Unknown world

Een klagelijke piep klonk door de barn, waarna al snel een tweede piep te horen was. Nyra kon haar nieuwsgierigheid naar de buitenwereld niet mee bedwingen. Ze wilde haar ogen openen, maar ergens durfde ze niet. Misschien was de wereld niet zoals de dacht? Maar toch wilde ze dingen ontdekken. Ze zat in tweestrijd met zichzelf. Opnieuw piepte ze luid. Ze wilde een geruststelling. Ze wilde een stem horen die haar zei dat het goed was, dat ze niet bang moest zijn van het onbekende. Dit kon ze niet alleen.

Open>>

Misschien was het niet helemaal normaal voor een kater om zoveel bezig te zijn met z'n kits. Misschien zou hij Zira gewoon met rust moeten laten, alleen maar moeten komen als ze erom vroeg. Toch kon hij het niet weerstaan om toch telkens weer even de barn in te gluren. Het was niet dat hij Zira niet vertrouwde als het ging om de opvoeding van de kittens, maar toch, ze had eerst voorgesteld om ze allemaal zelf te vermoorden.
Toen hij de barn binnen gluurde zag hij meteen een wittig mormel luid piepen, hij herkende haar als Nyra, een van z'n kittens.
Na even twijfelen stapte Jinx toch nieuwsgierig naar binnen, benieuwd naar wat er aan de hand was. "Vanwaar dat gepiep, Nyra?"Bromde hij de kitten toe, al was het niet onvriendelijk.

Het duurde niet lang voordat er een stem reageerde op haar gepiep. Ze herkende de stem, maar het was nog steeds moeilijk om overal een naam op te plakken. Nyra tilde haar kopje op en richtte deze in de richting van het geluid. Ze brabbelde heel veel, maar echte woorden vormen was nog net iets te moeilijk, al waren haar siblings er al mee weg. Nogmaals opende de kitten haar bekje en piepte kort, in een poging er deze keer toch een fatsoenlijk woord uit te krijgen, maar het klonk tevergeefs gewoon net als al haar ander gepiep.

Zijn ogen bekeken het lichte katje nieuwsgierig, zich afvragend wat het was waar de kitten, nee, zijn kitten naar verlangde. Waar Zira was, was hem even onduidelijk. Dus besloot hij het 'ouderschap' maar even op zich te nemen.
De kitten tilde haar kopje op en keek hem aan met haar nu nog blauw oogjes. Hij verwachtte een antwoord bestaande uit woorden, maar het enige wat er uit het bekje van zijn dochter kwam was een luid gepiep.
Jinx keek haar even aan, niet goed wetend wat te doen. Het zou een stuk makkelijker zijn als ze gewoon kon zeggen wat er aan de hand was. Hij hoopte dan ook dat ze snel normaal zou leren praten. Nu moest hij maar wat gokken. "Eh, heb je honger?"Probeerde hij dan ook maar.

Na een lange twijfel opende Nyra uiteindelijk haar oogjes, maar sloot deze direct weer. Ze had in een flits gezien wat voor kat voor haar stond, maar ze was er nog niet aan toe om de rest van de wereld te zien. "Eh, heb je honger?" Nyra schudde met haar kopje bij de woorden van haar kater, die ze trouwens al vaak geroken had hier in de barn. Wie was deze kat? Kende hij haar mama? Opnieuw opende de kitten haar oogjes en knipperde even waarna ze de kater recht aankeek. Ze keek bijna scheel toen ze naar hem keek. Haar oogjes moesten nog wennen aan het het beeld dat ze nu doorgaven. "Wie?" piepte ze uiteindelijk. Haar eerste echte woord rolde over haar lippen. Wie was de kat voor haar?

De kitten opende kort even haar oogjes, waarschijnlijk om hem snel even te bekijken. Jinx kon maar moeilijk begrijpen waarom ze ze daarna weer sloot, was het niet fijner om gewoon alles te kunnen zien? Misschien was hij echter ook wel zo geweest, bedacht hij zich, enkel kon hij zich daar niets meer van herinneren.
Toch opende de kitten wee haar ogen, waarna ze een aantal keer knipperde en hem scheel aankeek. Het was een grappig en bijna schattig aanzicht, waardoor een klein glimlachje zijn lippen sierde. "Wie?" Piepte de kitten. Ah! Eindelijk een woordje, nu met die vraag kon hij wat. "Jinx,"Miauwde hij. "Je vader, papa."Voegde hij er echter snel aan toe.

"Jinx," Even had de kitten haar oogjes op de grond gericht, om haar ogen wat beter te laten wennen aan het licht en aan het feit dat ze nu meer moesten verwerken dan dat ze gesloten waren. "Je vader, papa." Bij het horen van het P-woord richtte Nyra zichzelf direct op, voor zover ze dat kon. Haar kopje richtte ze iets omhoog, maar haar lichaampje bleef plat op de grond liggen. Ze had nog niet echt de fut om lang rond te wankelen, laat staan rondlopen. "P," piepte ze nu wat enthousiaster, niet wetend dat ze het gehele woord niet uit had gesproken. Voor haar was ze al al blij dat ze net haar eerste woord gezegd had, het eerste verstaanbare woord. "P," herhaalde ze nog eens blij en sloot weer even haar oogjes. Wisten haar zusjes en broer af van het p-woord? Hadden zij hun papa al gezien?

Bij zijn woorden richtte ze meteen haar witte kopje op, voor zover dat ging met haar zwakke kitten lichaam. Jinx kreeg een warme glimlach op zijn snuit bij het zien hoe ze nog niet eens kon lopen. Ze waren allemaal nog zo klein. "P,"Piepte Nyra wat enthousiaster. Jinx grinnikte zachtjes en zakte door zijn poten, waardoor hij nu op dezelfde hoogte was als Nyra. "P," probeerde ze nogmaals. Het was nog niet het hele woord, maar het was al heel wat voor de kleine kitten, begreep hij. "Papa, zeg het maar na,"Sprak hij bemoedigend, waarna hij het woord nogmaals langzaam uitsprak, zodat Nyra het kon herhalen. Hij had niet echt dat gevoel van vaderlijke trots, zoals sommige katers hadden, maar hij zou het toch wel erg leuk vinden als Nyra's eerste woordje 'papa' zou zijn.