Cause I will be the dead of you

Ze rende het kamp uit, geen blik meer op haar vader richtend. Hij begreep haar toch niet, als of ze er nu blij van werd dat haar tante kittens had gekregen. Wat moest ze daar nou mee? Ze wou gewoon een staart om haar heen en horen dat haar moeder inderdaad niet goed was en dat haar vader er voor haar zou zijn. Maar dat had ze niet te horen gekregen. Nee, misschien had ze willen horen dat Ashdrizzle met haar moeder ging praten en zou zeggen dat het goed ging komen met een staart om haar heen. Ze wou niet horen dat haar moeder inderdaad zo slecht was als dat ze aanvoelde. Dat was verkeerd. Met snelle pootstappen draafde Roughpaw door. Haar ogen vernauwd, haar oren in haar nek geplant en haar staart licht opgezet. Ze zat bomvol met al die emoties. Laatst had ze Tallshadow nog geslagen met uitgezette nagels. Ze was verkeerd bezig en dat wist Roughpaw. Maar ze had er gewoon even geen controle over, ze zat veel te vol. Ze kon er niets aan doen, al wist ze ook niet of ze dat wou. Roughpaw liet niemand haar helpen of dichtbij komen, behalve Hazelpaw dan. Ze vertrouwde hem. Lurkingshade was er nu niet voor haar en dat kwetste haar ook en speelde ook een grote rol in haar gedrag.
Roughpaw bleef door rennen. Op een gegeven moment kwam ze bij Thunderpath aan. Ben ik hier helemaal naar toe gerend? Ze keek met haar slechte ogen om zich heen en gespitste oren. Een kort grijnsje vormde haar lippen. Misschien zou ze een overtreder treffen en kon ze zich daar op afreageren. Dat klonk helemaal niet verkeerd in haar oren. Ze slaakte een zucht en sloeg haar klauwen uit. Ze wou zich maar al te graag afreageren, heel graag, ze wou niets liever op dit moment. Ze zwaaide met haar licht opgezette staart, niet door hebbend dat er iemand in de beurt was.

OOC: Hailpaw eerste post.

Haar zien zou Roughpaw niet, want daar waren haar ogen niet goed genoeg voor en daarnaast voor tot zo ver haar zicht wel goed was, was dat nu belemmerd door het vocht in haar ogen. Met haar oren waren enkel geen enkele problemen en daardoor hoorde ze uiteindelijk toch de pootstappen van een kat. Vrijwel meteen draaide Roughpaw zich om, ze rook haar al, Hailpaw, maar ze wou haar zien, dus knipperde ze een paar keren hevig met haar ogen. "Ben je me gevolgd of zo?" Vroeg ze eisend op een antwoord. Ze was kwaad en niet eens per se op haar zus, maar ze was het, dus dat zou iedereen nu op haar pad merken. "Wat moet je van me, Hailpaw!?" Vroeg ze vervolgens.

Roughpaw had hier geen zin in, ze had zin in niemand, geen enkel gezelschap. Ja, Hazelpaw misschien op z'n hoogst, maar liever gewoon even helemaal niemand. Ja, zich misschien afreageren op een kat buiten Shadowclan, dat kon wel leuk wezen en was ook nog eens goed. "Van jou?" Vroeg Hailpaw toen. "Waarom denk je toch steeds dat jij belangrijk bent, terwijl je eigenlijk niets voorstelt, vraag ik me af," kwam er uit de poes. Roughpaw vernauwde haar ogen en keek haar recht aan. "Jíj komt toch steeds naar me toe én als je komt, kom je om me weer te vernederen, of iets dergelijks, wat straks? Ga je me vermoorden?" Vroeg ze vervolgens. "Want zo'n akelig gevoel geef jij me wel," murmelde ze vervolgens. "Dat, terwijl ik dat niet eens wil," vervolgde ze. Want, ze had graag een grote zus gehad die er gewoon voor haar was geweest.