Badass

Een glinstering stond in Hazelkit's ogen. Sandkit zat ergens alleen, en hij was van plan haar te besluipen en dan.. Heel hard te laten schrikken! Een kleine grijns kwam op zijn gezicht bij deze gedachte. Ja, dat was leuk, tenminste een beetje pret in dit saaie kamp. Gelukkig mochten ze wel de nursery in en uit lopen. Oh, hij kwam dichterbij... Hij zakte door zijn poten heen, oren in zijn nekje.. Langzaam sloop hij vooruit.. En toen sprong hij naar voren, en belandde bovenop haar staart! Hij grinnikte hard en zette zijn tandjes erin. "Hwewwes!" Miauwde hij met een mond vol staart.

Tallkit's grote oogjes waren op de muis gericht die hij had gekregen van één van de queens. Nu hij de 6moons bijna bereikt had mocht hij voor het eerst echt proeven hoe versgevangen prooi smaakte. Veel eten deed hij natuurlijk nog niet. Hij likte vooral het bloed uit een grote gapende wond in het muisje. Kauwen kon hij wel, maar daar had hij nu niet echt de fut voor. Hij was al tevreden dat er gewoon een echte prooi voor hem lag en deze was helemaal van hem. Hij was één van de oudste en de jongere kittens zaten nog vooral aan hun moeders melk, al kregen ze soms wel eens stukjes vlees voor geschoteld. Hij daarin tegen kreeg een hele muis. Zijn oogjes glinsterde en even ging zijn blik naar Hazelkit en Sandkit die met elkaar leken te stoeien. Hij nam de grote muis, in zijn ogen was het kleine muisje toch groot, vast en nam deze mee naar het duo. Een beetje om te stoefen en natuurlijk om niet alleen te zitten.

"Hé!" De geschrokken toon was duidelijk op te merken en een grom kwam uit Hazel's bekje; missie geslaagd! Hij grinnikte toen Sand terug gromde en zijn oor in haar bek nam, waarna ze zijn buikje aanviel met haar pootjes. Meteen liet Hazel heel zijn gewicht op haar pootjes vallen en begon toen te lachen. Há, nu had hij haar mooi vast! Natuurlijk had hij ook haar staart niet laten gaan. Echter kwam hij overeind toen Sandkit een begroeting miauwde naar iemand die hij nog niet zo goed kende; Tallkit. Eigenlijk vond hij die niet zo aardig. Hij dacht dat hij alles was en zo, terwijl Hazel duidelijk leuker was. "Hallo," miauwde hij dus ook een beetje monotoon in plaats van veel te vrolijk net zoals zijn zusje.

De kater liet zijn muisje voor zijn poten vallen en richtte zich iets meer op toen Sandkit hem bijna direct begroette. "Tallkit!" Haar vrolijke en opgewekte toon liet hem direct glimlachen, terwijl haar broertje hem helemaal anders begroette. Toch maakte hij er maar geen opmerking over. "Hi Sandkit," greens hij als begroeting naar haar. De kater keek enkel kort naar Hazelkit, dat was zijn reactie op zijn begroeting. Hij zette zijn pootje op de muis die voor hem lag. "Kijk," mauwde hij nu wat enthousiaster. "Ik heb een hele muis gekregen".

Hazel nam de andere kitten onderzoekend op. Tallkit, dus? Hij wist nou niet wat hij van hem moest vinden. Als hij Sandkit maar geen pijn deed, dan was het goed. Toen keek Hazelkit naar de muis van Tallkit met grote ogen. "Kijk," klonk het. "Ik heb een hele muis gekregen". Zijn ogen werden nog groter en hij keek verrast. "Wow," miauwde hij vol ontzetting. Hij wilde ook een muis. "Helemaal voor jou alleen?!" klonk ook Sand verrast. Opeens kreeg hij een schouderduw en hij snoof verontwaardigd, toen hij echter doorhad dat deze niet van Tall kwam maar van Sand gaf hij haar een vriendelijke lik over haar wang terug. "Vervelen jullie je niet in het kamp?" Hé? Een beetje verward keek hij haar aan. Toen snapte hij het. "Ja, heel erg." miauwde hij dus terug met een grijns op zijn gezicht.

Hij knikte instemmend over het feit dat de muis helemaal voor hem alleen was en keek even naar Hazelkit even snoof bij wat Sandkit deed. Hij herpakte zich echter direct toen hij zag dat zij het was. Ergens gaf dit hem het gevoel dat de andere kater hem niet echt mocht. Hij kon het natuurlijk ook mis hebben, maar hoe ouder hij werd hoe beter hij zulke dingen kon onderscheiden. Zijn blik schoot echter al snel naar Sandkit toen ze vroeg of hij en Hazelkit zich niet verveelden in het kamp. Even hield hij zijn kopje wat schuin. Hij had de subtiele hint wel gezien. Ergens verveelde hij zich wel, maar hij moest van Sinclaw Thunderclan trots maken. En dat deed je dus niet door het kamp uit te sluipen. Even ging zijn blik naar Hazelkit die direct knikte en met een grijnsje antwoorden. Tallkit bleef echter even stil en richtte zijn oogjes terug op Sand. Waarom zou hij ook 'nee' zeggen. Zijn moeder kon hem toch niet alle pret ontzeggen? "Ik verveel me ook wel." zei hij met een glimlachje op zijn snoetje en keek even kort naar Hazel. Hij had de subtiele hint van Sand ook al door, iets wat duidelijk te zien was aan zijn grijns.

Er werd afgesproken wanneer ze zouden uitbreken. Vannacht, als de maan op zijn hoogst was. Dat klonk wel heel cool, maar toch twijfelde Hazelkit wel een beetje hoor. "Wat nou als we monsters tegenkomen?" vroeg hij zachtjes aan zijn zusje en hij keek een beetje onderzoekend naar de uitgang. Hij had ze natuurlijk nooit gezien, en hij was er al helemáál niet bang voor. Maar hij had wel is warriors horen praten - want hij luisterde graag katten af, dan voelde hij zich net een spion - en die hadden toen gepraat over monsters waar twolegs inzaten. Hij had geen idee wat dat waren, maar het klonk wel een beetje eng. Al was hij niet bang hoor.