knowlegde and wisdom

Voor de zoveelste keer stapte de rebelse Thornpaw de grens van de WindClan en de Fourtrees over. Het voelde goed om hier te zijn. Vandaag was het een heel andere dag dan alle anderen; het was namelijk koud, nat en bewolkt. Het gras was nat, de bomen waren nat, haar vacht was nat én koud en de lucht zag er grijs uit. Toch wilde de witte apprentice niet in het kamp blijven. Nee, ze ging weer 'undercover' als Whitestorm om zo andere katten te ontmoeten. Na een tijdje doorlopen door de Fourtrees kwam ze inderdaad een andere kat tegen. Ze grijnsde naar de poes, waarvan ze rook dat het ShadowClan was. "Hey," miauwde ze vriendelijk en schudde haar vacht uit, waardoor er een aantal druppeltjes vanaf kwamen.

- eerste post Airpaw

Hoewel het officieel greenleaf was, had de natuur besloten om er een natte, vieze, leaffall dag van te maken. Het gras waar de grijze apprentice op liep was nat, waardoor haar pootjes dat ook waren. Afgezien van dat hing er ook een bepaalde kou in de lucht die haar de rillingen gaf. Mocht het nog niet duidelijk zijn, de poes had liever het verstikkende greenleaf weer dan deze poep.
Airpaw huiverde en schudde haar irritatie van zich af; ze moest gaan jagen voor de clan, in plaats van zich druk te maken om het weer. De poes was afgedwaald naar four trees, hopend hier nog wat te vinden. Dit bleek echter niet het geval te zijn, in iedergeval, niet qua prooi. De sterke, vieze, geur van Windclan drong tot de jonge poes door. Airpaw haalde haar neus en liep waaks op de vreemdeling af, die een dikke witte vacht leek te hebben. "Hey," De poes klonk vriendelijk. Airpaw had echter een hekel aan Windclanners, dus daar was deze poes de dupe van. "Wat doe jij hier?" Vroeg ze dan ook argwanend.

Een chagrijnig gezicht begroette haar. Dat betekende niet veel goeds - al maakte dat Thorn niet zoveel uit. Zolang ze overal maar een beetje contacten had dan zat ze wel goed; ze wilde immers een belangrijk iemand worden en daarvoor moest je velen kennen. De glimlach op haar gezicht verdween dus niet bij de uitdrukking van de andere kattin, al vervaagde hij wel bij de woorden. "Wat doe jij hier?" het klonk vijandig en bijna vroeg Thornpaw zich af of ze per ongeluk op het ShadowClan territorium beland was, maar dat was niet het geval vertelde de vier grote bomen haar. "Fourtrees is een vrij gebied." beantwoordde ze dus ook, haar stem had nu een scherp randje maar de vriendelijke uitdrukking ging niet weg. "Ik ben Whitestorm, jij?" stelde ze zichzelf voor, haar valse naam zoals altijd. Misschien zou ze later haar echte naam wel vertellen, als de ander tenminste een beetje aardig zou doen.

Hoewel haar stem alles behalve vriendelijk was, glimlachte de poes alsnog naar haar, alsof er niets aan de hand was! Airpaw wiebelde ietwat verward met haar oren. Ze wist dat de meeste Shadowclanners Windclanners niet mochten, maar misschien was die haat niet wederzijds?
Of ze speelt een spelletje met me die gedachte liet haar toch een ietwat waakse houding aan nemen. Ze was te naïef geweest de laatste paar keren, dat had haar een hoop pijn opgeleverd.
"Fourtrees is een vrij gebied."Er zat een bijtend randje aan haar woorden, hoewel de glimlach nog steeds op de snuit van de witte poes stond.  "Ik ben Whitestorm, jij?" Vroeg de poes haar. Airpaw twijfelde even, niet precies wetend of ze haar naam wel moest vertellen. Uiteindelijk besloot ze het toch maar te doen, opnieuw, hoeveel kon het kwaad? "Airpaw"Miauwde ze uiteindelijk maar met tegenzin. Ze mocht deze poes meteen al niet, omdat ze een Windclanner was. Toch was ze wel nieuwsgierig naar haar, immers kwam ze niet iedere dag een Windclanner tegen. Ze vroeg zich af of ze allemaal zo slecht waren als degene die een van de queens had vermoord vele moons geleden.

"Airpaw." Het antwoord was kil, onaardig en alles behalve open, maar dat maakte Thorn op het moment niet uit. Zij of Whitestorm moest bekend worden, in welke Clan dan ook, en welke plek was daar beter voor dan de Fourtrees? "Aangenaam kennis te maken, Airpaw." miauwde ze beleefd en knipoogde. "Hoe oud ben je? Ik ben net veertien manen." miauwde ze vervolgens vriendelijk en trok alsof ze nieuwsgierig was met haar oortje.

"Aangenaam kennis te maken, Airpaw."De stem van Whitestorm was beleefd, haar hele houding was vriendelijk. Dit bracht de jongere apprentice in diepe verwarring, zijzelf was nu niet bepaald aardig tegenover de Windclanner, waarom bleef deze dan alsnog vriendelijk? Een moment voelde de poes een beetje schuldgevoel, dat drukte ze echter heel snel weg toen ze zichzelf er aan herinnerde dat dit een Windclanner was, die waren niet te vertrouwen. "Hoe oud ben je? Ik ben net veertien manen." Miauwde de poes al even vriendelijk al voorheen, nadat ze had geknipoogd. Even knipperde de poes een aantal keer met haar ogen, waarna ze fronste de poes aan keek. "Waarom wil je dat weten?"Vroeg ze ietwat achterdochtig, toch gaf ze antwoord. "Ik ben nu bijna 9 maanden."