Brighter then a shooting star

Ivypaw was niet vaak meer in het kamp te vinden, en al helemaal niet meer sinds haar vader haar had betrapt met de geur van RiverClan in haar pels. Er was ook nog eens de regeling ingesteld dat apprentices niet langer meer alleen bij de grenzen mochten komen. En daarom kon de sneeuwwitte poes niet wachten totdat ze eindelijk warrior zou worden. De tijd die ze niet bij de grenzen of in het kamp doorbracht, bracht ze door in het hartje van ShadowClan territorium. Op momenten als die zonk ze helemaal weg in haar droomwereld, de wereld waarin alles anders was gelopen. Kort wierp ze een blik op een koppeltje dat bij de nursery zat, maar haar blik wendde ze snel weer af. Een stekend gevoel vulde haar buikje, jaloezie. Elke keer als ze zoiets zag wist ze dat ze dat zelf nooit zou hebben.

{ Eerste post Lightkit }

_{Hij mocht best de Nursery uit, althans dat vond de kitten zelf dat hij dat mocht. Of zijn moeder het nou bepaald fijn vond boeide hem ergens weinig, hij kon toch niet eeuwig in die nursery blijven liggen? Hij moest toch de rest van de clan ook leren kennen? Niet dat hij bepaald een sociale gozer was, al kon hij zeer charmant en vriendelijk zijn als hij tegen je sprak en je niet behandelde als een of ander minderwaardig persoon. Zijn kijkers gleden over de verschillende katten heen, totdat ze bleven hangen op een zekere witte kattin. Hij had haar blik nog net kunnen opvangen, en Lightkit kennende wist hij precies waar die blik over ging - hij had al van jongs af aan goede kennis over lichaamstaal en de blikken die anderen konden geven, wat alweer bewees dat hij waarschijnlijk een heel intelligent mannetje was. Zijn kijkers gleden kort naar het koppeltje dat daar ergens dichtbij in zijn buurt bij de Nursery zat - tot over de oren verliefd natuurlijk. Het zou hem niks verbazen als de kattin hoogzwanger zou zijn, de bijna-vader helemaal trots op het feit dat hij bijna kittens zou krijgen. Hij dacht er nooit echt aan, kittens krijgen, maar dat was natuurlijk ook vrij normaal. Hij was immers nog maar een kitten, die hoorden daar niet over na te denken en al helemaal geen idee te hebben hoe het gebeurde en waar kittens nou vandaan kwamen. Al wist hij wel dat hij iets voelde voor Burning, zij was zijn meisje en dat zal ze ook altijd blijven. Iedereen die hem daarbij in de weg zou staan, zou hij met gemak uit de weg werken. Even later stond de zwart met witte kat op om zich richting de kattin te werken. Voor haar bleef hij zitten, om even kort zijn gouden kijkers over haar heen te laten glijden. "Ik zag die blik." Sprak hij, helder zoals altijd, zijn blik nu in haar ogen hakende. "Waarom?" Nee, je kon er niet aan ontkomen. Hij wilde het weten en dat was duidelijk af te lezen in de manier waarop hij haar aankeek.}

Maar het was niet alleen de emotie van jaloezie die op dit moment als een woeste storm over haar normaal gesproken stille wateren raasde. Verlangen speelde een grote rol, maar ook schaamte tegenover haar clan. Hoe kon ze van iemand houden die niet één van hen was? Die niet het ShadowClan bloed in zijn aderen had stromen, iemand die nooit geaccepteerd zou worden zoals zij in deze clan was geaccepteerd. ShadowClan was daarbij een clan die snel werd afgestempeld als een valse groep katten die het leuk vonden om bloed aan hun klauwen te hebben. Die beschrijving paste beter bij BloodClan, maar ze wist vrijwel zeker dat sommige katten uit andere clans dat beeld wel bij hun zouden maken. Zou hij dat in het begin ook gedaan hebben? Voelde hij überhaupt wel iets voor haar en was het niet.. hoe noemde je het volgens de elders.. kalverliefde? Was het niet gewoon omdat hij eigenlijk buiten haar bereik lag, dat ze hem daarom zo graag wilde? Haar gedachtes werden ruw tot een eind gebracht toen er plots een zwart-witte kitten voor haar opdook. Het katertje herkende ze binnen een paar tellen als Lightkit, het zoontje van Runningvole, die de zus van haar vader was en dus haar tante. Dan was deze kitten dus haar jongere neefje. Ivypaw knipperde een keertje met haar ogen en bleef staan. Ze was kleiner dan de vrouwelijke apprentice van haar leeftijd, wat haar jonger en onschuldiger liet lijken. Daarbij kwam ook nog eens dat één van haar poten geen klauwen bezat, waardoor ze al snel iemand was om op neer te kijken. "Welke blik..?" mauwde ze ontkennend terwijl ze het katertje aankeek met haar helderblauwe ogen. Ze was zich er niet van bewust dat het katertje gezien moest hebben hoe ze zojuist naar dat koppeltje had gekeken, want ook dat was een beetje onbewust gebeurd.

_{De kater staarde haar droogjes aan toen ze reageerde met een simpele, ontkennende 'welke blik?'. Hij kon het niet laten om haar voor een tijd gewoon aan te staren, dat was iets wat hij wel vaker deed terwijl hij zocht naar de juiste woorden om zijn woorden verder uit te leggen want klaarblijkelijk snapte de kattin hem niet. Of ze wilde het hem niet vertellen, natuurlijk. Hij herkende haar als een van zijn nichten, een of andere dochter van zijn oom die hij nooit echt bewust had leren kennen, noch had hij haar ooit echt gezien. Ach, dat kreeg je nou met een grote familie, hij mocht al blij genoeg zijn dat hij in zo'n perfecte familie was geboren. Perfect, ja, zo wilde hij het graag zien. Zijn oma was immers de clanleader, hij kon niet van beter bloed afkomen. "De blik die je op die twee katten daar wierp, ik zag hem wel." Sprak hij wederom, even rolde een zachte zucht over zijn lippen. "Waarom ben je jaloers op hen?" Nee, hem ontging niets.}