;; Learning about our life | Yellowpaw

Wat over haar snuit trok was iets wat leek op een tevreden lachje. Ze keek toe hoe haar apprentice zich heen en weer haastte tussen de twee dens, haar bek vol met mos uit haar oude nest. Yellowpaw was verrassend snel terug, en kwam naar de plek waar Flood wachtte. De zilveren cyper stond op van haar plek en knikte haar apprentice toe. "Ik neem je mee op een tour door het territorium. Ik wil twee dingen met je afspreken. Je blijft bij mij. Op die manier kan ik je in het oog houden, en je daarbij vertellen voor welke dingen je moet uitkijken en waar je op moet letten. Twee is dat als er iets gebeurt, je meteen teruggaat naar het kamp en hulp haalt. Blijf niet staan als ik zeg dat je moet gaan, ookal denk je dat ik hulp nodig heb. Het beste waarmee je me dan kunt helpen is iemand halen," begon ze ferm, hopende dat de gouden tabby het goed in zich op had genomen. Daarna wenkte ze met haar staart om het kamp uit te lopen.

De jonge apprentice, nu een stuk serieuzer, knikte op Floods stelling van regels. Daarop gaf de mentor zelf een scheve knik, en ging haar voor het kamp uit. Ze leidde het poesje steeds verder van het kamp. Floodfire had best een hoog tempo ingezet, waardoor ze meteen de conditie van het poesje een beetje opvoerde. Terwijl zij liep moest de gouden tabby naast haar bijna rennen. Het duurde daarom niet heel lang voor ze bij de Outlook rock kwamen. "Kijk hier. Dit is de Outlook rock," Ze hield halt aan de voet van de rots. "Hier omheen zijn ook veel konijnen, en soms, als je daar," legde ze uit, knikkende naar het hoogste deel op de steen. "nou boven staat, kun je vogels die overvliegen uit de lucht plukken,"

Het poesje was overduidelijk erg nieuwsgierig. Begrijpelijk ook; eerste keer buiten... Zo vrolijk was Flood ook geweest. Dacht ze, ze wist het niet meer. Haar herinneringen werden constant vertroebeld door die Shadowclan kit. Dus ze dacht nier meer aan die periode. "Mag ik... boven kijken?" vroeg de kleine tabby. Daar moest de oudere poes toch even overna denken. Eigenlijk wilde ze liever snel verder, maar ze was er liever bij als de apprentice het helemaal ontdekte. Dus stemde ze in. "Zeker, ga maar. Pas op dat je niet uitglijdt, het kan soms glad zijn daarboven," meldde de mentor van het kleine poesje.

OOC;; Sorry xd Ben ik toch aardig he -.-