Paying in naivety

Hij had zichzelf uit het kamp verwijderd, want hij hervond zich steeds weer voor de nursery, proberende om onopgemerkt een kijkje te nemen, maar zodra een queen haar kop naar hem toedraaide, vluchtte hij weer weg. Ze zouden wel denken dat hij een nestje had gekregen met .. wie weet wie. Nee, dan voorkwam hij dat liever door ergens in het territorium te ijsberen. Hopelijk zou het wat geloofwaardig overkomen dat Beetlekit nu opeens in de clan zat. Zou Acefray het opmerken of bleef het een geheim?
De grijze kater liet zijn achtereinde met een zucht op de grond vallen en hij staarde strak naar zijn poten. Leek zijn leventje eindelijk weer wat op de rails te komen, kwam dit er weer doorheen. Het feit dat hij Futuresong ook niet kon opzoeken om zijn excuses aan te bieden deed hem ook wel heel erg schuldig voelen. Maar misschien was het maar beter ook, wie weet zou ze zijn vacht wel aan stukken scheuren zodra ze hem zag. En ja.. het werd weer leafbare en daar had hij dan niet zo'n trek in.

tag -- Littlestream first!

De ruzie met Tallshadow stond nog als een verse wonde in haar hersenpan gedrukt. Met een zucht struinde ze wat rond in het territorium, niet goed wetende wat ze moest doen. Jagen lukte haar niet, iedere keer gingen haar gedachten weer op wandel en maakte ze een domme beginnersfout die het prooidier dan alarmeerde. De grijze poes zuchtte even en hielt vervolgens halt. Wat was ze eigenlijk aan het doen?! Het was hààr fout dat zij en de bruine tabby nu ruzie hadden! Ze mocht helemaal geen medelijden met zichzelf hebben! Littlestream staarde uitdrukkingloos naar de grond maar keek nadien algauw weer op toen ze iemands bekende geur rook. Automatisch verscheen er een glimlach op haar gelaat, al was deze net iets kleiner dan degene die ze gewoonlijk liet zien in zijn nabijheid. "Hey Ashdrizzle.." Miauwde ze met de droevige lach op haar gelaat. Haar groene ogen kruisten de zijne voor een tel, waarna ze snel weer wegkeek. Nee, hij mocht niet merken dat ze in een dip zat! Ze had haar vriendschap met Tall al verbrod door zulke acties, het laatste wat ze wou was Ashdrizzle ook kwijtspelen!

Oké, hij moest maar gaan jagen. Als hij nu zijn reputatie als warrior wat beter maakte, zou Innerghost niet al te veel achterdocht zoeken in de kitten die wel wat op hem leek. Het was maar goed dat Icicle's genen grotendeels waren doorgegeven in haar eigen kittens, dus zou het niet opvallen dat hij de echte vader was van Beetlekit. Hij zou maar opgroeien als een van haar kittens en niet.. Nee, niet aan denken. Dan was hij gelukkiger en Icicleshard had hem geen exacte tijd gegeven wanneer hij de waarheid maar moest gaan vertellen. Dan was hij maar niet nog een keer vader, het was beter zo.
Allerlei dingen gingen door zijn kop heen en dat zorgde ervoor dat hij de aanwezigheid van Littlestream pas laat opmerkte. "Hey Ashdrizzle.." Net toen hij opkeek, liet ze haar blik weer op de grond vallen. De grijze kater draaide wat met zijn oortjes en deed al die gedachten verdwijnen uit zijn hoofd. "Oh hey Little." Glimlachte hij maar, want hij was haar nog oh zo dankbaar dat ze hem niet ter plekke in de steek had gelaten. "Hoe is 't met jou na ons nachtelijke avontuur?" Glimlachte hij maar, want hij had niet zo veel zin om telkens aan het ergst mogelijke te denken.

Toen de grijze kater haar terug begroette wiebelde ze eventjes met haar oortjes als teken dat ze hem gehoord had. Vervolgens keek ze dan toch op, zodat ze in staat zou zijn om op zijn vraag te antwoorden. Daarbij zou het vast niet vriendelijk overkomen moest ze hem niet aankijken wanneer ze tegen 'm sprak. Littlestream haalde haar smalle schouders even op, het uiteindelijk dan toch niet kunnen laten om snel weg te kijken. Haar blik had zich gevestigd op het stille water dat zich bevond in het meertje naast hen. "Ik weet het niet goed.." Beaamde ze eerlijk terwijl ze een paar keer knipperde. Nadien verliet een zucht haar bekje en priemde ze haar groene ogen weer in die van Ash. "Met jou? En de kitten? Hebben ze al iets door?" Besloot ze nadien snel te vragen, zodat hij geen betekenis achter haar eerdere woorden zou zoeken.

