|
|
Babs 2730 Actief
| |
| Onderwerp: Depressed vr 30 okt 2015 - 22:14 | |
| Het was moeizaam gegaan, maar ze had een rommelig nest bij elkaar kunnen schrapen op de tast. Ze had geweigerd om zich door iemand te laten praten, geweigerd om met iemand te spreken ook. Het liefste had ze een donker hoekje opgezocht in de elders den, maar het vinden van een donker hoekje was nu niet echt makkelijk. Ze had geen idee waar het licht was en waar het donker was. Het kon net zo goed zijn dat ze in de volle zon lag, als deze niet te warm was. Ze had zich opgekruld in een kleine bal en haar ogen dichtgeknepen. Ze voelde zich misselijk. Alles waar ze voor getraind had was voor niks geweest.
{Open} |
|
| |
Daan 3043 Actief The road to hell is paved with good intentions.
| |
| |
| |
Babs 2730 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Depressed vr 30 okt 2015 - 23:14 | |
| Haar spieren begonnen wat te branden van de manier waarop ze opgekruld lag, zo stram en gespannen. Maar ze deed geen moeite om zich te ontspannen. Als ze dat deed, zouden haar schouders gaan schokken, zou ze gaan huilen, ze wist het zeker. En dus bleef de poes zo liggen. Haar gehoor was wel scherper geworden, dus ze hoorde ook prima dat er iemand de den binnen kwam. Maar ze bewoog niet tot ze de stem hoorde. Ze hief haar kop lichtjes en richtte haar blinde, bewolkte blik op de plek waar het geluid vandaan kwam. Ze reageerde verder niet en liet haar kop weer lusteloos in het mos ploffen. "Nu ben ik werkelijk nutteloos.." mompelde de poes, haar stem verstikt. |
|
| |
Daan 3043 Actief The road to hell is paved with good intentions.
| |
| |
| |
Babs 2730 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Depressed vr 30 okt 2015 - 23:27 | |
| Ze reageerde niet toen Fawnstep naast haar kwam liggen, kroop niet naar haar toe, maar schuwde ook niet van haar weg. Haar nest, losse mosplukken die ze bij elkaar had geschoven viel al half uit elkaar doordat Fawnstep plaats naar haar nam. Slatefur's toon was bitter toen ze sprak. "Ik kon onze familie niet bij elkaar houden, ik ben verre van moeders mooiste, en nu heb ik zo hard getraind om een warrior te worden, en nu heeft de Starclan het van me afgepakt," zei ze verstikt. Het had haar heel hard geraakt dat haar ouders gelogen hadden, dat haar ouders elkaar niet liefhadden. Hailpaw had zich afgezonderd en was boos geworden en Aurorapaw had ze weinig gesproken. Alleen Rough was in de buurt gebleven en gedroeg zich nu ook apart. En haar uiterlijk.. tja. Ze zag ook wel in de reflectie van poeltjes dat haar gezicht rond was, dik en haar bouw stevig, alsof ze een kater was. Ze was niet slank of sierlijk. Eerder lomp. Al had ze de laatste dagen geen hap door haar keel kunnen krijgen, dus afvallen deed ze zeker. |
|
| |
Daan 3043 Actief The road to hell is paved with good intentions.
| |
| Onderwerp: Re: Depressed vr 30 okt 2015 - 23:34 | |
| Toen haar dochter niet reageerde op de aanraking schoof de zwarte kattin iets dichter naar haar grijze dochter toe, zodat haar warme vacht die van haar zacht raakte. De woorden van Slatefur liet ze tot zich doordringen. Haar oren draaiden een beetje naar achteren, maar de onzekerheid duwde ze al snel weer weg. "Het was jou taak niet om onze familie bij elkaar te houden, Slatefur. Het is een keuze geweest tussen je vader en mij, die totaal los stond van jou en je siblings." Een korte stilte waarbij de zwarte poes licht fronste. "Daarbij, je bent een prachtige, jonge kattin. Jij en je zusjes zijn het mooiste wat mij ooit is overkomen, hoe jullie er ook uit mogen zien, in mijn ogen zijn jullie perfect." Het was waar. Haar dochters waren de mooiste geschenken die StarClan haar ooit had kunnen geven. Ze waren de reden dat ze hier nog altijd was, ze hadden haar staande gehouden ook al had ze met allen ruzie gemaakt. Ze waren haar enige levensdoel op dit moment, haar enige echte innerlijke vlam waarvoor ze bleef leven. "En het is inderdaad niet eerlijk van StarClan. Maar dat je niets meer kunt zien betekend niet meteen dat je nutteloos bent." - Spoiler:
|
|
| |
Babs 2730 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Depressed vr 30 okt 2015 - 23:44 | |
| Het was haar taak niet geweest. Ze staarde voor zich uit, niet de moeite nemend om haar kop te bewegen op het moment dat ze toch niks zag. Iemand aankijken had nu geen nut meer en om eerlijk te zijn, ze had ook geen idee of ze het wel deed. "Maar we waren niet genoeg om die keuze te veranderen," reageerde ze op een wat stille toon. Het had haar opgebroken destijds, haar focus van familie weerlegd naar een warrior worden. "Daarom ben ik me gaan focussen op trainen.." mompelde ze erachteraan, niet veel harder dan een fluistering. Haar nagels krasten gefrustreerd over de aarde. "Moeder ik lijk wel een kater," kwam er vervolgens wat gefrustreerd achteraan. "Niet dat het nu nog uitmaakt," kwam er vervolgens miserabel achteraan. "En wat voorn nut heb ik nog? Eten eten wat ik niet verdiend heb? Wat ik niet gevangen heb? Ik moet buiten zijn, jagen, vechten voor m'n clan in plaats van hier als een parasiet te liggen, wachtend tot de Starclan me komt halen.." |
|
| |
Daan 3043 Actief The road to hell is paved with good intentions.
