Indringer

Het bos lag er levenloos bij, bladkaal had de bomen leeg geplukt. Nergens streek de wind zacht door de bladeren of waren kleine dieren op zoek naar eten tussen het zompige mos. De sneeuw kleurde alles wit, met een genadeloze koude regeerde de winter al het leven. Er was toch een dier dat stand kon houden, het dier sloop langs de rand van het kale bos en volgde een verrukkelijk geurspoor dat naar een tweebeenboederij leidde. Uit ervaring wist hij dat de prooi zich daar verstopte voor de strenge koude. Het was Ravenpaw :een Rogue, hij staarde naar de gracht die dienst deet als grens tussen het bos en de tweebeenweilanden. Er groeiden plukken lang en doorweekt veen. het water uit de gracht was bevroren, de troebele laag ijs was ondoorzichtig maar nog erg dun. Het kon gemakkelijk een spitsmuis of een eekhoorn maar een gespierde rogue was te zwaar. Met een soepele sprong kwam ravenpaw tussen het natte gras langs de oever terecht. Een sindering gleed door zijn lichaam toen ravenpaws dunne, zachte buikvacht doorweekt werd met water het veen bevochtigde. Hij schudde het water uit zijn vacht en zette zijn tocht verder. Plots trok een andere geur zijn aandacht, het was zeker geen prooi, het stonk naar kraaienvoer... het was een indringer! Instinktief ontblote ravenpaw zijn nagels. Zo gruisloos mogelijk sloop ravenpaw langs het geurspoor. De zwerfkat deed duidelijk geen moeite om zich te verbergen want ritselen van het stro was luid te horen en al snel kreeg Ravenpaw haar in het vizier. Het was een enorm donkerbruin vrouwtje. De poes was getekend met vele wonden en een groot litteken in haar schouder doorkliefde haar vacht. Ravenpaw spande zijn spieren en wachtte op het juiste moment. Met een enorme sprong verraste hij de zwerfkat, Ravenpaw klampte zich vast aan haar flanken en boorde zijn tanden diep in haar schouder. De poes reageerde snel en hard: ze rolde zich om en drukte hem tegen bevroren grond. Daarna sprong de zwerfkat terug op en voor dat ravenpaw de tijd kreeg storte ze zich terug op hem. Dit keer hield ze hem met haar ijzersterke voorpoten vast en bewerkte met haar achterpoten zijn gevoelige buik.Ravenpaw zag haar staalsterke spieren onder haar vacht bewegen. De amberen blik van de zwerfkat was vervuld van moorddadige haat en woede en priemde in de zijne....

Ravenpaw schreef:

Het bos lag er levenloos bij, bladkaal had de bomen leeg geplukt. Nergens streek de wind zacht door de bladeren of waren kleine dieren op zoek naar eten tussen het zompige mos. De sneeuw kleurde alles wit, met een genadeloze koude regeerde de winter al het leven. Er was toch een dier dat stand kon houden, het dier sloop langs de rand van het kale bos en volgde een verrukkelijk geurspoor dat naar een tweebeenboederij leidde. Uit ervaring wist hij dat de prooi zich daar verstopte voor de strenge koude. Het was Ravenpaw :een Rogue, hij staarde naar de gracht die dienst deet als grens tussen het bos en de tweebeenweilanden. Er groeiden plukken lang en doorweekt veen. het water uit de gracht was bevroren, de troebele laag ijs was ondoorzichtig maar nog erg dun. Het kon gemakkelijk een spitsmuis of een eekhoorn maar een gespierde rogue was te zwaar. Met een soepele sprong kwam ravenpaw tussen het natte gras langs de oever terecht. Een sindering gleed door zijn lichaam toen ravenpaws dunne, zachte buikvacht doorweekt werd met water het veen bevochtigde. Hij schudde het water uit zijn vacht en zette zijn tocht verder. Plots trok een andere geur zijn aandacht, het was zeker geen prooi, het stonk naar kraaienvoer... het was een indringer! Instinktief ontblote ravenpaw zijn nagels. Zo gruisloos mogelijk sloop ravenpaw langs het geurspoor. De zwerfkat deed duidelijk geen moeite om zich te verbergen want ritselen van het stro was luid te horen en al snel kreeg Ravenpaw haar in het vizier. Het was een enorm donkerbruin vrouwtje. De poes was getekend met vele wonden en een groot litteken in haar schouder doorkliefde haar vacht. Ravenpaw spande zijn spieren en wachtte op het juiste moment. Met een enorme sprong verraste hij de zwerfkat, Ravenpaw klampte zich vast aan haar flanken en boorde zijn tanden diep in haar schouder. De poes reageerde snel en hard: ze rolde zich om en drukte hem tegen bevroren grond. Daarna sprong de zwerfkat terug op en voor dat ravenpaw de tijd kreeg storte ze zich terug op hem. Dit keer hield ze hem met haar ijzersterke voorpoten vast en bewerkte met haar achterpoten zijn gevoelige buik.Ravenpaw zag haar staalsterke spieren onder haar vacht bewegen. De amberen blik van de zwerfkat was vervuld van moorddadige haat en woede en priemde in de zijne....

Oei een beetje lang....