Don't you dare look back

Rustig zat Owlkit in de ingang van de nursery. Zijn perfecte plekje ernaast was momenteel te koud en te nat om zich te verstoppen dus had de gestreepte kit hier maar genoegen mee genomen. Nog steeds een beetje verwondert keek hij naar alle blaadjes die van de bomen waren gevallen. Alles om hem heen ging dood, en hij wist nog niet of hij het wel zo leuk vond. De sfeer in het kamp werd duidelijk wat grimmiger, maar het katertje zag ook alle plezier die de andere kits met de bladeren hadden. Zelf deed hij er niet aan mee, maar toen er een blaadje brutaal aan hem voorbij waaide kon Owlkit de verleiding niet weerstaan, en speels rende hij erachteraan. Het blaadje was snel, maar niet zo snel als hij. Goed getimed nam Owlkit een grote sprong, en plukte het blaadje behendig uit de lucht. Triomfantelijk keek hij om zich heen, in de hoop dat iemand hem had gezien.

Eerste post voor Sassyrose

Terwijl de sneeuwwitte kattin in haar nest lag, voelde ze een zacht briesje door haar vacht gaan. Het zou een van de laatste manen zijn dat ze in de Nursery zou liggen, dan kon ze weer opnieuw naar de warrior den kunnen gaan en haar sociale contacten weer kunnen oppakken. Het was nu redelijk vervelend dat ze zo weinig met de andere warriors kon doen, terwijl ze nog maar achttien manen oud was. Ze zou nu nog volop in het leven moeten staan. Haar kittens daarentegen groeiden geweldig snel, ze waren al bijna vijf manen oud en zouden daarom ook snel apprentices worden. Dan zouden ook zij hun eigen leven starten en meer van de wereld zien. Over haar kittens nagedacht, keek ze even op. Haar blauwe ogen spotten Aspenkit bijna meteen, die vrolijk aan het spelen was met wat andere kittens. Maar Owlkit was nergens te bekennen. Ze stapte uit haar nest, wierp een laatste blik op haar dochter en liep toen naar de uitgang van de Nursery. Ze groette wat langskomende warriors en zag al snel haar kleine, tabby zoontje vrolijk achter een blaadje aanrennen. Hij ving het triomfantelijk en keek trots om zich heen. Er verscheen een trotse glimlach op haar gelaat. "Goed gedaan Owl," sprak ze lieflijk terwijl ze in zijn richting trippelde.

Owlkit grijnsde trots toen hij zijn moeder zag staan. Vanaf daar had ze zijn geweldige sprong vast wel gezien. Sassyrose glimlachte trots. "Goed gedaan Owl," Zei ze terwijl ze op hem af liep. Het gestreepte katertje rende ook vrolijk naar haar toe met het blaadje nog in zijn bek. Glimlachend legde hij het voor zijn moeder neer voordat hij zijn kopje even tegen haar aan duwde. Er waren maar weinig katten waar hij echt om gaf, maar zijn moeder was duidelijk nummer 1 voor hem. "Zag je dat?" Vroeg hij een beetje onnodig. Eigenlijk wilde Owl graag nog een keer horen hoe goed hij het had gedaan om het moment nog even te herleven. "Zag je mijn sprong? En hoe ik het zo uit de lucht plukte? Ik wordt later vast een hele goede jager!" met glimmende oogjes keek de kit zijn moeder aan. Hij wilde nu nog niets liever dan haar trots maken.

Ze keek vrolijk naar haar zoon, die ook een trotse grijns op zijn gezicht had gekregen. Ze zag hem dan ook vrolijk op haar afrennen, met het blaadje nog in zijn bek, dat hij als een soort cadeau voor haar neerlegde. De trots groeide alleen maar meer. "Zag je dat?" vroeg het katertje een beetje onnodig. De sneeuwwitte kattin knikte met een glimlach. Ze had haar dochter nog maar weinig bijzondere dingen zien doen, maar Owlkit daarentegen was extreem slim en verbaasde haar nog altijd dagelijks. "Natuurlijk zag ik dat," verzekerde ze hem met haar vriendelijke stem. De kitten ging ratelde meteen door. "Zag je mijn sprong? En hoe ik het zo uit de lucht plukte? Ik word later vast een hele goede jager!" De pretlichtjes in zijn blauwe oogjes deden haar goed. Het was duidelijk dat hij gelukkig was. En de blauwe ogen van hem herinnerden haar aan haar eigen blauwe kijkers. Ze keek hem diep in zijn ogen aan. "Owl, je zal binnenkort je leerlingenrang krijgen en ik weet zeker dat je binnen no time ook een sterke warrior bent. Ik ben enorm trots op je, op jou en je zusje," sprak ze toen nogmaals. Ja, de tweeling maakte haar zo enorm gelukkig en trots. Ze waren haar hele wereld.

