Out in the open air! (Thornpaw en open)

De kitten was langzaam wakker geworden. Haar kopje voelde nog dof en zwaar aan, en haar ogen had ze tot kleine spleetjes geknepen. Het was voor de jonge kit bijna onmogelijk om veel verder te zien dan haar mosnest in de Medicine Cat Den. Haar oceaankleurige ogen had ze langzaam op de ingang gericht. Het zonnetje scheen, de temperatuur was redelijk warm, en ergens had de kitten het idee dat er veel andere leeftijdsgenootjes buiten zouden spelen met dit weer. Toch was zij op dit moment geen partij voor ze. Ondanks dat ze iets aangesterkt was, was haar vacht nog ontzettend dof, en waren haar ogen zeker niet levendig. Toch wou ze niet alleen in de den blijven zitten. Sparrowfeather was vast ergens anders zijn taak uit aan het voeren, wat haar alleen achterliet. Haar broer Whitelion had vast ook genoeg Deputy taken te doen, als hij ook geen apprentices onder zijn hoede had. Haar moeder, zat waarschijnlijk in de Nursery met haar broer Pantherkit. En de rest van haar familie, die redelijk groot was, was vast ergens in en rondom het kamp.

Met zichtbare moeite hees de kitten haar breekbare lijfje omhoog, waarna ze wankelende stappen zette. Ze leek nu meer op een pasgeboren kitten, in plaats van eentje die al enkele Manen oud was. Over twee manen zou ze al weer apprentice worden. ERgens zag ze er wel tegen op. Zou ze vaker in gevechten raken, en wat als Cyber terug kwam. Ze had minder angst voor Jeff. Die kater leek meer het hulpje en Cyber leek meer de leider van het stel. Hoe was het met Abyss? Was die al terug, ze had zelf namelijk bijzonder weinig mee gekregen in de Medicine Cat Den. Te moe vaak om echt opt e letten, en ze sliep minstens driekwart van de dag. Toch genazen haar wonden wel, waardoor ze in staat was zonder al te veel moeite en pijn zich te bewegen. Eindelijk bereikte ze de uitgang, waar ze op zoek ging naar een witte vacht. Misschien was haar broer nog wel in de buurt en anders zou ze op zoek gaan naar de gestreepte Medicine Cat.

Al snel vond de kitten een witte vacht in de buurt. Eentje die niet afkomstig was van haar moeder of halfbroer. Maar die vacht kwam haar wel lichtelijk bekend voor. Misschien wist zij wel waar haar broer was. Daarbij, was ze niet zo bang voor katten met een witte vacht, Jeff en Cyber waren niet wit geweest. En haar broer en moeder waren wit, en die kon ze vertrouwen, toch. Naar de korte maar vermoeiende tocht wist de kitten de witte kattin voorzichtig met haar neusje aan te tikken. 'Hoi,' Murmelde ze op haar zachte kittentoon.

Eerst Thornpaw, daarna open voor wie wil. Oceankits eerste keer buiten na dat kitnapgedoe. Smile

