Black-y-locks

De enorme pluizige kater liep verder naar een van de schuren. Ja, hier hadden ze zeker mooie verblijfjes, heel mooi en sexy. Zeer fabulous. Maar goed. Ace had zijn tijd nogal verdaan door met Yu op te trekken, de prooistapel te plunderen en over het algemeen zijn bodyguards lastig vallen. Daarbij had hij een kijkje proberen te nemen in de schuren en natuurlijk met andere katten een gesprekje aanknopen. Hij moest ook nog naar die kittens gaan kijken, maar hij wist nog niet zeker of hij het wel aandurfde zich met Bloodclan Queens te bemoeien. Ondanks zijn drukke planning ging hij toch naar Zwartlokje toe, die de leider bleek te zijn. Even keek hij om naar Hellhound en Howl, maar besloot uiteindelijk gewoon alleen en zonder aankondiging naar binnen te gaan. Eenmaal in de schuur sprak hij op; "Hey, Zwartlokje, je wou kletsen?" Zijn typische brutale grijns stond breed op zijn gelaat.

{ Eerste post Claw~

Ace keek even omhoog om daar de zwarte kater te zien, die natuurlijk al zat te popelen op zijn aankomst. Want tja, Claw was ook zo blij met hem. Hij kende heus wel diens echte naam, maar hij gaf leiders graag bijnamen. En vooral als ze hier niet tegen konden. Het was soms zo’n makkelijk vak. Toen de kater voor hem landde viel zijn linkeroor uit positie, al bleef zijn blik recht en leek hij het zelf niet te merken. Ook hij ging zitten, op de manier hoe hij altijd was rond de dreigende kater, verassend ontspannen. Bij de vraag schudde hij echter zijn kop. “Sorry, beroepsgeheim” Sprak hij simpel. Het was waar, hij zou dit niet zeggen, of in ieder geval niet zo makkelijk. Er zaten heel veel clans bij betrokken en hij wou nu eenmaal niet de verrader zijn. Dus keek hij onbewogen terug. Your turn.

Blijkbaar geen vraag dus. Ach, had hij eigenlijk kunnen verwachten. Het was zelfs heel duidelijk geweest dat hij gewoon had moeten antwoorden, maar de grijze kater merkte dingen niet zo snel op. Toen de Bloodclanner ook nog personal space leek te negeren bleef hij gewoon onbewogen zitten. Hij was niet snel afgeschrokken, hij merkte de dreiging natuurlijk wel, maar gewoon niet zo erg. Bij de woorden keek Ace even vragend, alsof hij voor zich zag hoe de clan er nu uit zou zien. Maar echt een dramatisch beeld kreeg hij ook niet, waarschijnlijk waren er gewoon heel veel katten boos op hem nu. Hij leek niet eens in te zien dat er een kans was dat hij niet levend terug kwam. "Het is nogal ingewikkeld" Begon hij er een beetje omheen te draaien, duidelijk niet willen vertellen wat het was. Dit ging tegen zijn normale princiepes in en het ontwijken ging hem dus niet gemakkelijk. Als de onschuld zelve mompelde hij er echter nog wat achterna; "En ik denk al helemaal niet goed na onder stres"

Het zou makkelijker zijn als de kat voor hem ook een beetje passie in zich had. Gewoon wat meer zichtbare emotie waar hij op kon reageren. Hij had helemaal niks aan deze rustige koele kater. Die kon hij niet sollen, niet op in gaan. Als een apprentice die net de taak had gehad de eldersden op te ruimen staarde hij voor zich uit. Hij kon niet loslippig gaan doen. Want zelfs hij had door dat als hij dit vertelde Bloodclan wel heel veel wist over de conflicten tussen de clans. "Dat tong afbijten klinkt al bijna als een goed idee" Ging hij koppig verder terwijl hij zijn rug rechtte. Hij had al voor genoeg moeilijkheden gezorgd hier te staan, en hij was nu van plan te laten zien hoe lang hij zijn mond kon houden. Hij ging nu niet makkelijk doen, dat deed hij al heel zijn verblijf hier. Zijn groene ogen stonden in die van de ander, zijn blik simpel. Rowanflame, zijn mentor, had hem geleerd zoals hem te zijn. Hoewel hij het niet graag meer deed na de ruzie tussen hem en Tall, kon hij nog heel goed die motivatie oppakken. Hoe hij Snowy had gepest tot het punt dat ze niet meer wist wat ze aanmoet, hoe hij vossenjongen dood had gebeten en zijn eigen vriend had aangevallen toen hij zijn rug naar hem draaide. Ace kon dit, hij veranderde zijn houding wat, waardoor het duidelijk moest worden dat er meer achter die bal pluis lag dan slappe humor, en met name dat hij niet ging spreken.