Sweet Sour

Ondanks hij nog niet wist of hij geaccepteerd was in de Terror Claws was hij toch nog gebleven waar hij al heel de tijd verbleef. Hij wist ergens wel dat Sushi hem niet zou laten gaan, aangezien ze hem zelf getraind had, maar dat wilde niet zeggen dat Gravepath tegen hem was. Om zijn gedachten maar op iets anders te vestigen had de kater uiteindelijk toch maar besloten om op jacht te gaan. Jagen gaf hem altijd dat beetje voldoening om toch een beetje tevreden te zijn en je had er direct iets mee waarmee je je buik kon vullen. Hij was nog maar net op pad of hij rook al een prooigeur, al werd deze geur aangevuld met een stevige bloedgeur én een katten geur. Uit de geur kon hij opmaken dat het om een kater ging en dat het niet de kater was die gewond was, maar de prooi. Vinal richtte zich direct op en liet zijn sluiphouding voor wat het was. Hij was geen kat die zich verstopte, maar gewoon regelrecht op zijn doel afging.

Sour eerst

Vol walging keek Sour vanuit de boom toe hoe een hond zijn vers gevangen prooi verscheurde en opschrokte alsof hij nog nooit gegeten had. Zijn ene groene oog stond groot opgezet en al zijn haren stonden recht overeind. Echter had de hond na zijn eten nog niet genoeg gehad; nee, hij ging recht op de boom waar Sour inzat af. Al was de zwarte kater geen lafaard, hij was slim genoeg om dit beest niet aan te vallen en nam liever de benen dan dat hij zichzelf naar beneden en op de hond zou gooien. Pas toen merkte hij een wit verschijnsel op en even was hij bang dat er een andere hond aankwam, zodat hij hier nooit meer weg kwam, maar merkte toen op dat het een kat was. Hij wist dat hij niet moest praten, want dan zou hij laten merken dat er nog iemand was, dus probeerde hij maar wilt met zijn ene oog te seinen dat het hier gevaarlijk was en dat de onbekende kat hier maar beter niet zomaar het toneel op kon komen lopen.

Vinal hield halt en bleef met één van z'n voorpootjes in de lucht hangen toen hij een grijze kater in een boom spotte. Dan pas ging zijn blik naar de hond die onderaan de boom rondje aan het lopen was. Vinal liet zijn kopje automatisch zakken bij het zien van het dier. Wat moest hij daar nu in hemelsnaam mee. Hij was getraind in het aanvallen van katten en vol gestoken met ideeën tégen de clans. Kort trok hij met zijn oortje en zette voorzichtig een stapje naar achteren. Een wonde kon hij onmogelijk veroorloven. Dat kwam niet bepaald goed over bij Sushi en Gravepath. Zijn ogen schoten weer naar de kater in de boom. Die kat kon daar toch ook geen eeuwigheid blijven zitten. Stevig zette de kater zijn poot neer en hij richtte zijn kopje weer op, zoals Sushi hem had aangeleerd. Nonchalant maakte hij een hoek van 90 graden en begon in die richting de lopen, terwijl hij zijn blik strak op het dier richtte. Pas toen hij er zeker van was dat hij ver genoeg was van het beest, maar toch in het zicht wenkte hij kort met zijn staart naar de kater in de boom dat hij zijn aandacht erbij moest houden. Met een enkele beweging zette hij zijn poot stevig neer op een takje dat direct een krakend geluid maakte. Misschien was dit toch niet zo heel slim. De hond keek direct zijn richting uit en zette de achtervolging in, waarbij hij wegliep van de alleenstaande boom. Vinal's oogjes schoten open en hij begon direct te lopen richting een plek waar hij wist waar vele stenen lagen. Toen hij een eindje verder was stoof hij toch maar snel een boom in om even op adem te komen en liet zijn blik vluchtig naar de andere boom gaan waar de kater net nog ingezeten had. Vinal kon hier tenminste van de ene naar de andere boom springen, iets wat de eenogige kat niet kon.

Het leek er eerst op alsof de witte kater doodleuk de hond zou benaderen, maar het werd vrijwel meteen nadat de witte Sour gespot had hij de hond ook doorhad. Gelukkig voor hem, dacht de grijze kater grimmig en trok zijn wenkbrauw op toen hij een brekende tak hoorde. De hond draaide zich met een ruk om en ging de witte kater achterna. Sour zag dit als zijn kans om uit de boom te komen en kwam razendsnel overeind, waarna hij snel de boom uit sprong. Het groene oog van de rogue keek zoekend om zich heen. Hij moest de witte gaan helpen, anders zat die opgezadeld met het probleem hond en anders stond Sour in de schulden bij de ander. Toen hij de ander zag sprintte hij op de hond af en dook zo in elkaar, dat hij onder de buik door kon schuiven van de hond en klapte in één beweging zijn nagels uit waarna hij deze over de buik haalde en razendsnel weer overeind kwam, waarbij hij snel weer vandaan de hond ging. Bloed druppelde op de grond uit de buik van het beest, maar de wond was zeker niet fataal. De aandacht van de hond ging natuurlijk weer naar hem en hij grinnikte van de adrenaline. De witte kat moest nu snel zijn, anders was Sour er geweest.