Show me what to do | Howl

Ze was vroeg wakker geschrokken uit een nachtmerrie. Daarna had ze zich snel vermand en was wat gaan jagen voordat de rest wakker was. Claw had haar ingelicht over haar eerste young one. Die niet meer zo jong was. Ze had wel even moeten lachen om de leeftijd van de poes, even oud als haar. Maar ze besefte zich dat iedereen op een bepaald punt in zijn leven moest leren, soms was dat ouder dan anderen. Ze was allang terug in het kamp, ze zat rustig in de eerste vlekken van de zon. "Als het goed is bent jij Howl?" hoorde ze achter zich. Ze draaide zich om. "Geen idee dat ik al zo'n bekendheid had. Met wie heb ik het genoegen." Ze durfde haar vacht erop te vergokken dat het Brokenfeeling was, haar young one. Maar eerst even uithoren.

"Brokenfeeling is de naam" kwam er uit de poes. Het was dus toch haar eerste young one. Howl knikte. "Ik ben Howl." Zei ze kalm. Ze draaide zich om zodat ze de kat tegenover haar goed kon zien. "Ik hoorde van Claw dat je de Elite pas gejoind hebt." Ze kneep haar ogen eventjes dicht. Ja, ze herinnerde zich nog toen zij binnen was komen lopen en Claw om toestemming had moeten vragen om te joinen. Het was een zware rit geweest, maar ze had haar plekje gevonden. "Laat ik maar het belangrijkste vragen; wat denk je van me te leren?" vroeg ze toen. Misschien dat ze zo kon inschatten waar de poes haar ambities waren. Hoewel Howl op haar hoede zou zijn, zolang de Riverclan lucht er sterk rond hing vertrouwde ze het niets.

"Natuurlijk weet ik hoe ik een kat vermoord" antwoordde de poes rustig. "Waarom denk je anders dat ik de clan moest verlaten?" Howl keek haar even emotieloos aan. "Zo natuurlijk is dat niet, lieverd. Ik kan je verleden niet aan je ruiken." zei Howl toonloos tegen de poes tegenover haar. Brokenfeeling had dus al eerder iemand vermoord, dat scheelde meteen al een hoop in het trainen. Ook had ze het over Bloodclan vechttechnieken en over een rondleiding. Goed dan, dat laatste kon makkelijk geregeld worden. "Komt u maar dan. Tijd voor een rondje Elite kamp." ze draaide zich om en liep met haar langs elke schuur, om ze te laten zien. Daarna eindigde ze bij het Young One torentje, midden in het kamp. "Hier is waar jij met de andere ukkies slaapt. Ik zou er maar op tijd bij zijn, er is niet altijd plek over." zei ze rustig. "Laten we gaan trainen dan." Het was al een tijdje geleden sinds ze zelf ook getraind had, dus het was wel goed om het weer even op te pakken.

De irritatie in de poes haar gezegd toverde toch een kleine grijns op haar gelaat. Mooi, had ze toch iets weten te raken. Howl liep met haar door, naar het buitengebied. De straat was waar je veel kwam als Bloodclanner. Maar ook clangebieden werden wel eens bezocht. Niet te veel, anders kwam er een groot gevecht. Tenminste, dat veel te verwachten. De clan pikte veel, maar niet heel veel. Toen ze bij een rustig plekje met wat bomen kwamen keek Howl naar haar young one. "Klaar dan?" Maar lang wachtte ze niet op een teken van de poes en haalde uit naar haar kop. Als ze echt een Bloodclanner wou zijn moest ze het onverwachte aan zien komen. Zo ook klappen naar je kop.

Haar aanval werd ontweken door de poes, maar dat was niet erg. Meteen kwam de tegenaanval die ze niet helemaal goed kon ontwijken. De nagels van haar tegenstander kraste iets over haar fel. Dat liet ze niet merken. "Kom maar." sprak de poes tegen haar. Goed dan. Ze wou het vals spelen? Kon ze krijgen ook. Terwijl ze poes rustig haar beurt af stond te wachten keek Howl achterom en klom de eerste de beste boom in. "Als je zo goed kan zwemmen als je kan klimmen en vechten in een boom, dan pas mag je je een waardig member noemen." riep ze naar beneden. Ze wist dat de viskatten van de rivier niet goed waren in klimmen, dat was niet in hun opleiding om warrior te worden. Dus dit kon nog wel is een knap lastig iets worden voor de poes.

Howl keek naar de poes die nog beneden op de grond stond. Ze lachte. Zo makkelijk zou ze het niet redden in een boom. Maar toen kwam het, Broken ging het proberen. Verrassend genoeg lukte het de poes wel. Howl's ogen blonken even met een sensatie voordat ze uithaalde naar de poes, nu op een tak vlak onder haar. "Als je uit de boom valt, is het einde oefening, dus ik zal maar opletten." Howl haalde uit naar de poes haar oor. Ze kon het krijgen. Howl hield goed houvast op de boom met haar nagels. Ze was een keertje in de buurt van Thunderclan geweest en had katten in bomen zien klimmen. Daarna had ze het net zo vaak geoefend in haar eentje tot ze het gemeesterd had.

De tabby poes dacht dat ze heel wat was, dat ze slim was. Maar toen ze naar voren kwam om naar haar poot te bijten was ze haar alweer voor. Howl tilde de poot op en trok hem in. Ze wankelde even wat, maar ze bleef staan. Mooi voor haar. Echter duurde het niet lang voordat Broken een tweede aanval inzette en naar haar schouder klauwde. Howl grauwde en beet zonder echt na te denken in haar poot, die nu langs haar kop heen ging en in haar schouder gedrukt zat. Ze trok zich met wat pijn los en liet zich langs de boom naar beneden glijden, om het laatste stuk te springen. "Kom maar naar beneden en zie dat je je poot niet breekt." Als ze wat brak zou ze zwak zijn, en dan zou ze geen nut meer zijn voor de Elite.