We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
De gevlekte poes sloop op de vogel af die niks vermoeden in het grond zat te pikken. Ze zag haar kans en sprong. De vogel vloog op maar ze wist het dier uit de lucht te meppen en rende ernaar toe, de vogel fladderde verschrikt weer op maar de gevlekte poes had het door en greep de staar vast. Ze liet de vogel tegen de grond aan knallen, sprong erop en beet de nek door. 'Dat kon beter, Smoke.', zei ze tegen zichzelf in gedachten. Maar het was tenminste al een pak beter, en ze had het zichzelf geleerd. Trots overspoelde haar en ze begroef vrolijk de vogel en vervolgde haar pad, op weg naar nog meer prooi.
Mazepaw, die ondertussen al weer gestopt was met te tellen hoe vaak hij die dag was uitgegleden, keek met een moedeloze blik in zijn ogen naar de reusachtige moddervlekken op zijn normaal gezien al bruine vacht. Een zucht ontsnapte aan zijn lippen. Dit was frustrerend. Hij was vijftien moons, hij had al lang warrior moeten zijn. De kater besefte wel dat sommigen hem er achter zijn rug mee uitlachten. Mazepaw schudde zijn hoofd, daar wilde hij nu even niet over nadenken. Zijn blik bleef bij een zwart-witte vachtbol tussen de bomen steken, Smokepaw. Haar jachttechniek was niet perfect, maar ze wist de vogel wel te vallen. "Hey, Smoke", een glimlach vormde zich om zijn lippen, hopend dat hij moet 'goede' Smoke te maken had.
Ze spitste haar oortjes bij het horen van een geluid en proefde de lucht. Ze had weer een prooi op het spoor! Vandaag had ze echt een geluksdag! Ze draafde vrolijk in de richting van de prooi maar stopte echter toen ze een bekende geur rook. "Hey, Smoke", was het geen wat ze al snel hoorde, de bekende stem. Ze kon nu nog wegrennen en verder gaan met hem te mijden. Waarom ze dat deed was puur omdat ze na alles wat er was gebeurd ze hem gewoon niet meer onder ogen wou komen, bang dat ze de controle zou verliezen en hem zou verwonden of pijn doen met woorden dat ze ooit had gedaan bij Ivywing. Het was allemaal langzaam naar boven gekomen en ze was begonnen zich af te zonderen van de rest. Ze bleef nog even als bevroren staan maar draaide zich toen langzaam om. 'Oh...hey.',antwoordde ze terwijl ze haar staart even heen en weer zwierde.
"Mooie vangst", een bemoedigende glimlach sierde zijn lippen. Het zou eigenlijk nog niet zo'n verassing zijn als zij nog voor hem warrior zou worden, maar dat dacht hij misschien ook enkel omdat hij al bijna langer apprentice was dan hij zich kon herinneren. Mazepaw had het gevoel dat ze hem vermeed. Maar dat was zijn schuld, hij was zo stom geweest. Natuurlijk had ze Ivy niet willen aanvallen. "En, hoe gaat het?",
"Mooie vangst", zei de kater met een bemoedigende glimlach. 'Bedankt.', antwoordde ze kort. "En, hoe gaat het?", vervolgde de kater. 'Goed. Met jou?', zei ze weer kort, enkel was er ergens een scherpe toon te horen, maar hij viel niet echt op. Het liefst van al wou ze weg, gewoon weer verder met alleen zijn, dan kon ze niemand wat aan doen en dan was iedereen gelukkig.
"Goed, goed", miauwde de bruine tabby knikkend. Een zucht onsnapte aan zijn lippen. Dit gesprek leek erg stroef te gaan, en dat zorgde er voor dat hij zich een beetje schuldig voelde. Hij had er moeten zijn voor Smoke. Hij had haar moeten vertrouwen. Uiteindelijk besloot de gestreepte kater dat het beter was om rechtuit te zijn. "Wees eerlijk", begon de bruine tabby. "Ontloop je mij?",
"Goed, goed", miauwde de bruine tabby knikkend. Ze knikte kort, waarom kon ze niet weg? "Wees eerlijk", begon de bruine tabby. Eerlijk? Ha nu zou zij eerlijk moeten zijn tegen een kat die haar niet vertrouwde? Mooi niet. "Ontloop je mij?", Vervolgde hij. 'Nee', gaf ze als antwoord. 'Waarom zou ik?', zei ze met een scherpe ondertoon. Ze zwaaide haar staart heen en weer. Ze boorde haar nagels de grond in, het was zo verleidelijk om nu gewoon hem spottende opmerkingen toe te werpen, want hij had haar wel gekwetst en de poes vond dat de kater dat terug moest krijgen. Maar ze besloot er nog even mee te wachten.
"Nee", sprak de zwart-witte poes. "Waarom zou ik?", vervolgde ze. Het antwoord was ja. Dat kon Maze met gemak aan de ondertoon horen. "O, oké dan", hij kon de teleurgestelde ondertoon in zijn stem niet verbergen. Niet dat hij wilde dat Smoke hem ontliep, maar hij wilde dat ze eerlijk tegen hem zou zijn.
Onderwerp: Be Brave 
do 12 nov 2015 - 19:48
