You're back? {Rina}

De kater kwam uiteindelijk op de Twoleg Place aan, hij wou iemand spreken. Niet dat diegene dat makkelijk zou willen, maar Hurricane moest wel. Hij wou over zijn problemen vertellen en zijn halfbroer had het al druk. De zwarte kater keek om zich heen in de hoop een rossige pels te zien, misschien is ze thuis. Hurricane rende op haar schutting af van haar huismensen en verstopte zich onder een lage struik. Tot zijn verbazing was er geen kat te bekennen, niet eens het mandje en voerbakje! De kater keek om zich heen en liep de tuin uit. Waar zou ze zijn? Even herrinerde hij zich de groffe uitval va he toen de poes weigerde met hem mee te gaan. Misschien is ze weggelopen? Maar ze zou dat nooit alleen doen, dus wie hielp haar ook nog?

Only Rina

Met een aorstje tussen haar kaken rende de rossige kattin weg van een woede twoleg. Haar oren deden pijn door al dat harde geschreeuw. Zo snel als ze kon zigzagde ze tussen de bomen en vluchtte de struiken in. De twoleg liep iets vloekends weg en verdween terug naar de ingang van het park. Rina vroeg zich af wat ze fout deed. Het was maar een worstje. Langzaam toen ze zeker was dat de twoleg echt weg was pakte ze haar worstje weer op en liep de struiken uit terug naar haar bestemming. Het was kort geleden dat Jinx haar een nieuw thuis gaf, en nu moest ze wennen voor haar eigen eten zorgen. Dat was niet zo erg moeilijk aangezien ze eten kan stelen, bedelen en jagen. Plots keek ze naar haar oude thuis. Er was niemand thuis en haar mandje en voerbakje was weg. Even kreeg de poes een naar gevoel van heimwee. Maar met al die herrineringen die ze net terugkreeg schudde ze het af. Plots gleed haar blik op een zwarte pels onder haar lievelingsstruik waar ze vroeger als kitten zich onder verstopte als ze lang niet wou slapen. Was het Jinx? Die kater had dezelfde halsband. Nee, anders zou hij geen ijsblauwe ogen hebben. Plotseling kwam er een flits van vroeger terug. De kater die haar scheldend verliet, die haar met een gebroken hart achterliet. Spice! Ze zal hem is laten zien wie hier een watje is. Met een sierlijke sprong belandde ze op de schutting en snel kaatste ze op de grond. Haar worstje nog hangen tussen haar kaken. "Spice! Wat brengt jou hier?" Het klonk eerder afbijtend dan normaal. "Je verwacht toch niet met mij rustig te praten nadat alles hier gebeurt is? Denk je dat ik het zo snel vergeet?" Haar groene ogen ontmoetten de zijne en de poes dacht er niet aan weg te kijken. Deze kater had haar pijn gedaan. En ondanks dat ze hem niet meer leuk vond, ze vergaf het hem nooit.