Lost in life

Snel. Even keek ze rond. Straks werd hij nog opgemerkt. Zijn dikke pels werd even uitgeschud... Een zucht gleed van zijn lippen af waarna hij al snel de pas er wat meer inzette en opeens een stukje meer versnelde. Als hij zou vertragen zou alles voor niks zijn geweest, wilde hij dat? Niet echt... Echter moest ie wel. Zoals ie altijd moest in leven. Met een zucht stopte hij en keek hij even kalm rond met zijn amberen ogen. Tot hij iemand spotte. "Winter!" Klonk er even licht vrolijk, maar ergens wel kalm van hem af. Met een rustige pas liep hij naar haar toe, het was al zo lang geleden dat hij die poes had gezien, het leek wel moons.

Ze keek op en kort glimlachte hij naar haar. Het was fijn een bekend gezicht te zien. "Dag Flash, lang niet gezien" Klonk er al snorrend en hij knikte even naar haar. Daar had ze zeker gelijk in, dat zorgde er echter niet voor dat de hereniging minder fijn was. "Hoe gaat het?" Hij ging zitten en sloeg zijn pluizige staart om zijn pootjes heen. "Valt best mee voor het moment," bekende hij even kalmpjes met toch een lach op zijn gelaat. "En met jou?" klonk er even terwijl hij zijn kopje wat schuin hield en haar goed in de gaten hield met zijn amberen blik.

Flash sloeg zijn fluffy staart om zich heen en ging zitten. "Valt best mee voor het moment." zei hij kalm maar met een lach. "En met jou?" hij richtte zijn amberen ogen op haar. Ze slaakte een zucht. Tja, wat moest ze zeggen? Op dit moment was ze wel tevreden, maar over het algemeen ging het natuurlijk niet geweldig. "Ach, het kan beter, het kan slechter. Ik mag niet echt klagen geloof ik." zei ze met een kleine glimlach. Ze wilde hem zeker niet lastig vallen met gezeur over haar leven, daar kon ze hem alleen maar mee afschrikken en dat was niet de bedoeling. Dan kwam ze over als een zeurkous, en het klonk ook niet bepaald alsof hij een fantastisch leven had. Ze keek even op. De lucht was niet meer zo helder, en het begon ook al te waaien. "Krijgen we storm?" mompelde ze zacht. Misschien viel het mee... Maar daar bleek ze geen gelijk in te hebben, want even later werd ze bijna omgeblazen door de wind. Een beetje paniekerig keek ze naar Flash. What to do?!

-Had ik net m'n post klaar, was daar Sanne geheel onverwacht x) Wist niet dat dit wel is gebeurde xD

Een zucht en even keek hij bezorgd naar haar. Het was raar om zo naar iemand te kijken die geen familie was... Maar ergens was ze dat wel. Geen idee, hij kende haar al zo lang en tja, ze voelde vertrouwd aan. "Ach, het kan beter, het kan slechter. Ik mag niet echt klagen geloof ik." Klonk er even waardoor hij even kalmpjes knikte naar haar, klonk niet echt fijn voor haar... Misschien kon hij wel iets doen om haar op te vrolijken. Echter liet een windvlaag hem opkijken en hij sloot lichtjes zijn ogen om op te kijken... Huh? "Krijgen we storm?" Even kneep hij zijn ogen wat samen en daarna knikte hij. Hij stond stevig op zijn poten toen een nieuwe vlaag hem bijna ervan duwde. Wauw. Hij keek even snel naar Winter en wees toen naar een plek tussen de wortels van de bomen en stenen. "Daar!" klonk er snel en hij rende er heen, maar bleef buiten staan om te kijken of de Thunderclanner er kon komen.

Ze zag dat Flash naar een soort holletje van wortels en stenen wees. "Daar!" zei hij snel en rende er naartoe. Ze werd bijna omver geblazen door nog een windvlaag, en ze had moeite overeind te blijven terwijl ze naar Flash toe rende. Hij keek even om, en ze knalde bijna tegen hem op door de wind. Gelukkig kon ze veilig langs hem heen komen, en struikelde half het holletje binnen. "Kom dan!" piepte ze bezorgd. Als hij nog lang wachtte, liep het niet goed met hem af, en dan ook niet met haar. Dan zou ze nog iemand verloren zijn, en ze wist niet of ze dat wel aan kon.

Al snel kwam ze af en even moest hij een grijns op zijn lippen zetten, dat was heel goed, dat was echt heel goed. Hij kneep zijn ogen toe bij een nieuwe vlaag en toen hij de amberen blik terug opende, stond ze wel heel dicht... Ho daar even, wat was dat? Oh... Ze was vast per ongeluk zijn rcihting opgeblazen, kon gebeuren ja. "Kom dan!" Klonk er nadat ze het hol in was gegaan en hij dook achter haar aan. Het was er erg klein... maar wel gezellig. Even keek hij om, maar al snel ging hij naast Winter liggen. "Wow, waar kwam dat vandaan?" klonk er even licht grinnikend.

Nu Flash ook eindelijk in het holletje was gekropen, bleek alles wel erg krap te zijn. Hij keek even om en ging vervolgens naast haar liggen. Oh... hij zat wel erg dichtbij, zijn vacht raakte de hare. Ze voelde hoe een warme gloed zich door haar lichaam verspreidde, en ze draaide verlegen haar kopje weg. "Wow, waar kwam dat vandaan?" zei hij lichtjes grinnikend. Ze keek even verbaasd naar haar zacht trillende pootje, en hoopte dat Flash het niet zag. Na een tijdje besefte ze plotseling dat hij iets had gezegd en dat ze niet echt geantwoord had. "Eh..." murmelde ze aarzelend, en vertrouwde haar stem even niet. Haar rechterpootje trilde ook nog. "Laat maar." zei ze zacht.