Therapie-Time

Onderwerp: Re: Therapie-Time zo 1 nov 2015 - 19:08

Oke, om eerlijk te zijn was de kater er met zijn hoofd niet bij geweest en had hij de vraag verstaan als 'moet je nog iets?'. Helaas voor hem was dat niet het geval, en hij schrok dan ook redelijk toen het antwoord niet precies was zoals hij verwacht had. Het stelde dat hij nog wat moest, en toen Tall de conversatie terugspoelde in zijn hoofd snapte hij pas waarom. Zijn mond viel open en terwijl er een dwaze 'eh' uitkwam probeerde hij wanhopig iets te bedenken. Natuurlijk zou hij zijn fout nu niet toegeven, dan was hij al het respect van de 'vader' van Little kwijt. "Ik eh.." Begon hij onhandig, maar viel acuut stil toen hij zich wat bedacht had. Zijn ogen keken naar de grond en zijn staart en oren vielen plots neer. "Hoe gaat het met mijn moeder, weet u dat?" Hij had niet durven kijken, durven komen. Ze was altijd zo sterk, en de kater wist niet of hij het beeld van zijn sterke moeder in het lichaam van een zwakke kat wel aankon. Waarschijnlijk niet, niet na Thrush. De angst haar ook te verliezen was te groot in hem, en het was te merken aan alles in zijn houding en stem op dit moment.

#Awesome:

Onderwerp: Re: Therapie-Time ma 2 nov 2015 - 21:19

Zijn ogen geïrriteerd vernauwd keek Slatefur in de richting van de jonge kater. De kater leek een beetje verloren voor woorden te zijn, dus nu snapte hij het er al helemaal niks meer van. Wat moest de kater nu weer voor hem? Maar de kater kwam toen uiteindelijk toch met een serieuze vraag. Smokebreath fronste wat. Harde waarheid of verzachtende leugen? Nee, Smokebreath was van de harde waarheid. "Ik ga er niet om liegen Tallshadow," bromde hij uiteindelijk maar, al was er wel een toon van spijt in zijn stem, "je moeder ziet er niet heel erg gezond uit op het moment. Maar ze heeft nog meerdere levens als ik het goed heb."

Fun stuff:

Onderwerp: Re: Therapie-Time ma 2 nov 2015 - 21:25

Gelukkig leek het brommen deze keer mee te vallen, wel zo aardig van de oudere kater want Tall wist niet zeker of hij het aan zou kunnen. Al wist hij ook niet of hij de waarheid wel aan zou kunnen, en daar had hij zojuist om gevraagd. Natuurlijk had hij dan ook moeten verwachten dat hij hem kreeg, maar ergens was er iets in hem geweest wat het niet had willen weten. Het was dat gedeelte in hem wat het voor mekaar kreeg de kater er nogal verloren uit te doen laten zien toen de oud-medicine cat hem niet spaarde. Toch knikte Tall, blij dat hem in ieder geval geen valse hoop gegeven werd. "Ja," Mauwde hij, een beetje ongelovig, als antwoord op de opmerking over de levens. Alsof Starclan haar nog zou helpen, die hadden nooit iets gedaan.

#Awesome: