wezen.

{ L U M I N A }

Lumina hield haar kopje schuin en keek twijfelend naar het fel gekleurde veertje dat in haar tuin lag. Haar huismensen hadden da hier voor haar neergelegd. Toch wist Lumina eerst niet goed wat te doen, want het bewoog maar niet. Totdat de wind plots opstak en het veertje weg blies. Lumina's oortjes schoten direct naar voren en haar oogjes werden groot. Snel sprong ze achter het felgekleurde speeltje aan en ving het op met haar pootjes, waarna ze er simpel op ging zitten. Niemand die dat van haar afpakte. De jonge poes richtte haar kopje direct op toen ze de hond van de buren hoorde blaffen. Ze had nog niet direct door dat er ergens een indringer was. Ze zat namelijk te laag om degelijk te zien dat er een poes op het tuinhuis van de buren lag. Lumina richtte haar aandacht vervolgens dan maar terug op het veertje. Even tilde ze haar pootje op om te zien of het er nog wel was.

Ergens had ze toch wel gehoopt dat het blaffen van het kleine kefhondje gewoon snel afgelopen zou zijn maar het ding bleef maar doorgaan. Haar blik werd steeds killer naarmate de tijd verstreek en ze was er toch wel behoorlijk klaar mee. Het zou niet lang meer duren of ze zou de stembanden van het irritante ding er eigenhandig uit trekken. Hmm, misschien was dat nou niet het beste idee. Ze had geen zin in twolegs die op haar aan het jagen waren. Ja want als je hun dieren doodde waren ze ineens wel boos terwijl ze het zelf ook doen. Zodra je ziek werd werd je meteen afgemaakt. Ze had lang genoeg in het asiel gezeten om dat te weten. Kort keek ze om toen ze iets met een behoorlijk fel kleurtje langs zag gaan in haar ooghoeken. Nou werd ze ergens wel geïnteresseerd. Rustig stond ze op en liep naar die kant op daar op het puntje te gaan zitten. Die kittypet was op het kleurrijke ding gaan zitten, wat leek een veertje te zijn.

Voorzichtig ging ze van het veertje af, waarna de wind het direct weg blies. Snel trippelde ze erachteraan en sprong er met haar twee voorpoten op. Haar ogen waren gefixeerde op het fel gekleurde speeltje, maar op de achtergrond zag ze net iets bewegen. Ze keek nu niet naar het veertje voor haar, maar naar de poes die iets hoger lag op het schuurtje. Twijfelend trok ze met haar oortje, waarna ze zich terug op het veertje richtte. Er waren genoeg kittypet's waarvan ze niet eens wist dat ze bestonden. Ze zette zich terug op het veertje en richtte haar blik weer op de poes. "Hallo," mauwde ze uiteindelijk maar. Haar oortjes stonden niet recht omhoog, maar lagen lichtjes opzij. Ze was gewoon nooit zeker van haar stuk bij katten die ze niet kende. Maar ze deed toch een goede poging om meer katten te leren kennen. Toch?