You bought a star in the sky tonight

Het sterrenlicht scheen tussen de bladeren door terwijl Minnowspots zich tussen de struiken voortbewoog. De calico kat had niet kunnen slapen, zeker niet nu de constante dreiging van Bloodclan over het kamp hing, het maakte de poes onrustig op z'n minst. Zo onrustig, dat ze op het moment van elk geluidje schrok. Ze legde haar oren wat in haar nek toen de struiken ritselden en zette zich schrap. Je wist maar nooit.

You bought a star in the sky tonight RZKevkJT_o

Sootstorm verstijfde tussen de bosjes toen hij de geur van een andere kat oppikte. Hij knarsde zijn tanden op elkaar uit irritatie en draaide zijn hoofd in de richting van de geur. Met dichtgeknepen, achterdochtige ogen keek hij naar de calico kat die bang buiten de bosjes stond. Al bijna meteen kon hij de onbekende een naam geven, Minnowspots. Wat deed die nou weer buiten?
Even dacht hij na over wat hij kon doen. Al snel kruldde zijn lippen omhoog in een glimlach en zakte hij in zijn jaaghouding. Uit het niets sprong hij vervolgens vanuit de struiken op de poes, en probeerde haar op de grond de drukken met zijn poten.
“Gotcha,” glimlachte hij.

You bought a star in the sky tonight Superthumb

Het was niet prettig om te erg op je hoede te zijn 's nachts omdat je wat bangig was voor mogelijke vijanden. Het was helemaal niet prettig om dan besprongen te worden door een clangenoot, waarvan je geen idee had dat het een clangenoot was. Een geschrokken gil ontsnapte uit Minnowspots' mond toen poten haar schouders ontmoetten. Het plotselinge gewicht van de kat bovenop haar zorgde ervoor dat haar poten doorzakten en haar buik plofte in contact kwam met de aarde. De poes spartelde nog wat tot ze een 'gotcha' hoorde en de Thunderclan lucht rook. Het was Sootstorm, een wat jongere warrior. "Verdomme Sootstorm," merkte de poes wat buiten adem van schrik op, "je stuurde me bijna naar de Starclan van schrik." Ze wist nog niet zeker of ze dit nou een leuke grap vond of niet.

“Oh echt? Het spijt me hoor… princess,” zei hij met een speelse toon terwijl zijn scherpe nagels lichtjes tegen haar vel drukte. Een beetje plagen mag toch wel. Hij leunde voorover naar haar oor en fluisterde zacht maar duidelijk, “Je vroeg er een beetje om, vind je niet? Ik zal maar blij zijn ik dat geen Bloodclan kat ben.” Met een grom liet hij haar gaan en stapte over haar heen. Even keek hij rond om zeker te zijn dat er niemand was. Bloodclan kan inderdaad op ieder tevoorschijn komen. Hij zou liegen als hij zei niet bang te zijn voor de beruchte katten. Een beetje bang, don’t get too high in your head.

Hij draaide zich om en ging voor de poes zitten. Hij keek haar even aan in stilte en vroeg vervolgens, “Waarom ben je eigenlijk hier? Helemaal alleen…” Je weet maar nooit welke Clangenoten te vertrouwen zijn.

Oh durfde hij het nou echt om zijn nagels in haar vel te drukken en om haar prinses te noemen? Minnow's staart zwiepte wat heen en weer terwijl ze zichzelf omhoog probeerde te drukken, maar de kater was groter dan zij was en te zwaar. "Wat heb je gegeten," merkte ze op, "je bent nog zwaarder dan een zwangere das!" Met een verongelijkte hmpf plofte ze dan ook weer op de grond neer, kort snuivend. Meestal was zij degene die op de ruggen van andere katten eindigde en weigerde om los te laten. Andersom was het toch minder grappig. Toen hij haar eenmaal losliet, kwam de poes overeind en schudde ze haar nu zanderige pels eventjes uit, waarna ze haar borstkas een paar vlugge likken gaf. "Ben je dat niet dan? Ik kon toch echt zweren dat ik een halsband zag," reageerde de poes wat onschuldig.
Een lichte frons verscheen echter op haar gelaat toen ze de volgende woorden van de kat hoorde. "Heb ik er een reden voor nodig om een avondwandeling te maken? Ik kreeg het benauwd in het kamp sinds.. sinds ja." Beter om het niet uit te spreken.

“Sinds ja?” hij lachte kort en schudde zijn hoofd op haar antwoord. Even viel het stil, en hij nam de tijd om de poes wat beter te bekijken. Niet lelijk was ze, dat zeker niet. Hij had calico’s altijd wat vinden hebben. Maar liegen, daar was ze zeker slecht in. Hij likte een van zijn scherpe hoektanden en glimlachte breed, “Ik zou bijna denken dat je een affair hebt... Je bent wel zo een type, hm? Welke Clan? Windclan? Of misschien zelfs een rogue?” In zijn gele ogen was bijna een tinteling van speelsheid te zien. En misschien zelfs ondeugendheid.

Minnowspots' ogen sperden zich wat open toen de kater begon te spreken over een affaire. Pardon? Ze keek hem aan met licht ongeloof, al bleef ze nog wel lachen. Sterker nog, ze lachte eventjes hardop. "Oh nu wordt hij helemaal mooi," reageerde ze, waarna ze dramatisch eventjes zuchtte, "nu heb je me hoor, ik was op weg naar mijn suuuper geheime Shadowclan liefde, maar shhh, niemand zeggen hoor." Nee, ze had geen liefde, maar meegaan in geplaag vond ze altijd wel leuk. "En jij dan? Op weg naar een.. hmm.. Ik vind jou wel een Riverclan type," reageerde de poes onschuldig.