Toen de sneeuwwitte kitten naar voren struinde en per ongeluk tegen iets, of in dit geval iemand, aanliep voelde ze hoe haar hart naar haar voeten viel. Een luid gejoel werd haar kant opgeroepen en met haar abnormale blauwe oogjes keek ze naar de richting waarvan het geluid afkomstig was. "Sorry.." miauwde ze zachtjes terug terwijl ze haar kopje liet hangen en neerviel op haar achterwerk. Wat was het nut nog van haar avonturen als ze iedere keer opnieuw uitgescholden werd door geïrriteerde Queens? Ze snapte heus wel dat het niet fijn was voor hun dat ze niet kon zien waar ze liep, maar dat was net hetzelfde voor Snowkit! Zij had ook liever fatsoenlijke ogen gehad! Alsof het kleine poesje ervoor had gekozen om blind te zijn! Een onverstaanbaar, zacht geklaag verliet haar bekje terwijl ze een willekeurige kant opkeek. Op wat of wie ze haar blik gericht had wist ze niet. Maar veel maakte haar dit eigenlijk ook niet uit. Zolang ze maar geen last was, was het voor haar oké. En voor de anderen waarschijnlijk ook.
Onderwerp: Oef! 
ma 26 okt 2015 - 19:07