| |
| |
| |
d a n i 1184 Actief Let your power shine
| |
| |
| |
Babs 2730 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Depressed za 31 okt 2015 - 0:09 | |
| Slatefur luisterde zwijgend naar haar moeder terwijl ze sprak over haar familie. In haar kittentijd had ze nog gedacht dat alles goed was, dat alles oké ging. Totdat het op deze manier mis ging. "Weet je het heel zeker?" Haar toon werd weer wat bitterder, "ik heb katten in het kamp gehoord dat we nooit geboren hadden moeten worden, dat we niet de bedoeling waren." Als er de keuze was geweest, was ze er dus nooit geweest en dat stak. Haar blik zakte af naar de grond toen ze haar hoofd liet hangen terwijl ze luisterde naar Fawnstep's volgende woorden. Haar schouders begonnen weer licht te trillen, de poes stond op het punt om voor het eerst sinds haar kittentijd echt emoties met haar moeder te delen. Totdat er ineens een nieuwe stem verscheen en de poes gedesoriënteerd verstarde. Het was één van de kittens wie wel de bedoeling was geweest. Ze legde haar oren plat en leunde iets weg van het geluid. De wereld was eng als je niks kon zien, alles kwam als een verrassing en het leek Slate totaal niet. "Wie.." kwam er wat verstikt uit. Ze kende haar nieuwe 'siblings' niet. Ze had ze nooit bezocht uit onwil. |
|
| |
☙Emma☙ 17101 Actief "Never gonna give you up, never gonna let you down"
| |
| Onderwerp: Re: Depressed za 31 okt 2015 - 0:41 | |
| Hij had niet durven kijken naar de jonge poes na de ceremonie, naar hoe gebroken ze zou zijn en hoe ze nu een nieuw nest zou moeten maken. De kater voelde zich er slechter om dan hij van tevoren had gedacht, want ook al had hij geen simpele relatie gehad met de poes, het was in ieder geval een soort relatie geweest. Bovendien was ze een clangenoot, dit wenste je niemand toe. Ze had nu steun nodig, maar niet van hem. Toch liep de kater in de richting van de den, want ook een ander - naar Fawn - was erheen gegaan. Iets vertelde hem dat de poes nu rust kon gebruiken, rust met haar moeder. Niet met mini siblings van een andere vader, en dus kwam hij rustig en voorzichtig binnengelopen, en begon langzaam met zijn neus de kitten naar de uitgang te leiden. "Laat je zus nu maar even met haar moeder zijn," Mauwde hij, niet dwingend, maar wel streng genoeg om te laten weten dat hij niet echt tegenspraak duldde. Fawnstep zou ook wel inzien dat Slate dit nodig had toch?
- #Awesome:
|
|
| |
Daan 3043 Actief The road to hell is paved with good intentions.
| |
| Onderwerp: Re: Depressed za 31 okt 2015 - 9:38 | |
| De Queen werd voor de harde waarheid gegooid door haar dochter, en dat nam ze haar ook niet kwalijk. "Dat dingen niet gepland staan betekend niet meteen dat ze een ongelukkige gebeurtenis zijn. Misschien waren jullie inderdaad een ongelukje, maar wel de mooiste die ik ooit heb gehad. En al zou ik de tijd terug kunnen draaien, dan zou ik daar niks aan veranderen." Fawnstep merkte hoe de schouders van haar dochter een beetje begonnen te trillen nu. Maar er kwam iets anders tussen, een van haar dochtertjes was haar gevolgd en probeerde nu om haar grote zus te troosten. Slatefur leunde iets bij het geluid vandaan, misschien was dit niet het goede moment geweest voor één van haar andere dochtertjes om te verschijnen. Er kwam nog een gestreepte kater de den binnen, Tallshadow, die Crescentkit naar de uitgang begon te leiden. Een dankbare blik wierp ze de kater toe, eentje die ze vroeger voor geen muis met haar kittens had vertrouwd, maar ze had er wel vertrouwen in dat hij haar dochtertje geen pijn zou doen. "Het was Crescentkit," mauwde Fawnstep en sloeg haar staart om Slatefur heen. - Spoiler:
|
|
| |
d a n i 1184 Actief Let your power shine
| |
| Onderwerp: Re: Depressed za 31 okt 2015 - 9:43 | |
| Slate reageerde geschrokken. Zoals verwacht. Veel praatte ze eigenlijk niet met familie. Crescent probeerde op afstand te blijven, maar ze moest even zeggen wat ze gezegd had. Voordat ze haar naam kon zeggen klonk echter een andere stem. Die van Tallshadow en ze keek hem aan. Ze zuchtte en keek even naar beide katten voor haar. Ze voelde hoe een neus haar naar buiten duwde. Oké oké ze ging al mee, maar ze moest in ieder geval even laten weten dat ze er was. De grijze kitten verhoogde zelf het tempo en begon te rennen, terug naar de nursery. Ze was hier niet gewild. Dat maakte haar ergens verdrietig, maar ze snapte het. Hopelijk zou mama haar dan opvrolijken. Nu kon ze gaan spelen in de nursery. Misschien kon ze daar anderen opvrolijken.