Out in the open air! (Thornpaw en open) Oceano10

Out in the open air! (Thornpaw en open) LcrIgCQ

Out in the open air! (Thornpaw en open) JwNO92g

Out in the open air! (Thornpaw en open) EjrsROF

Out in the open air! (Thornpaw en open) UK1ajoI

Out in the open air! (Thornpaw en open) 3qCkg2fp_o

Out in the open air! (Thornpaw en open) 0V0T0ZLL_o

Een hele, hele diepe zucht weerklonk luid door het kamp toen Thorn zich op haar zij liet vallen en uitgeput met haar ogen rolde, waarna ze deze dichtdeed. De diepe zucht had de aandacht getrokken van een aantal katten om haar heen maar ze schonk geen aandacht aan hen. Thornpaw had zojuist een zware training achter de rug gehad en het irriteerde haar dat Whitelion haar - tenminste, zo dacht ze - harder liet werken dan elke andere mentor. Toch was ze nu te moe om hierover na te denken, en steeds meer ontspande haar lichaam. Ergens wist ze dat ze op moest staan en naar de apprentice den moest toelopen maar ze was hier te moe voor en wist dat als ze nu op stond ze nooit meer in slaap zou vallen. Er verscheen dan ook een boze grimas op haar gezicht toen iemand random tegen haar begon aan te praten. Nou ja, haar begroette, maar nog steeds zonder reden; je moest wel heel blind zijn mocht je niet zien dat ze bijna sliep. Geïrriteerd kwam Thorn overeind toen degene haar ook nog is op haar vacht aantikte en keek neer naar de kleine kitten die tegen haar gepraat had. "Wat is er?" Haar stem klonk onvriendelijk en geërgerd, wat ze ook uitstraalde. Ze hield zich dan ook niet in - had die kit haar maar niet moeten wakker maken uit haar bijna-slaap.

"Oceaaaaankiiiiiit" joelde Foxkit terwijl hij op de kitten afstormde, ze was genezen! Altans iedereen die uit de medicine cat den kwam was genezen in zijn ogen. Geen idee wat ze daar deden, hoe ze daar geraakt waren, wat er gebeurde in die rare holte of wat die overweldigende geuren van kruiden nou eigenlijk betekende. Voor hem was het magie als iemand geneesde, want hoe werd je anders beter? Hij kende de kit in kwestie niet goed, niet zoals hij Yellowkit en Quietkit of Lizardkit kende. Hij wist enkel dat Quietkit een tijdje weg was.. dan terug kwam en direct verdween in de magische plaats van de medicine cats den. In zijn heengaan naar Oceankit was hij tegen een witte kat gebotst, maar had deze straal genegeerd.

Out in the open air! (Thornpaw en open) 1qk4fo

Foxcry, zoon van crimsoncry
Out in the open air! (Thornpaw en open) 29nt3ja

Out in the open air! (Thornpaw en open) Foxkit_pixel

::

"Wat is er?" Klonk er op een geïrriteerde toon, waardoor Oceankit met een vragende blik naar de witte kattin keek. Ze wou enkel vragen of ze wist waar Whitelion was, was dat dan zo erg?! Had ze iets fout gedaan, waarschijnlijk wel gezien de blik die de kattin droeg. Toch kon de kitten niet reageren, want een overenthousiaste stem riep haar naam.
"Oceaaaaankiiiiiit" Meteen richtte ze haar kopje op om een leeftijdsgenootje haar kant op te zien rennen. Ze giechelde dan ook zachtjes, toen ze doorhad dat Foxkit tegen de chagrijnige kattin was gebotst. Ze zouden haar vast erg boos maken, meteen stopte ze met haar gegiechel en keek vrolijk naar Foxkit. 'FOX!' Riep ze vrolijk terug, waarna ze nog een twijfelende blik naar de kattin wierp. 'Ik ben op zoek naar Whitelion, weet je waar mijn broer is?' Vroeg ze zachtjes, aan de kitten, die duidelijk in een veel betere stemming was dan de witte kattin. Blijkbaar had ze het verkeerd ingeschat. Niet elke witte kat leek aardig.

Oceankit giegelde zachtjes, maar waarom had hij niet door. 'Fox!' Fox keek hem vrolijk aan en zette zijn grote glimlach op, daar stond hij dan. Trots en statig. Net een Warrior die aanbeden werd, in zijn ogen. Om de goede dingen, zijn loyaliteit bijvoorbeeld. Niet omdat hij een slechterik was, bah. 'Ik ben op zoek naar Whitelion, weet je waar mijn broer is?' Foxkit schudde zijn kopje onzeker. "Ik heb hem het laatst gezien in de nursery." Hij giechelde, "Ik noemde hem Whitebunny en Whitefluffy!" Dan keek hij weer wat onzeker "Al was hij er niet zo tevreden mee." Hij was de witte apprentice totaal vergeten.

Foxcry, zoon van crimsoncry
Out in the open air! (Thornpaw en open) 29nt3ja

::