Messed up world

De witte poes was uit het kamp gelopen. Ze was boos en verdrietig over het feit dat ze niet trainde. Ze werd zwak genoemd en ze vond het moeilijk om haar lieve karakter lief te houden. De poes werd ook steeds rebelser en steeds vaker schreeuwde ze net zo hard terug en ze was vaker het kamp uit. Ze was zwak en dat hoorde ze vaak genoeg en soms ook van zichzelf. Nu lag ze met haar snuit tussen haar poten in een tweebeen speeltuin onder een raar ding waar de tweebeen-kittens met hun achterwerk naar beneden gleden altijd, maar nu niet. De 'kittens' waren naar hun nesten gegaan en het was donker met de maan hoog in de lucht. Ze hoorde ook niks anders dan zichzelf snikken. Het was gewoon hard om te geloven dat ze zo zwak was en dat ze dit leven hier niet aankon. En aangezien haar familie allemaal bloodclan was kon ze het nergens kwijt. Dus deed ze het zo. Het was niet alsof ze het veel vaker deed, maar ze kon soms gewoon niet lang in dat kamp achterblijven. Bij anderen die haar zwak noemden als ze met 1 muisje binnenkwam. Het was een soort tweestrijd. Ergens wou ze haar lieve karakter houden, maar wat voor voordelen had dat in haar wereldje in de bloodclan?
Soms kwam haar bloodclanner in haar omhoog en soms was de echte Flutter er weer. De poes tilde snikkend haar hoofd op. Haar twee verschillende ogen gingen naar haar poten en ze probeerde te ontspannen. Dit ging moeilijk en er kwam steeds weer een schok door haar best kleine lichaampje. Al snel gaf ze het op en liet haar hoofd weer vallen. De schokken werden weer heviger en de geluiden ook. Claw had het gezegd, recht in haar gezicht. Ooit zou ze moeten zijn als de anderen. Opnieuw tilde de poes haar hoofd op en bracht haar poot boven haar andere. Met haar nagel ging ze boven haar pootje hangen. De poes twijfelde, maar toch liet ze zachtjes haar nagels over haar poot heen gaan en al snel kwam er wat bloed vrij. Ze deed het niet voor de pijn, maar om te kijken of ze zwak was en dit bewees dat ze het niet was. Haar lieve karakter hield haar gewoon tegen. Kort bleef ze keken naar haar poot die een rood streepje erop had van haar eigen nagel. Het was geen zelf mishandelen en ze had het dan ook nog nooit eerder gedaan en ze zou het ook nooit meer doen, maar het was een test voor haar geweest. Daarna sloot ze haar ogen. De vrolijke Flutter die ze eerst was geweest was er nog wel, alleen nu schaamde ze zich voor haar, alsof het slecht was om zo te zijn.

{ Open