Got some problems |Claw

Deathbite liep zelfverzekerd naar de barn van de leader, Claw. Hij had liever gebleven waar hij was, maar Broken vroeg dit van hem, dus moest hij het maar doen. Bij de ingang van barn one bleef hij even staan, de kater had echt geen zin om een gesprek te voeren met Claw. Uiteindelijk liep hij dus toch naar binnen. "Claw?", bromde hij vastberaden. Hij keek even rond, misschien was de kater te bespeuren in een donkere hoek, dan kon je hem met zijn zwarte pels niet zo goed onderscheiden van de schaduw. Dat had hij wel eens eerder meegemaakt. "Ik moet je spreken." Hij keek nors recht voor zich uit en ging zitten, zonder enig blijk van respect tegenover zijn leader.

just Claw

Claw liep naar hem toe. Het zou elke normale kat moeten afschrikken, maar het werkte nu eenmaal niet bij Death. “Ooh ja? En sinds wanneer bepaal jij de gang van zaken?” Death kuchte van frustratie. De leader boorde zijn ogen in de zijne en uitdagend keek hij terug. “Jij komt hier zonder toestemming binnen denderen en verwacht dan van mij dat ik mijn tijd aan jou ga besteden.” De zwarte kater lachte, Death miauwde enkel koeltjes terug: "Als je het zo noemt, wel ja." “Nee,” was toen het kalme antwoord. “Nee, zo werkt dat niet.” Death staarde nog steeds in de leaders ogen, niet meer uitdagend, maar emotieloos. Alsof hij met plezier even de 'kostbare' tijd van Claw wou besteden. "Nou," miauwde hij verveeld, "het was niet mij keuze om naar u toe te komen, het was die van Broken." De kater pauzeerde even om even harder in Claws ogen te staren. "Zij vond dat ik je moest vertellen dat zij zwanger was, maar goed, je herinnert je haar vast niet meer." Death keek naar de zwarte kater. "Oh zo machtige leader." Nu was het zijn beurt om sarcastisch te lachen.

“Waag het nooit meer zo’n toon tegen mij aan te slaan jonkie, begrepen.” Claw had zijn nagels in Deaths flank geboord, Death gromde. “Dan ruk ik eerst jouw ogen uit je kop, voordat ik heel langzaam je luchtpijp doorbijt. Weet je hoe dat voelt Deathbite?” Death keek de kater woedend aan en maakte zich van hem los. "Begrepen." mompelde hij grommend tegen de leader. Hij had wel respect voor zijn leider, het was gewoon moeilijk voor hem om het te tonen, zeker tegen zo ene die zich vele beter voelde dan de rest. En dan nog, alsof Death niet had terug aan kunnen vallen, hij maakte zich respectvol los van de zwarte kater, hij had evengoed eens hard in diens poot kunnen bijten. Hij gromde weer, hij had dit gedaan voor Broken, maar het enige gevoel dat er bij hem opkwam was spijt. "Hij is een goeie kater," had ze hem verteld. Yeah, sure. Als je hier voor hem stond zou je dat niet denken, een goede kater, een Bloodclanleader kon geen goede kater zijn.

Deathbite deed moeite om zijn poten niet naar de uitgang te laten lopen. “Laten we het dan nog een keer proberen.” Na die woorden keek hij even verbaasd voor zich uit, maar herstelde zich snel. "Oké" “Jij kwam mij vertellen dat Brokenfeeling zwanger is. Feliciteer haar maar van mij, ben jij de vader?” 'Wat zou je zelf denken?', zou hij hem willen vragen, maar dat hield hij in. "Ja," mompelde hij. Zijn kittens zouden bijna geboren worden, zou hij dat ook moeten zeggen. Hij wist het niet, en daarbij, was het hem nog niet opgevallen hoe dik Broken er de laatste tijd uitzag? De kater schudde even met zijn hoofd, hij begon een beetje nerveus te worden. Het was niet dat hij ooit een gezellig babbeltje zou doen met zijn leader. "Het gaat nog geen maan meer duren," miauwde hij tenslotte. Het zou misschien zelfs nog maar een week duren, of meer, of minder. Hij was ook benieuwd naar hoeveel kittens het zouden worden. Voor Broken was dit natuurlijk een marteling, zij was een Young one, en ze stond erop dat haar training werd volbracht, niemand mocht weten over haar kittens. Dat was hij nog vergeten te vertellen. "Ze zou het ook graag hebben dat je dat voor jezelf houdt, dat ze zwanger is," mauwde hij, "Zelfs voor Zira."

“Ik houdt mijn bek, maar ik denk dat het wel al is opgevallen als ze al zo ver is.” Death keek voor zich uit. "Misschien." Hij hoopte voor Broken van niet, zij wou het geheim houden zodat ze rustig met haar training verder kon gaan. “Van mij horen ze niets, maar zeg haar dat ze wel haar training af moet maken. Er zijn meerdere kattinnen in barn two die wel even op de kittens kunnen passen.” Death rolde met zijn ogen, maar wel met zijn hoofd weggedraaid zodat Claw het niet zou zien. Alsof hij niet wist dat ze haar training eerst zou moeten volmaken. Dat was ook waar de kattin zelf op stond. "Dat was ze al van plan, Draco en ik zullen op de kittens letten." mauwde hij tegen de zwarte kater, hij had heus geen poezen nodig om voor de kleine mormels te zorgen, hij kon het zelf wel. En hij stond er niet alleen voor, met Draco die hem hielp, al was hij niet zo zeker of dat wel echt zou werken.

“Prima. Als jullie je eigen taken maar niet vergeten en als ik jullie nodig heb laten jullie het over aan de kattinnen in barn two.”, de zwarte kater sprak kalm en rustig, Death bewondere het wel, die ijzige kalmte. "Natuurlijk." Hij zou nooit zijn member taken links laten liggen voor enkele kittens. Kittens opvoeden vond hij lang niet zo belangrijk als een ware Bloodclanner zijn. “Veel succes met jullie kittens en dat ze waardige members mogen worden.” Death knikte; "De beste," mompelde hij. De zwarte kater richtte zijn groene ogen op de uitgang, subtiel. “Had je verder nog iets of was dat het?” Death keek naar zijn leader, "Dat was het." Hij draaide zich om en stond op. Met een korte knik miauwde hij: "Dan ga ik maar." en hij wandelde rustig het kamp uit.