New One|+Airpaw

Met versmalde ogen keek ze rond de enorme grote dozen dat naar kraaienvoer rook. De stank prikte in haar ogen. Hoe konden sommige katten hier tegen? Maar de kattin moest hieraan wennen. Vroeg of laat kleefde er bloed aan haar poten en moest ze lijken dragen. Dat stonk erger. En dat sprak ze uit ervaring. Want ze zag hoe duizende Elitekatten dode lijken meebrachten als trofee. Toch wou de zwarte kattin net zoveel tanden als Claw hebben. Daardoor was ze hier, ze wou katten leren kennen. En hier waren meestal katten die voor onheil zochten. Bijv. ratten, die konden komen je aanvallen. Ramona wist er niet veel van maar rattenbeten waren dodelijk. In de hoop een kat te ontmoeten in plaats van een groep ratten keek de poes toch in het territorium van één van die Clankatten. Zou er hier al eentje zijn?

- First Airpaw

Ze had hier eigenlijk bijzonder weinig te zoeken hier; de weinige prooidieren die hier rondliepen waren ziek, het was het jagen niet waard. De jonge poes was hier zich zeer van bewust, maar een ander iets wat wél aantrekkelijk was van deze plaats, was het feit dat hier bijna nooit iemand kwam. Niet gek door de onwijze stank die op warme dagen zoals deze vrij kwam, eigenlijk. De poes had simpelweg wat tijd voor zichzelf nodig, de laatste tijd had ze het nogal moeilijk met zichzelf en iedereen waarom ze gaf.
Helaas bleek al snel dat ze niet alleen was, een zwarte schim was zichtbaar in de verte. Airpaw vernauwde haar ogen en trippelde er meteen op af, totdat ze op een aantal vossenlengtes van de Elite kat was. Misschien was ze wel dom om zomaar op een Elite kat af te stappen, maar de gebeurtenissen van de afgelopen dagen hadden haar een beetje roekeloos gemaakt. "Wat doe jij hier?"Siste ze kwaad. "Ga naar waar je behoort, Bloodclanner."

De kattin keek omhoog of ze ergens daar een laaghangende duif zag vliegen. Zo te ruiken zal het algauw regenen en zullen de vogels lager vliegen. Dat had ze ook opgemerkt. Haar rode ogen versmalden uitdagend bij het zien van een lopende duif die tussen het afval wat eten zocht. Langzaam sloop de zwarte Young One eropaf. 'Ojaa, kom maar bij mama.' mompelde ze heel zachtjes toen het gevleugelde dier zich zonder vermoedens dichterbijer liep. De kattin liet haar tong langs haar lippen glijden toen ze net klaar was op het te springen. Haar vacht sprong overeind bij het horen van een stem. "Wat doe jij hier? Ga naar waar je behoort, Bloodclanner." Ramona keek geërgerd naar de grijze poes. 'Make me,' daagde ze uit met twinkelende, rode ogen. Zo makkelijk liet ze het niet van zich afglijden. Zo te zien hadden ze maar een maan verschil. Haar klauwen schoten uit haar hulzen. Klaar voor als de poes zou gaan aanvallen. Het was eerlijk gezegd haar eerste gevecht maar hier had ze op gerekend. Ze had ervoor getraind, al manen, en nu zal ze het niet verpesten, na al die manen echt niet.

Ze had het kunnen verwachten, de poes zou niet zomaar vertrekken. Bloodclanners, ze was er helemaal klaar mee nu. Na wat er allemaal was gebeurd had ze totaal geen zin in nog een vervelende poes die maar niet er vandoor wilde. 'Make me,'Werd ze uitgedaagd terwijl twee twinkelende, rode ogen haar aankeken. De jonge poes klapte haar nagels uit, maar viel niet aan. Ze was niet dom, aanval was niet haar sterkste kant, bovendien voelde ze er helemaal niets voor om nu te vechten. Airpaw zuchtte geërgerd. "Waarom moet je nu weer zo moeilijk doen?"Miauwde ze ongelukkig. "Ik vraag je gewoon weg te gaan, je hebt niets te zoeken hier..."mompelde ze.