Gonna catch you

De poes liep langs de grens die haar Clan scheidde van het duistere bos aan de overkant van het Thunderpath. Haar dikke, pluizige staart hing slapjes op de grond en sleepte door het zand achter haar aan. Ze zuchtte, ze was moe, maar had alsnog enkele dingen te doen voor haar Clan, en Nightwish zou Nightwish niet zijn als ze geen loyale kattin was. Ondanks dat het bergafwaarts met haar ging, liep ze elke dag trouw haar patrouilles en voegde haar deel toe aan de prooistapel. Ineens schoot er een duistere gedaante door het gebied, die zeker geen Thunderclangeur bij zich droeg. Nightwish zette het op een lopen, achter de gedaante aan. Ze was dan niet de snelste, maar ze had uithoudingsvermogen als een paard. Ze kreeg de gedaante in de gaten, Shadowclan, natuurlijk. "Jij daar!" riep ze woedend naar de donkere kater. "Maak dat je van ons gebied afkomt," eiste de poes. Ze tolereerde geen indringers, vooral niet tijdens de prooischaarste.  

Het levenloze vogeltje, dat nu aan Thunderclan behoorde, bungelde slapjes in de bek van de grijs-witte kater. Hij leek vrij trots op zichzelf te zijn, zelfs terwijl hij zojuist de Warrior Code had gebroken. Nightwish keek hem beschuldigend aan terwijl ze dichter op hem insloot. Toen ze naar hem riep, viel het dode vogeltje met een kleine plof op de grond. "Rustig, ik en mijn gevangen prooi waren al van plan om te gaan, maak je niet druk," miauwde de kater. Nightwish hief haar staart om te laten zien dat hij daar zeker geen recht op had. "Die prooi was op Thunderclangebied. Ik stel voor dat je dus alleen vertrekt," miauwde Nightwish op een serieuze toon naar de kater. Ze wenkte nog eens naar het vogeltje dat er nog steeds lag. "Die kun je hier laten liggen. Bedankt voor je hulp," zei ze toen met een grijnsje. Aan hem de keuze of hij de Code wilde breken of niet.

Nightwish nam de kater in zich op: hij was bijna de helft van haar leeftijd en de kans was groot dat ze het zou gaan winnen, mocht dit incident in een gevecht resulteren. Ze was dat echter niet van plan, hoewel de poes trouw was aan haar Clan, zag ze het nut er niet van in om katten pijn te doen. De kater ontblootte echter zijn tanden, en Nightwish kopieerde zijn gedrag. Als hij een gevecht wilde, kon hij het alsnog krijgen. "Há, nee. Deze gaat met mij mee, en maakt niet uit hoe," sprak de kater. Nightwish zou zich niet laten intimideren. "Alsof dat ene vogeltje je Clan gaat helpen," siste ze. Haar haren rezen omhoog, waardoor de kattin nog een stuk groter leek dan ze al was. Ze was van zichzelf al behoorlijk grof gebouwd: groot en breed, en zo leek het alleen nog maar erger. "Dus. Of je laat het hierbij en laat mij vertrekken met die vogeltje... of... ik denk dat je dat zelf wel kan verzinnen," ging de kater verder. "Dit is je laatste kans," zei Nightwish toen op waarschuwende toon. Ze was op eigen gebied, ze kon dit winnen. Mochten ze genoeg lawaai maken, dan zouden er nog wat Thunderclanners langs kunnen komen. De kans was klein dat ze alleen zou blijven. 

De poes ademde diep uit, blijkbaar was het buiten zo afgekoeld dat ze haar adem nu als een wolkje in de lucht kon zien. Haar ogen fixeerde ze op de grijze kater en ze probeerde haar volledige lichaam onder controle te krijgen. Hoewel ze ouder en sterker was, en waarschijnlijk meer ervaring had, leed ze de laatste tijd behoorlijk aan stuiptrekkingen die ze zelf niet onder controle had. Haar lichaam werd zwakker en het maakte haar doodsbang. Als ze zou vechten zou het misschien nog veel erger worden, en dat vreesde ze. Toch moest ze dit doen, voor de Clan. Hopelijk zouden haar spieren zich niet samentrekken waardoor ze ongewilde bewegingen ging maken. "Elk gevuld maagje weer een geredde kat," merkte de kater op, waardoor hij haar tijdig uit haar zorgen haalde. Het vogeltje verscheen onder zijn lichaam. "Dit is mijn vangst en deze gaat met mij mee, dus mijn keuze is gemaakt," kondigde de kater aan, en maakte zichzelf gevechtsklaar. "Wat jij wil," grauwde Nightwish naar de kater, en zette een snelle pas in richting de kat. Ze wist waar haar kracht lag: in haar grote gewicht. Dus gooide de poes haar lichaam tegen de zijne aan, in de hoop hem op de grond te doen vallen.

Eigenlijk was het ongelooflijk dat ze in staat was iemand pijn te doen voor één stom vogeltje. Al was het natuurlijk een kwestie van principe, nog steeds sloeg het in essentie nergens op. Maar toch, als ze deze kater moest doden voor de Clan, dan was het zo en niet anders. Ze kreeg de grijze kat daadwerkelijk omver, maar deze krabbelde net zo snel weer overeind. Nightwish zelf was wat lomper, en dus ook minder snel. Vandaar dat ze iets langzamer weer op alle vier haar poten stond. Toen ze stond werd er een grijze gedaante naar haar toe gegooid, nagels uitgestoken. Ze ontving de kater en zijn nagels boorden zich in haar schouders, waarop ze siste. Dit gaf haar echter wel de kans om haar gewicht in te zetten en hem op de grond te rollen. Met al haar kracht probeerde de poes de kater tegen de grond aan te drukken en onder haar te krijgen, om hem vervolgens een paar flinke krassen over zijn kop te bezorgen.