Ze hoefde niet echt een antwoord te geven op zijn vraag, want een gebrek aan plezier in haar groene ogen en haar houding gaf al aan dat er iets was. "Ik weet het niet goed.." De kater fronste en werd nu helemaal afgeleid van zijn eigen zaken. "Kan ik je ergens mee helpen?" Vroeg hij, toch wel een tikkeltje bezorgd, want ja.. straks kwam het door het hele gebeuren met Beetlekit .. "Met jou? En de kitten? Hebben ze al iets door?" Zijn oortjes kwamen overeind en hij keek gealarmeerd om zich heen. "J-je bedoelt de kittens van Icicleshard?" Murmelde hij snel, zo paranoïde als hij was. Zelfs de bomen hadden hier oren! "Ze zijn helemaal gezond, ook helemaal aangesterkt na de zware bevalling." Glimlachte hij met een zwiep van zijn staart. Ja de kleine Beetlekit had zich makkelijk in het nestje kunnen voegen en dronk ook gewoon.

Bij de nieuwe vraag van de kater keek ze weer wat ongemakkelijk van hem weg. Opnieuw had haar groene blik zich gevestigd op het koude water, dat doodstil naar de hemel aan het staren was. "Nee.." Murmelde ze zachtjes, niet eens zeker zijnde of hij het wel had gehoord. Ze had haar pluizige staart bewegingloos over de grond laten hangen en keek pas op toen de grijze kater gealarmeerd leek te zijn. Vragend keek ze om zich heen, niet snappende wat zijn probleem was. Pas nadien besefte ze dat ze misschien wat te luid gepraat had. Ze glimlachte eventjes kort bij zijn woorden en knikte. "En m-met Beetlekit?" Vroeg ze, nu dus al een heel pak stiller. Haar groene blik had zich bezorgd in de blauwe ogen van Ash gepriemd, hopende dat alles oké was met de jonge kit.

Daar hoorde hij een heel zacht antwoord en aangezien er niemand in de buurt was, moest het wel voor hem bedoeld zijn. "Oh.." Hij wilde liever niet verslagen klinken, maar Little leek d'r niet echt graag over te willen praten. Hm, oké dan. "En m-met Beetlekit?" Dat dat andere nu was afgesloten deed hem alleen maar meer focussen op het volgende onderwerp, maar omdat deze vraag onschuldig was en het antwoord hem alleen maar rustiger deed voelen, straalde hij al wat meer vrolijkheid uit. "Alles is goed met dat kleintje, ja!" Glimlachte hij. "Je mag wel een keer mee op bezoek bij hem- hen bedoel ik." Het zou wel een tikkeltje raar zijn om maar voor een kitten naar de nursery te gaan.
"Maar hey, nu we hier toch beide niets aan het doen zijn, kunnen we misschien een beetje gaan jagen. Een beetje maar. Dan komt er tenminste iets goeds van dit gesprek af." Ging hij al in een wat beter humeur verder.

Ze keek hem ietwat schuldbewust aan. Het was niet dat ze er niet over wou praten, maar simpelweg omdat ze het niet kon. Hetgeen wat ze nu voelde was enorm ingewikkeld, zelfs tot de mate dat ze er zelf niet meer aan uit kon. Daarom dat ze ook besloot om zich te focussen op hun nieuwe onderwerp; Beetlekit. Een glimlach kroop over haar lippen heen bij zijn woorden. "Oh, dus ik mag wel eens een keertje mee?" Greens ze terwijl ze haar wenkbrauwen optrok. Vervolgens sloeg ze met haar pluizige staart en keek ze al iets enthousiaster op toen hij voorstelde om te gaan jagen. "Oké, al kan ik niet beloven of er veel goeds van zal komen. Jagen gaat me niet af vandaag." Gaf ze toe terwijl ze terugdacht aan haar mislukte pogingen van daarnet.

