Expect the unexpected

Ach, ze had de roddels wel gehoord. Haar moeder was back in town, zat nu sinds een paar dagen zelfs in de BloodClan. Zira was haar nog niet tegengekomen en was het ook niet van plan. De moeder waar ze naar gehunkerd had toen ze nog een kleine kitten was, hoefde ze niet meer. Eternity had haar kans verspeeld op het moment dat ze jonge Lightkit weggedaan had en eerst was de kleine kitten hier kapot van geweest, maar tijd heelde veel. Het sloeg toen ze apprentice was over in woedde. Toen ze member werd werd het een ijskoude haat tegen de witte poes en ze had gehoopt dat de kattin dood geweest was. Blijkbaar niet, want daar zag ze het hoopje vacht zitten. Ze was al redelijk oud, misschien kon ze haar binnenkort vermoorden. Voor alle pijn die ze hen aangedaan had verdiende ze dat.
- Eternity

Haar pels glansde goed verzorgd onder de zon tegen de tijd dat ze het kamp binnenliep. Ze had zonet even rondgelopen, de jongeren moesten is gewoon even harder aan het werk. Wat was Claw nou voor een leider? Haar blauwe, ijzige ogen keken richting dat van haar dochter, Lightstorm... eh Zira. Eternity had eerst gedacht haar te vermoorden bij haar geboorte, samen met Brat en Weasel. Daarom schok het haar ook een beetje haar als Deputy zien. Maar ja, Brat was ook niet de beste, en Cyber ook niet. Alhoewel haar dochter haar niets aan kon doen. Misschien over vijf jaar. Maar nu even niet. Want Eternity was way to good voor haar en het leek haar verspilling van tijd als ze haar dochter nu vermoordt had. Niet nu haar nakomelingen is ver schopten. Zijzelf was veel te verstandig om leider te worden. Al liet het haar bijna schrikken dat haar dochters beiden in verwachting waren. Brat die huilde om haar, maar Zira die huilde vanbinnen. Dat kon ze wel weten. Iedereen huilde om haar terug te zien, en dat liet haar goed voelen. Zich machtig. 'Hallo Zira,' zei ze met een valse toon. 'Eindelijk heb je na hard werken je mammie trots gemaakt. Maar wat is dat?' ze wees naar haar vier kittens. 'Ach ach toch, arme jij. Ben je weer gedomineerd? Vertel op, wie is die pappa? Of weet je het niet?' Ze lachte vals, het was altijd diezelfde lach geweest als jaren geleden.

Oh nee, het ding kwam op haar af. Eigenlijk had ze gehoopt deze verantwoordelijk te ontlopen maar ja, nu ze 'volwassen' was kon ze niet meer wegrennen van dit soort dingen. Ze moest haar verantwoordelijkheden onder ogen zien en dat was precies wat ze nu deed. Ze klemde haar kaken overeind en met kille rode ogen keek ze naar haar moeder die dichterbij kwam en meteen een bijtende opmerking naar haar toe maakte. 'Hallo Zira,' de valse toon waarmee de witte poes beloofde niets goeds. 'Eindelijk heb je na hard werken je mammie trots gemaakt. Maar wat is dat?' de pelsharen van Zira rezen overeind en haar klauwen boorden zich inmiddels al in de grond. Hoe was het monster sowieso in de Elite gekomen? Niet onder haar macht. 'Ach ach toch, arme jij. Ben je weer gedomineerd? Vertel op, wie is die pappa? Of weet je het niet?' Met een sis bracht de commander haar kop heel dicht bij die van de witte poes. "De vader is Jinx, en in tegenstelling tot al jouw katers blijft hij wél bij mij, stuk vossenstront" beet ze haar toe en haar oren lagen inmiddels al plat in haar nek. Als Eternity zo bleef doen, kon ze haar mooie plekkie in de Elite wel vergeten.