{ Crescent topic uit |
|
| |
Babs 2730 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Depressed za 31 okt 2015 - 11:02 | |
| Zo snel als de kitten was gekomen, verdween deze weer. Slatefur kromp nog wat verder in elkaar toen Tallshadow ten tonele verscheen. De angst die ze voor hem had was nooit helemaal verdwenen. Maar hij haalde wel het halfzusje weg. Niet dat ze iets had tegen de jonge kittens, maar ze was nu te gedesoriënteerd, te bang om nog rekening te houden met het kleine grut. "Sorry Crescentkit.." mompelde ze nog wel zachtjes. Het was moeilijk om alles op te maken uit alle geluiden om zich heen. Het was zo anders allemaal.. Uiteindelijk, heel erg lichtjes, leunde Slatefur toch iets tegen haar moeder aan toen deze haar staart om haar heen sloeg. "Ik wil hier niet mijn hele leven wegrotten.. mama.." fluisterde de poes zachtjes, haar stem verstikt door opgekropte tranen. |
|
| |
Daan 3043 Actief The road to hell is paved with good intentions.
| |
| |
| |
Babs 2730 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Depressed za 31 okt 2015 - 11:36 | |
| Er vonkte toch een licht sprankje hoop op in Slatefur's blinde ogen toen Fawnstep sprak. Ze wilde zo graag geloven wat haar moeder zei, maar ze kon het tegelijkertijd ook niet. Het leek zo onmogelijk. "Denk je.. dat je dat kan..? Dat ik weer kan jagen?" mompelde de poes zachtjes. Het was bijna te mooi om waar te zijn. Maar op het moment kon ze nog niet eens een den inlopen zonder haar hoofd te stoten, laatst staan dat ze een muis kon vangen tussen alle struiken door. "De wereld is zo eng nu ik niks meer zie.. Alles komt onverwachts. Ik ben zo erg in de war." Ze legde haar oren plat. Als ze nou niet zo eigenwijs was geweest en meteen naar Littlestream was gegaan!.. Het was ook allemaal haar eigen schuld ook en dat was nog het meest frustrerende. En die gedachte was teveel, haar schouders begonnen te schokken en zachte snikken ontsnapten uit haar mond. |
|
| |
Daan 3043 Actief The road to hell is paved with good intentions.
| |
| |
| |
Babs 2730 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Depressed za 31 okt 2015 - 11:47 | |
| Slatefur leunde nu compleet tegen haar moeder aan, rillend en bevend. Het voelde alsof de aarde onder haar poten was weggetrokken en dat ze nu alleen nog maar kon vallen, gehandicapt en nutteloos. Een medicine cat kon ze niet worden, ze was er niet slim genoeg voor en ze voelde gewoon dat dat niet haar pad was. Haar pad was een warrior worden. Maar nu kon dat niet meer. "Ik heb altijd geprobeerd alles alleen op te lossen.." snikte de poes. En nu ze dat niet meer kon en op andere moest vertrouwen en steunen, was dat nog enger dan het feit dat de wereld nu onbekend was. |
|
| |
Daan 3043 Actief The road to hell is paved with good intentions.
| |
| |
| |
Babs 2730 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Depressed za 31 okt 2015 - 17:10 | |
| Wat lusteloos staarde Slatefur voor zich uit terwijl ze naar haar moeder luisterde. Was die tijd wel over? Nu ze zo nutteloos in deze den lag had ze misschien inderdaad wel geen keuze. Maar het feit dat ze geen keuze had maakte haar alleen maar ongelukkiger. "Misschien is het beter als ik de clan verlaat.." Opperde de poes stilletjes terwijl ze niet meer op de woorden van inging. De kennis dat ze de rest van haar leven een elder zou zijn, terwijl haar warriorschap net begonnen was, brak haar duidelijk. Ze kon het niet verkroppen, totaal niet zelfs. Ze klapte haar klauwen gefrustreerd in en uit. Wat moest ze hiermee.. |
|
| |
|