"Oh, dus ik mag wel eens een keertje mee?" Het stelde hem wel gerust dat ze de gave om een glimlach op haar gezicht te toveren niet had verloren. "Je wilt niet weten hoe beschermend Icicleshard over haar kittens is!" Grapte hij met een breder wordende grijns. "Ik raakte bijna de helft van mijn snorharen kwijt een paar dagen geleden!"
"Oké, al kan ik niet beloven of er veel goeds van zal komen. Jagen gaat me niet af vandaag." Ging ze in op zijn voorstel, maar Ashdrizzle haalde zijn schouders op. "Met deze kater aan je zijde, komen ze zo op je af huppelen, wacht maar af."

De poes greens toen de grijze kater zei hoe beschermend Icicle wel niet was over haar kittens. Ah zo.. daarom had de kattin haar overlaatst nog gevraagd of ze op haar kroost wou passen? Ja, dat zal het wel zijn. Vervolgens keek ze weer wat sarcastisch op bij zijn woorden. "Ja ja, en egels kunnen vliegen zeker?" Grapte ze terug. Zijn ego verbaasde haar op momenten nog steeds. Niet dat ze er een probleem mee had, integendeel zelfs. Het was juist dat wat ervoor zorgde dat ze zich op haar gemak voelde bij hem.

"Ja ja, en egels kunnen vliegen zeker?" Ashdrizzle richtte een verbaasde blik op Littlestream, alsof hij daarmee wilde zeggen dat het hem verbaasde dat ze dat niet wist. "Nooit gezien dan?" glimlachte hij. "In de ochtend zie ik ze altijd hun vleugeltjes strekken, maar ja, onze Shadowclan prinses slaapt misschien dan nog. Je hoeft je niet te slapen voor je schoonheidsslaapjes hoor." als een ware onschuldige engel glimlachte hij naar haar. Vrolijk zwiepte hij met zijn gestreepte staart en snorde geamuseerd.

De grijze poes rolde even met haar ogen toen de kater haar prinses noemde en gaf hem vervolgens een, misschien ietwat ruwe, vriendschappelijke duw. "Ik heb geen schoonheidsslaapjes nodig, dat weet je toch." Knipoogde ze naar hem waarna een korte grinnik haar bekje verliet. Net zoals de kater zwiepte ze even met haar pluizige staart in de lucht en sprong ze overeind. "Maar.. gaan we nu nog wat doen, of hoe zit het?" vroeg ze vervolgens, hem nog altijd met een vrolijke blik aankijkende.

Het feit dat de duw onverwacht was, zorgde er bijna voor dat hij ook daadwerkelijk van zijn poten werd geduwd, maar met een klein zijdelings stapje wist hij zijn evenwicht nog net te behouden. "Ik heb geen schoonheidsslaapjes nodig, dat weet je toch." ongelovig snoof hij op deze woorden. "Ja, ja, dat zeggen ze allemaal." glimlachte hij.
"Maar.. gaan we nu nog wat doen, of hoe zit het?" zijn staartje kwam vrolijk overeind. "Maar natuurlijk!" met een sprong draaide hij zich om, maar keek toen met een licht aarzelende blik weer terug naar haar. Euh.. waarheen..? "Als training voor jou," hervatte hij zich snel. "waar denk je dat we heen moeten om de meeste prooi ooit te vangen?"

Opnieuw rolde ze met haar ogen. Echter besteedde ze er niet veel meer aandacht aan en focuste ze zich gewoon op hun volgende doel: jagen. Oh god, als dat maar goed kwam. Ze spitste haar oortjes toen de grijze kater weer sprak en dacht even peinzend na. "Overal waar prooi leeft?" lachte ze schaapachtig terwijl ze haar groene blik in de zijne priemde. Nadien verscheen er een wat serieuzere uitdrukking op haar gelaat en keek ze in het rond. "Er is ergens buiten het Shadowclan territorium een oude schuur. Daar was de vorige keer ook énorm veel prooi te vinden." miauwde ze toen. De laatste keer dat ze daar gekomen was, was ze nog een medicine cat geweest opzoek zijnde naar kruiden. Ze had toen nog geen jaagtechnieken onder de knie en had dus ook niets weten te vangen. Maar nu had ze Ashdrizzle bij zich en gaf ze toe dat ze toch wel wat trucjes kende, dus zou het allemaal wel in orde komen.