∆{Clanevent TC x BC}∆ Your new home bastard [Topic two]

x
Clanevent ThunderClan x BloodClan

Hij was blij en dat was niet voor niets. Eindelijk was een deel van zijn plan uitgevoerd en geslaagd. Eindelijk kon hij wraak nemen op Thunderclan die de reden waren waarom zijn broertjes en zusjes dood waren geboren en waarom zijn moeder niet meer leefde. Het was allemaal de schuld van die verrekte clan en dat kon hij ze nu betaald zetten. Dat gaf een heerlijk gevoel, een gevoel van euforie. Het gebeuren speelde steeds weer opnieuw in zijn kop af. Hoe Zira en hij het Thunderclan territorium in waren geslopen en de tand voor Silverstar zijn den hadden gelegd, waardoor ze de leader naar hun toe hadden kunnen lokken. Het was grappig dat net zijn zoontje daar achter was gekomen en zij Runepaw hadden kunnen gebruiken als dreigement. Dat was de reden waarom Silverstar nou met hun meeliep het territorium uit, zonder dat ze hem eerst helemaal bont en blauw hadden hoeven slaan. Er lag een brede grijns om zijn lippen terwijl hij de rechterkant van de Thunderclan leader flankeerde om er voor te zorgen dat hij nergens anders heen ging dan het pad die Zira en hij bepaalden.    

De afspraak met Sushi stond nog steeds en hij ging er vanuit dat ze zich er aanhield. Zij mochten Silverstar bij hun onderbrengen, omdat zij daar een geschikt onderkomen voor hadden. Ze liepen langs het Bloodclan kamp en waarschijnlijk zouden er Elite katten nieuwsgierig zijn wat ze aan het doen waren en gaan kijken, maar dat vond hij prima. Waarschijnlijk konden ze wel hulp gebruiken. Silverstar liep nou rustig mee, maar hij wist niet of dat zo zou blijven als ze ver genoeg van het Thunderclan territorium verwijderd waren. Op een gegeven moment zou hij zich vast weer gaan verzetten en dan was alle hulp welkom. Hij wenkte daarom ook met zijn staart dat de Bloodclanners die het zagen hen mochten volgen.

Daarna liep hij verder in de richting van het territorium van de Terror Claws, op weg naar de plek waar ze Silverstar vast gingen houden. Zijn groengele ogen glommen nog steeds geamuseerd terwijl hij om zich heen keek, op zoek naar leden van de Terror Claws en dan met name het gezicht van Sushi. Ze wist dat ze eraan kwamen.






[Alleen Silverstar, Zira + 3 Bloodclanners die als eerst reageren en de leden van Terror Claws]

Er waren nu een paar dagen gepasseerd sinds dat hij een test bij Sushi en Gravepath had moeten doen in verband met de Terror Claws. Veel hadden ze nog niet vrij gegeven over hun meningen over hoe het feitelijk gelopen was en of hij nu wel degelijk Terror Claw-waardig was. Ergens twijfelde hij er niet aan, aangezien het Sushi zelf geweest was die hem had getraind. Vinal verbleef nog steeds in het oude hol in de grond. Daar had hij een lange tijd geslapen en hij zou het ook nog niet direct aan de kant duwen. Voorlopig was dat ook zijn enige slaapplek. Hij ging de laatste tijd vaker dieper het territorium van Sushi in. Zowel om wat te jagen als om haar ergens op te zoeken. Hij wist nog steeds niet waar het kamp van de Terror Claws was, aangezien ze dit, ondanks dat hij haar leerling was, verborgen voor hem had gehouden. Vinals oren schoten naar voren toen een onbekende geur zijn neus bereikte. Hij zakte niet ineen zoals de meeste katten deden, maar richtte zich in plaats daarvan meer op, zoals Sushi hem geleerd had. Hij vernauwde zijn ogen bij het zien van een hele groep katten. Hoeveel het waren wist hij niet precies, maar hij gokte op ongeveer 5, misschien 6. Ze waren verrassend stil en één van de katten, een zwarte kater, leek iets te zoeken. Het was ook die kater waar hij even naar bleef kijken. Kende hij hem niet ergens van? Zonder te lang te wachten stapte de kater uit de struiken en liet hen daarbij halt houden. Hij was niet al te bekend in het bos, mede omdat Sushi hem dicht bij zich had gehouden en omdat ze hem had gezegd dat zijn trainingen eerst af moesten zijn voordat hij gevechten mocht uitlokken, gewoon omdat hij dan vele beter zou overkomen. Nu waren die trainingen achter de rug, maar hij was hier en nu niet van plan om een gevecht uit te gaan lokken. Misschien waren deze katten wel naar Sushi op zoek of Gravepath. "Met wie heb ik het genoegen?" mauwde hij, half afkeurend en liet zijn blik even van de ene naar de andere kant gaan. Het was hem wel opgevallen dat één van de katten gecentreerd in het midden liep. Zijn ogen bleven dan ook even steken op deze kater. Hij zou direct wel te weten komen wat dit voorstelde.

