Asylum

Onderwerp: Asylum vr 11 sep 2015 - 18:31

_{Met een frons staarde ze naar enkele katten, waarna ze met haar ogen rolde. Ze had soms echt het gevoel dat ze in een gekkenhuis voor katten zat, in een soort opslagpunt voor iedereen met een psychisch probleem. Nou, niet iedereen, maar merendeels. Shaela was niet zo kieskeurig met het bestempelen van 'gekken'. Ze vond katten die anderen vermoordden voor hun plezier gekken. Dubbele persoonlijkheden, maar nooit een moord gepleegd vond ze niet erg. Katten die god dachten te zijn, katten die stemmen in hun hoofd hoorden, maar nooit wat gedaan hadden vond ze ook niet erg. Maar zodra katten ook maar genoten van bloed, het moorden leuk vonden bestempelde ze de kat als gek. En aangezien het nog steeds de BloodClan was, een clan waar katten vrijwillig heen gingen om over het algemeen te moorden, vond ze merendeels gek. Maar ze kon niet weg. Ze wist dat ze vermoord werd als ze wegging, al werd ze ook vermoord als ze tegen de BloodClan was. Dus hield ze haar gedachten over het algemeen stil. Het enige wat je aan haar kon zien was de afkeurende blik in haar ogen als ze weer eens een bloeddorstige kat tegen kwam of een kat die naar bloed rook en dan bedoelde ze geen prooibloed maar kattenbloed. Zo een kat die altijd zo een enge, rare grijns op zijn gelaat heeft. Daar keek ze afkeurend naar. Maar ze zei nooit iets. Zuchtend liet de kleine poes zich zakken, strak kijkend naar iedereen. Ja, het was nog altijd haar thuis en ze wilde het ergens ook niet anders.

- Jinx first!}

:Fancy af:

Onderwerp: Re: Asylum zo 13 sep 2015 - 0:01

Al een tijdje hield hij een kleine poes aan de rand van het kamp in de gaten. Sinds hij niet veel beters te doen had, hield hij zoveel mogelijk katten in het kamp in de gaten. Gewoon, om te kijken waar ze zich zoal mee bezig hielden. De meesten waren saai, stom of dom. Enkelen waren in een nutteloos gevecht verwikkeld, een ander was aan het opscheppen tegenover jan en allen man, en dan was er nog een of andere gek die alleen maar strak voor zich uit staarde. De poes die hij echter in het vizier had, leek redelijk normaal. Maar wat pas echt zijn aandacht trok, was die afkeurende blik in haar ogen. De kater stond op en trippelde rustig op haar af, opnieuw, hij had niet veel beters te doen, dus waarom niet gezelig bijpraten? "Jij ziet eruit alsof je wel een aantal van die katten de nek om kan draaien." Grinnikte hij zachtjes. "Mag ik?" Rustig wees hij met zijn staart naar de plaats naast haar, hopend dat ze het niet erg zou vinden als hij bij haar kwam te zitten.

"Nostrum divellite corpus et scelerata fero consumite viscera morsu."

"Sed timidi est optare necem."