Frosty

<sub>Zuchtend sloop Killerkit weg bij haar moeder. Ze wilde wat doen! Niet zo stom slapen, daar had ze helemaal geen zin in. Ze moest altijd slapen en voor zo ver Killerkit wist kon je helemaal niet altijd slapen. Als je altijd moest slapen was niet heel het kamp overdags wakker. Vastbesloten liep Killerkit weg van haar mama. Ze wilde alvast wennen aan het warrior zijn! Ze was groot en sterk, dus ze kon die apprentice tijd wel skippen. Gewoon gelijk warrior worden als ze zes manen oud was! Killerkit verzonk in een diepe gedachte.. Wat zou haar warriornaam worden? Ze dacht diep na, maar kon niet op een warrior naam komen. Normale katten hadden makkelijke namen voor een warriornaam, maar zij heette Killerkit en een achtervoegsel als -soul, -mind of -heart wilde ze dus echt niet! Ze was geen moordenaar.. Misschien moest ze de warriortijd ook maar gelijk skippen en moest ze maar gelijk leader worden. Dan hoefde er helemaal geen achtervoegsel bedacht te worden! Killerkit knikte onbewust wat onopvallend. Ze vond het echt een slim plan. Nog altijd wat afwezig trippelde ze door. Wat was ze ook alweer van plan te doen?

- Coldkit first! (:</sub>

Om eerlijk te zijn deed de kater wat hij elke dag deed. Zitten, en de clan bekijken. Inmiddels wist de jongeling heel erg veel over iedereen, alles, en hoe ieders ritme in elkaar zat. Het beviel Cold prima, ooit zou het van pas komen, en tegen die tijd zou het te laat zijn voor hen allemaal om nog iets van hem te verbergen. Het was natuurlijk wel belangrijk dat hij tot die tijd onopvallend bleef zitten en voorzichtig alles bekeek. Dat was niet al te lastig gezien het feit dat hij niet groot was, en tegelijkertijd ook nog eens heel stil, en in de ogen van anderen schattig. Zijn helblauwe ogen, die kil stonden, maakte echter dat ze alsnog een beetje bang wegkeken.

_{Nog altijd nadenkend over wat ze wilde gaan doen viel haar blik op een andere kat. Een oudere kat, zwart met wit. Ze kende hem wel! Toch? Ze dacht diep na, maar wist toch zeker dat ze hem kende. Ze had hem sowieso minimaal één keer gezien. Minimaal! Hoe heette hij ook alweer.. Coldkit..? Ja, dat was het! Coldkit! Vrolijk huppelde de grijs gekleurde kitten naar hem toe en ging pal naast hem zitten. "Hoi Coldkit!" begroette ze de andere kit vrolijk. Haar blauwe oogjes keken nieuwsgierig naar hem. Waar zat hij nou naar te kijken? Ze volgde zijn blik, maar zag niets interessants. Nou, dan moest ze het maar vragen! Snel keek ze hem weer aan, met een vrolijke uitdrukking op haar gezicht. "Waar kijk je naar?" vroeg Killerkit hem nieuwsgierig. Een koude wind gleed de nursery in dus zette ze haar vachtje op. Het was echt koud. Ze legde haar staartje dan ook over haar pootjes. Ze zat eigenlijk nu wel goed, al wist ze nog niet eens of Coldkit het er wel mee eens was.}

Geen rust, nergens rust, haast dramatisch wat een kat tegenwoordig moest doen om alleen gelaten te worden. Toch had hij geen zin in verplaatsen, want overal was het koud behalve op de exacte plek waar hij zat, daar zat hij beschut en in een zeldzame zonnestraal. De kater rolde met zijn ogen toen hij aangesproken werd, maar zuchtte nog niet. Bij de vraag die gesteld werd deed hij dat echter wel. "Naar voren," Stelde hij simpelweg. Zonder de ander, Killerkit, aan te kijken.