Ripa hoorde over Claws verschijning en wat er was gebeurd op het Thunderclan gebied, zijn ogen tuurde in het rond en vlug besloot hij naast Claw te gaan lopen. Dit was geen goed idee als je niet dood wilde, dit kon juist allemaal verraad worden. Hij staarde naar Claw, hij wilde hem steunen en beschermen en daarom besloot hij mee te gaan. Het was namelijk niet zijn beste uitje, zijn rode ogen tuurde naar de gids zwarte kater. Hij ademde in en wachtte maar af op het moment wat er kon gebeuren, Zira was ook in de beurt en natuurlijk ook Silverstar. Het was zijn vorige leider, alleen negeerde hij dat feit. Hij bleef stil staren, hij wiebelde met zijn oor en zag dat een rogue verschijnen. Een witte gekleurde kattin, hij keek naar de lucht. Wat zou er gebeuren, wat was het grote ding. Hij ademde in en staarde recht naar de katten voor hun, hij wilde niet doden. Hij was geen moordenaar maar wel een vechter, hij moest de man hier zijn zelfs als hij een young one was maar was wel af van die halsband. Hij was een man en wilde niet dood, dus hij moest hier zijn voor zijn leider en niet voor iemand anders. Hij had zijn klauwen ontbloot toen de witte kat begon te praten, zijn ogen strak gericht op de kater. "Met wie heb ik het genoegen?" mauwde de rogue, met wie ging Claw toch allemaal om. Zijn blik richtte zich strak op zijn leider, was Claw hier wel zeker over. Zijn klauwen haalde hij uit zijn hulzen, zijn ogen keken strak naar de katten. Ze waren met te weinig, bloodclan stond hier in het nadeel. Hoe waren ze dit van plan om te winnen, hoe moesten ze dit winnen als dit een gevecht werd. Hij zou ze kunnen afleiden, zijn ogen besloten de zaak goed na te denken.

Howl had wel geweten van Claw's plannen. Het voelde ook alsof er iets in de lucht hing. Howl keek rond, ze wist dat er iets gaande was. En dat werd alleen maar bevestigd toen ze de geuren volgde die ze rook. Bloodclan, rogue en Thunderclan. Een grijns kroop om de zwarte kattin haar mond. Het was dus gelukt. De leader van Thunderclan was meegekomen en ze hadden hem gevangen. Snel paste ze door, maar ze werd aangenaam verrast door de menigte die er was. Was dit Claw's plan? Ze keek even naar de zwarte kater. "Het is je dus toch gelukt." grijnsde ze naar hem. Even gleed haar blik over de leader van de clan. Een doodnormale kat, als je het zo bekeek. Howl's staart zwiepte met enige afschuw bij het zien van Ripa. Ze had zo'n bloedhekel aan die vieze hielenlikker. Dat kleine mormel was voor niks goed in haar ogen. Hij was al gedegradeerd van member naar young one door het helpen van en kittypet. Zwak geslacht. Dat Claw hem in de Elite liet was haar een wonder.

Het was hen gelukt. De clanleider was met hen meegegaan, vrijwillig nog wel. Een slimme keuze, aangezien ze anders zijn zoontje vermoord hadden. Een grijns kwam op het gezicht van de commander. Ze gaf Claw een glimlach en een knikje. De reden waarom zij commander was gemaakt was nu duidelijk; ook al hadden zij en Claw ontzettend vaak ruzie of onenigheden, ze konden als één kat samenwerken. Ze hadden dezelfde gedachtes, leek het wel. De katten passeerden het Elitekamp, maar ze liepen ervoor bij. Ze gingen naar het kamp van Sushi, de kattin waarvan Zira nou niet wist of ze haar mocht of niet. Ze hadden nog bij elkaar in de clan gezeten, de ThunderClan. De ThunderClan waarvoor ze zulke prachtige plannen voor in gedachtes hadden. Een aantal katten vergezelden hen; Elitemembers. Haar oog viel op Ripa en haar gezicht betrok bij het zien van die rotkat. Echter besloot ze dat ze haar daar geen zorgen over zou maken op het moment. Ze moest nu blij zijn, want hetgeen dat ze moons geleden gepland had was eindelijk gelukt. Een trotse blik stond in haar rode kijkers toen ze naar de Elitekatten keek.

