Is Sand gone?

Zijn kop lag op zijn voorpoten en verdrietig staarde hij naar het niets. Nu pas viel 't Hazel op hoe saai zijn andere sibs wel niet waren in vergelijking met Sandkit. Hij had een rustig plekje uitgekozen in het kamp waar niemand hem aansprak met dingen zoals "zit er een doorn in je poot" of "is je moeder opgegeten" of zo. Het kon misschien dat de andere katten het als een grapje bedoelde, maar hij was niet in de stemming om te grappen. Niet totdat Sand weer terug was. Bovendien werden ze steeds ouder en binnenkort zouden ze apprentices worden; die belangrijke ceremonie kon ze niet missen! Hazelkit wist dat hij iets moest doen. Misschien dat als hij hulp kon vinden, hij zichzelf het territorium in zou wagen. Maar dat vond hij wel heel spannend, aangezien hij eigenlijk nog maar één keer het kamp uit geweest was en dat was met Sandkit en Tallpaw geweest. Zijn kop schoot opeens overeind. Misschien, heel misschien, kon hij één van zijn andere siblings vragen! Die waren dan wel een stuk saaierder dan Sand, maar dat betekende niet dat hij ze niet kon vragen om naar hun verloren zusje te zoeken. Snel krabbelde hij overeind en rende meteen het hele kamp door, op zoek naar een sibling. Ze zaten ook altijd overal en nergens, ugh. Toen vond hij Snowkit, en met grote ogen van de spanning wilde hij naar haar toelopen, maar bedacht zich toen dat ze geheime plannetjes beter ergens beschut konden smeden. Dus liep hij naar de apprentice den - die was het dichtste bij - en ging erachter zitten. Goed afgeschud van iedereen en zo kon hij Snow roepen. "Snowkit! Psst!" siste hij haar toe vanachter de den en wenkte haar ongeduldig met zijn poot. Kom hier, kom hier!

Nou zeg, Snowkit was niet de grootste pro in onopvallend zijn. Met een verontwaardigde blik keek Hazel naar zijn zusje die niet eens om zich heen keek of iemand hen in de gaten hield. "Wat is er? Waarom zit je híer?" miauwde ze toen ze eindelijk bij hem was en hij keek haar aan met een boze frons. "Sshhht!" siste hij al deed ze eigenlijk wel zachtjes. "Ik had een idee," fluisterde hij toen op een mysterieuze toon, waarbij hij trots zijn voorpootje tegen zijn borst aandeed en haar met opgerezen wenkbrauw aankeek. Uhuh. Als hij een idee had moest het wel een heel goeie zijn, duh. "We gaan Sandkit zoeken." fluisterde hij vervolgens. "Ze was meege- nee, ontvoerd door Coalkit, dus ze is waarschijnlijk bij de BloodClan." miauwde hij. Hazelkit rilde bijna bij de gedachte aan de enge katten die nu hun kamp binnen waren gevallen. Hij probeerde ze zo veel mogelijk te ontwijken maar dat ging lastig als ze overal waren! "Dus we moeten naar hun schuilplaats toe en Sand terughalen."