"Owl, je zal binnenkort je leerlingenrang krijgen en ik weet zeker dat je binnen no time ook een sterke warrior bent." Zei Sassyrose, en ze leek op dat moment zeer gelukkig te zijn. Owlkit was erg oplettend, en merkte zulke dingen meteen op. Lief duwde hij zijn neusje nog een keer in zijn moeders vacht, en keek haar weer blij aan. "Ik zal mijn best doen." Beloofde hij waarna de kit even nadacht. "Maar ik wil eigenlijk liever een goede warrior zijn." Owlkit had al eerder opgemerkt dat grote en sterke warriors meestal niet de slimste waren, en daarom bij het jagen en speuren een beetje nutteloos werden. Nee, hij wilde liever een slimme warrior zijn. "Ik ben enorm trots op je, op jou en je zusje," Sprak Sassyrose nog eens. Natuurlijk moest ze Aspenkit er weer bijhalen, maar dat was Owl ondertussen wel gewend, en het zwakte het compliment ondertussen niet meer af. Weer duwde het katertje zijn kopje tegen zijn moeder aan.

Haar blauwe ogen leken op te lichtten, toen Owlkit zijn neusje in haar vacht duwde. Misschien was ze dan toch geen slechte moeder, aangezien de twee beiden erg op haar gesteld waren. Nu hadden ze haar nog nodig, maar over ongeveer twee manen zou het klaar zijn en zou hun eigen verhaal beginnen. De vrolijke blik op het gelaat van haar zoontje maakte meteen een einde aan die worries. "Ik zal mijn best doen," beloofde de kitten plechtig waarna zijn denkrimpels even tevoorschijn kwamen. Dat was toch wel iets typisch aan haar zoontje, dat had ze namelijk nog nooit gezien bij Aspenkit. De twee waren compleet verschillend; Owlkit was de wijze en dacht enorm veel na terwijl Aspenkit totaal niet nadacht over haar acties en zich vooral in de problemen werkte. En daar kon de sneeuwwitte kattin enorm om lachen. Haar dochter leek dan ook meer op haar terwijl ze in Owlkit heel veel zag van haar eigen moeder. "Maar ik wil eigenlijk liever een goede warrior zijn," sprak de kitten toen nogmaals. Zijn kopje werd opnieuw tegen haar lichaam aangeduwd. Ze gaf haar zoontje een liefkozende lik over zijn kopje en keek hem toen serieus aan. Hij was een enorme overthinker, dat mocht duidelijk zijn. "Zoon, je zal een goede warrior zijn, enorm wijs, aangezien je dat nu al bent. Verder zul je sterk zijn en een goed leven leidden. De poes die ooit jouw mate zal worden, mag zich enorm gelukkig prijzen. Je bent perfect zoals je bent," sprak ze vriendelijk, waarna ze haar neusje even tegen de zijne duwde. Wat ging de tijd toch snel.

"Zoon, je zal een goede warrior zijn, enorm wijs, aangezien je dat nu al bent. Verder zul je sterk zijn en een goed leven leidden. De poes die ooit jouw mate zal worden, mag zich enorm gelukkig prijzen. Je bent perfect zoals je bent," Sprak zijn moeder vriendelijk nadat ze hem een lik over zijn kop gegeven had, en Owlkit keek haar trots aan. Ze had gelijk hij zou een ontzettend slimme warrior worden, de beste. Het gestreepte katertje was zich er ook goed van bewust dat een goede warrior worden niet makkelijk zou zijn. Als het makkelijk was zou iedereen toch een geweldige warrior zijn? Hij moest gewoon heel goed zijn best doen. Even keek de kit een beetje bedenkelijk voor zich uit. "Mam?" Vroeg hij vervolgens. "Kun je me alsjeblieft de warrior code leren? Of misschien een deel ervan?" Als hij een goede warrior ging worden moest hij tenslotte nu al beginnen, en aangezien hij nog niet mocht trainen zou hij beginnen met de code.