Zwijgend liep Silverstar mee, het territorium uit, terwijl hij aan beide kanten geflankeerd werd door de twee indringers. Hij wierp nog een laatste blik naar achter om er zeker van te zijn dat Rune hen niet gevolgd was. Het zag er naar uit dat hij geluisterd had. Hij was veilig. Dit gaf hem zo'n opluchting, dat de zilvere kater zich nog niet eens druk maakte om zijn situatie. Om wat de twee katten met hem gingen doen eenmaal ze de bestemming hadden bereikt. Maar, naarmate ze dieper in onbekend terrein trokken, raakte Silverstar steeds meer op zijn hoede.

Meer en meer katten met de stank van Bloodclan in hun vacht begonnen zich om hen heen te verzamelen, en maakten zijn ontsnappingskansen des te kleiner. Zijn pelsharen rezen vijandig omhoog en geen van hen kreeg een vriendelijke blik toegeworpen. Met name de zwarte kater. Die ging enorm spijt krijgen dat hij ervoor had gekozen om zijn zoon te bedreigen. Silverstar stelde zichzelf gerust met het idee dat als hij hier eenmaal weg was, de wereld te klein voor hem zou zijn om te vluchten. Zijn bleekgroene ogen schoten door de omgeving om elke herkenningsplek in zijn geheugen op te slaan. Hij ging er achter komen wat Bloodclan van plan was, en daarna zou hij er alles aan doen om ze tegen te houden. De paar bloedende krassen op zijn huid hadden zijn vechtlust nog lang niet afgenomen.

Ze kwamen aan bij een ander territorium dat voor hem nog een onbekende geur met zich meedroeg. Een witte kater die bij een andere roguegroep moest horen, kwam aanzetten en vroeg met wie hij het genoegen had. De zwarte kater nam het woord, waardoor zijn vermoeden dat hij de leider van deze bende was, weer werd bevestigd. Silverstar vernauwde zijn ogen toen hij over zijn nieuw onderkomen sprak. Als deze kater, Claw dus, dacht dat hij zich zo makkelijk in een hol ging laten dwingen, dan had hij dat goed mis. Hij klapte zijn nagels uit en zwiepte met zijn staart toen hij zijn gifgroene blik weer ving. "Wat zijn jullie van plan?" gromde hij afdwingend.

Hij herkende de zwarte kater inderdaad van ergens, maar wist niet precies van waar. Toch liet hij voor geen haar merken dat hij de kater kende, die ondertussen het woord had genomen. “Ik heb een bondgenootschap met Sushi. Zij heeft toegezegd dat wij de Thunderclan leader in een hol bij Terror Claws mogen onderbrengen en dat wij ten alle tijden hier mogen komen onder leiding van Zira of mij.” Vinal liet zijn blik koeltjes naar de katten gaan die hij vervolgens voorstelde en liet deze hangen op de kater wiens naam eindigde met 'star'. Hier moest hij dus zijn hol één van de dagen voor verlaten. "Wat zijn jullie van plan?" Een geamuseerde grimas verscheen op Vinal's snoetje bij het horen wat de grijzige kater plots zei. Hij gaf echter geen antwoord maar liet dat werk maar aan de Elite katten over. Ze hadden dan wel een bondgenootschap, maar dat wilde niet zeggen dat hij zijn adem zou verspillen aan een zaak die hem niet helemaal aanging. Hij zou enkel Sushi's directe bevelen opvolgen, al kon het vandaag wel eens zijn dat hij deze groep in z'n eentje naar het hol zou moeten leiden. Wat er ook gebeurde, het kamp van de Terror Claws was niet voor hun ogen bestemd, bondgenootschap of niet. "Ik zal jullie direct al naar het hol begeleiden," mauwde hij kortaf en richtte zichzelf weer wat meer op. Zijn houding straalde trots uit en liet zien dat er niet met hem te sollen viel. "Dan zal ik daarna zo snel mogelijk Sushi zoeken, als ze jullie al niet geroken heeft." Dat laatste werd gevolg door een kleine grijns. Die vreselijke clan en elite geuren vielen hem nooit echt in de smaak en Vinal was niet bepaald een kater die zulke dingen voor zichzelf hield, al kon hij zijn gedachten makkelijk camoufleren in zijn woorden.

