[Training 1] No time to lose

Zijn staart zwiepte eens vrolijk heen en weer toen hij in de richting van de kampuitgang stapte, het was een tijdje geleden geweest dat er een serieuze dreiging was waarop ze konden inspelen bij trainingen, en dus beloofde het een interessante sessie te worden. Hij had eens met Ace overlegd, en ze hadden besloten dat het, aangezien zijn apprentices al wel wat training gehad had, het handigste zou zijn om te inventariseren wat ze al wisten, en daarop verder te bouwen met de focus op Windclan en dassen. Tall had daarom de rest van de tijd daar even over na lopen denken, en dacht dat hij nu wel redelijk wist wat ze zouden doen. Zoals hij al had gezegd, geen tijd te verliezen.

( Training Windpaw & Wolfpaw, anderen met toestemming

#Awesome:

Zoals afgesproken zat de tabby aan de uitgang van het camp. Het was zonhoog, maar ze zat hier al ietsje langer, aangezien ze har enthousiasme niet in toom had kunnen houden. Haar plek in de Apprentice den was veilig gesteld, en sowieso zouden Hazelpaw en Dawnpaw andere katten die er kwamen liggen wel wegjagen - ze zaten immers vlak naast haar, en ze kon zich niet voorstellen dat Hazel graag iemand anders naast zich opgekruld had. Ze hoopte het in ieder geval niet. Toen het stipt zonhoog was zag ze Tallshadow op zich afkomen, en vrolijk liep ze op hem af. "Ik ben er klaar voor!", zei Windpaw, al was dat misschien tamelijk onnodig, aangezien je het al kon afleiden vanuit haar houding. Nu alleen Wolfpaw nog.

Zowaar, Shrewstar had hem een mentor gegeven. Tallshadow nog wel, een van de bekendere Shadowclanners. Moest hij zichzelf nou honoured voelen? Neh, waarschijnlijk niet. Op zijn gemakje was de gespierde kater naar de plek gewandeld waar hij met zijn mede apprentice en mentor had afgesproken. Al snel hoorde hij een hoge, opgewekte stem die waarschijnlijk afkomstig was van zijn mede apprentice. Wolfpaw zuchtte zachtjes, af en toe vroeg hij zich af waarom kattinnen zo'n verschrikkelijke hoge geluiden konden produceren. Nou ja, hij moest er maar mee leven. Kalmpjes wandelde hij naar het gezelschap toe en ging daar zitten. Voor de verandering was hij eens kleiner dan andere katten. Wolfpaw had een gespierd en breed lichaam, waardoor hij met zijn 10 manen al boven de andere apprentices wist uit te torenen, maar zo te zien was Tallshadow nét een tikkie groter dan hem. Vervloekt.

"It will be a kind of a darkness around your heart, and permanent, like a scar."
"Like a tattoo."

Zijn apprentices stelden hem niet teleur, beiden zaten er al, zij het dat Wind er iets enthousiaster uitzag dat Wolf. Het maakte Tall niet uit, de ander zat er voordat hij er was en dat getuigde van stijl, zo erg konden zijn twee nieuwe apprentices dus niet zijn. Met die beslissing liep hij naar ze toe, en begroette beiden met een knik van zijn hoofd, "Fijn dat jullie er zijn," Mauwde hij ze toe, "Kom mee, dan leg ik onderweg uit wat we gaan doen," Zijn blik stond aardig, maar wel ferm, zodat de twee wisten dat de training van vandaag niet bedoelt was om in te dollen. Daar zou nog genoeg tijd voor komen, spellen en grappen was hij een groot voorstander van want in zijn opzicht leerde de apprentices er sneller door, maar dat was vooral zo met jagen en theorie, bij vechten moest je vallen en opstaan. Hopelijk waren deze twee bereid dat te doen.

#Awesome:

Ook Wolfpaw kwam eraan, en ondanks dat hij anderhalve moon jonger was en Windpaw toch ook tamelijk groot was - voor een poes dan - stak hij een stukje boven haar uit. De tabby vond dat mateloos vervelend, maar negeerde het voor nu. Ze was vele te vrolijk dat ze eindelijk weer eens een deftige training zou krijgen, na die lange, kwijt gespeelde tijd. "Fijn dat jullie er zijn", zei Tallshadow, en zijn stem klonk aardig, maar toch duidelijk dat er niet met hem gesold zou worden. Niet dat Windpaw dat zou proberen - ze had respect voor haar oom. "Kom mee, dan leg ik onderweg uit wat we gaan doen," vervolgde hij. Windpaw knikte, keek eventjes opzij naar Wolfpaw en begon toen vrolijk naast haar nieuwe mentor te lopen. Haar staartje zwaaide enthousiast heen en weer, en haar oogjes blonken - van nieuwsgierigheid en van ongeduld. Ze kon niet wachten om weer eens iets nieuws te leren.

Hij moest glimlachen toen hij zag hoeveel zin Wind leek te hebben in de training, dat was al een erg goed begin en maakte dat hij er ook meer zin in begon te krijgen. Nieuwe apprentices was altijd even uitproberen, maar hij had gelukkig niet het clubje die het hem onnodig lastig zou willen maken, daarmee werden trainingen vaak minder leuk omdat hij strenger moest zijn en dat was niet goed voor de algehele sfeer. Nu hadden ze daar dus geen last van, en waren ze in no time in de Pinewoods, waar de naalden het zachte lopen bevorderden, maar de landingen in een gevecht een stuk pijnlijker maakten met hun nare punten. Hier hield hij halt, en draaide zich om om de twee aan te kijken. "Jullie zullen vast wel weten dat er spanningen zijn tussen Windclan en Shadowclan, en dat er binnenkort ook een onderneming zal komen in samenwerking met Riverclan," Zijn blik was serieus terwijl hij verderging, "Weten jullie ook waarom?"

#Awesome:

Ze knikte terwijl hij sprak. Shadowclan had het in het algemeen niet zo op Windclan, de clan die haar naam deelde. Niet heel erg logisch, maar het was haar naam, en alleen om dat feit was ze er trots op. Hoewel Breeze ofzo dezelfde betekenis gehad had, en niet zo windclannerig zou klinken. Nu ja, nog steeds. Maar ze zou haar vader, die haar die naam gegeven had, niet bekritiseren voor zijn keuze. Ze zou hem trots dragon. Bij haar mentor's vraag moest ze even nadenken. Waarom? Nou, ze had er wel hier en daar iets over gehoord.. "Was er niet een probleem met.. Dassen?" Het waren toch dassen, huh? En geen vossen? Die op Wind gebied waren, ofzo.." Helemaal zeker was de tabby niet, maar het kon vast gene kwaad om ietwat te gokken, toch?

De kater keek van de een naar de ander, en hoorde Windpaw het eerste antwoord geven. Bij het horen ervan knikte hij langzaam. "Inderdaad," Keurde hij het antwoord goed, "Er zijn dassen in de burcht op het Windclanterritorium gaan zitten, en alle clans hebben er last van, maar Windclan doet er niets aan," Vandaar dat zij het vuile werk weer eens op moesten knappen. Het viel hem nog mee dat de apprentice er nog zoveel van meegekregen had. Toch besloot hij dat het beter kon, en keek de twee serieus aan. "Jullie worden bijna warriors, dus het is belangrijk om goed op te letten bij enig nieuw nieuws in de clan, het kan van levensbelang zijn,"

#Awesome: