Hello darkness, my old friend [OPEN]

De oude kater lag uitgestrekt onder een laag hangende boom. De zomer zorgde ervoor dat zijn donkerbruine vacht warm was in de volle zon, dus op het heetst van de dag wilde hij liever niet in de zon gaan liggen. Voor zijn snuit lag een half opgegeten muis, waar af en toe een raaf naar kraaide. De zwarte vogel wist niet zeker of hij in de buurt van de grote, gespierde kater durfde te komen, maar toen hij geen bedreiging bleek te zijn, kwam de raaf toch dichterbij, griste de resten van de muis mee en vloog er weer vandaar. DE helder blauwe ogen van de kater keken de vogel na, maar aanstalten om er achter aan te gaan, maakte hij niet. Het deerde hem sowieso niet echt veel. De laatste tijd ha hij weer veel op zichzelf rond gedwaald, af en toe was hij nog wel eens in het Bloodclan camp gezien, maar vaak hielt hij zich buiten alle commotie. Sinds zijn tijd als Commander kwam hij hier alleen nog maar als hij iets nodig had, of als hij geen zin had om alleen te zijn. Maar voor de rest at hij in het kamp en vertrok dan weer. Behalve vandaag, vandaag bleef hij lekker liggen onder de boom. Alleen met zijn gedachten. Hello darkness, my old friend.

To be honest, was hij veel gewend, maar een kitten die randomly tegen hem aan was komen liggen, dat was nieuw. Hij keek eventjes naar het pluizende bolletje en zuchtte zachtjes. Soms vroeg hij zich af waar zijn kittens heen waren, de kittens die hij samen had gehad met Icy. Dat bracht hem weer op de vraag hoe het met die grijze poes ging. Soms mistte hij haar wel een beetje, haar aandacht vooral. Saxon was nooit echt een kat voor liefde geweest, maar hij had een soft spot ontwikkeld voor de grijze kattin.
Maar terug naar de kitten die tegen hem aan lag. Wat moest hij hiermee? Van wie was deze kitten überhaupt? Hij zuchtte zachtjes en tikte met zijn snuit tegen het bolletje pluis. "Hey," bromde hij zachtjes. "Wat moet je?" kwam er daarna brommend achteraan. Het boeide hem niet echt veel dat de kitten erbij was komen liggen, maar hij zou wel graag een reden willen hebben ervoor.

Hij kon het niet laten om zachtjes te brommen toen de kitten begon te spinnen en het blijkbaar erg prettig vond om bij hem te liggen. Saxon zuchtte zachtjes, totdat de kitten hem aankeek en met een glimlach zei dat hij dacht dat hij aardig was. "Vertrouw me, kit, zo aardig ben ik niet," bromde hij, terwijl hij zijn poot verlegde en met zijn klauw over de grond schraapte. "Maar als het zo nodig moet, mag je wel blijven liggen," kwam er daarna zuchtend achteraan. "Dan wil ik wel weten wie je bent en wie je ouders zijn."

[Holy, dit is kort. Anyhow, laat, had niet gezien dat je je had geantwoord xD]