De zilvere kater dacht snel na toen de katten weer in beweging kwamen. Het zag er niet naar uit dat hij een antwoord ging krijgen. En hij wist dat hij daar ook niet langer op kon wachten. Als ze hem eenmaal bij het hol hadden gebracht, was ontsnappen bijna niet meer mogelijk. Hij moest hier weg voor de witte kater nog meer rogues ging brengen. Silverstar schoot zijn blik weer fel naar de Bloodclan leider, en toen deze hem een harde duw tegen zijn schouder gaf, greep hij zijn kans. Hij stortte zich met uitgeslagen klauwen op hem en zette zijn tanden in zijn nek om hem uit balans te halen. Vervolgens zette hij zich af en maakte hij een grote sprong in een poging bij de groep weg te komen. Laf. Zijn poten jeukten om het de zwarte kater betaald te zetten, maar zelfs Silverstar wist dat hij nu sterk in het nadeel was. Prioriteit was nu om zo mogelijk terug bij Thunderclan te komen.

Het clankatje vroeg wat ze van plan waren. Een grijns verscheen op haar gezicht bij deze vraag. Was het niet duidelijk? En dan zeiden ze dat hij slim was. Er kwam een jonge, witte kater die hen naar het hol zou begeleiden waar Silverstar zou slapen. Helaas kreeg de leider ideeën en sprong deze met een grote sprong van hen vandaan. Eerst was Zira verbaasd, maar ze kwam snel in actie. Ze sloeg haar klauw naar zijn achterpoot om hem uit balans te halen en haalde toen hard uit met haar poot naar zijn kop, zodat deze tegen zijn slaap aan zou komen en hij bewusteloos zou zijn - mocht de klap raak zijn, natuurlijk.

Iets was niet in orde. Haar oren schoten om terwijl ze om zich heen keek. Ze stond vlak voor het territorium van Windclan en nu had ze het gevoel dat ze er niet heen kon. Ze werd terug gedwongen naar haar eigen gebied. Grommend draaide ze haar rug naar de grens en begon terug te lopen. Dat ze toe gaf aan haar instinct betekende niet dat ze er haast achter zou zetten. Al hoewel. De enige die ze kon bedenken die er nu zou zijn was Vinal. Hij mocht dan wel oud genoeg zijn voor een gevecht en getraind zijn door haarzelf. Liever had ze niet dat ze terug kwam om tegen zijn bebloedde witte vacht aan zou lopen. Met een luidde grom versnelde ze haar passen. En dat was maar goed ook, op de rand van haar eigen gebied rook ze iets wat ze liever niet had. Bloodclan, en niet eentje ook. Grommend rende ze het gebied in tot ze de zeven katten in beeld kreeg. Een duistere grijns kwam op haar kop te staan. 'I see you brought my guest Claw' sprak ze kalm terwijl ze Silverstar bekeek. Ze ging lichtelijk voor Vinal staan en keek Claw aan. 'Follow me' sprak ze terwijl ze naar het oude hol van vinal stapte. Zonder echt op een van de andere katten te letten.

Silverstar ging meteen voor de struiken, richting het territorium. Als hij eenmaal weer onder de beschutting van de bomen zat, zou hij weer in het voordeel zijn. Maar, hij was niet snel genoeg. Hij voelde hoe een klauw zich in zijn achterpoot haakte om hem onderuit te trekken. Silverstar zwiepte met zijn lange staart en wist zijn balans terug te vinden door zich om te draaien en haar poot in een felle beweging van zich af te slaan. Ze hadden het mis als ze dachten hem zo makkelijk neer te krijgen, maar het had hem wel tegen weten te houden. Opnieuw was hij omsingeld door de Bloodclan katten. Claw blokkeerde zijn weg door voor hem te gaan staan en Silverstar ontblootte zijn tanden toen hij hem opnieuw richting het hol wilde bonjouren. "Over mijn lijk," gromde hij. "Ik heb geen tijd voor jullie theekransje." Hij spande zijn spieren aan, klaar om weer bovenop de kater te springen. Hij ging terug naar Thunderclan, ook al moest hij daarvoor met elke kat vechten die in zijn weg stond.

Vinal's blik ging zijdelings naar Sushi toen hij haar stem te horen kreeg. Hij was blij om haar te zien, want hij wist niet zo goed wat ze precies afgesproken had met deze Elite katten en hun gevangenen. Hij zette automatisch een stap naar achteren toen Sushi half voor hem ging staan. Kort trok hij met een oortje toen Silverstar het op een lopen zette en de Elite katten hem probeerde onderuit te halen. Dat zag er behoorlijk amusant uit vanuit zijn standpunt, maar hij hield zich stil, zeker toen Gravepath ook verscheen. Hij was dan wel de echte leider van de Terror Claws, maar hij mocht hem niet echt. Hij kende hem dan ook niet zo goed als Sushi.