{Tigerpaw} Diary of Jane

Hij had zijn blik voor een kort moment omhoog gericht en knipperde een keer toen het felle licht van de sterren in zijn goudkleurige oog scheen. Als hij alleen was kon de kater uren nadenken over wat daar boven eigenlijk precies was. Het fascineerde hem eerlijk gezegd wel. Tigerpaw schudde zijn kop een keer verwoed en spitste zijn oren, hier in de Heatherfields zag je geen poot voor ogen en zijn oren waren zeker in het holst van de nacht zijn belangrijkste zintuig. Vrijwel meteen stond hij stil toen hij een zacht gekraak hoorde, waarschijnlijk was het geluid maar een paar vossenlengtes bij hem vandaan. Stil bleef hij staan waar hij stond, luisterend of het geluid naar hem toe kwam of juist van hem af ging.

Met zijn oren gespitst bleef de kater doodstil staan. Een kleine grijns was rond zijn lippen komen te staan toen hij hoorde dat het geritsel naderde. Bang was hij niet. Roofdieren bewogen immers een stuk sneller en stiller dan hetgeen wat hem nu naderde. Daarom besloot hij dat het wel één van zijn dengenoten moest zijn, al zou het net zo goed een jong prooidier kunnen zijn wat nog niet zoveel ervaring had met de katten die op dit gebied regeerden. Voor hem werd de heide uit elkaar geduwd. Het eerste wat hem opviel waren de twee muntgroene ogen die hem verschrikt aanstaarden. De nekharen van de poes die de geur van WindClan droeg stonden geschrokken overeind. Maar na een paar tellen leek ze door te hebben dat hij geen vijand was. De grijns rond zijn lippen werd iets groter toen ze opgelucht mompelde dat ze had gedacht dat hij een rogue was. "Nee, ik ben het maar." De zware stem van de kater klonk door de nacht toen hij kort grinnikte, het was wel grappig geweest om te zien hoe erg iemand van hem was geschrokken. En dan stond hij nog maar gewoon zonder een spiertje te bewegen, hah. "Ik dacht eerst dat er een zwijn op me af kwam lopen ofzo," zei hij met een licht plagerig ondertoontje.

Hij moest toegeven dat hij het wel grappig vond dat madam hier voor hem blijkbaar licht op haar teentjes getrapt was bij zijn opmerking over het zwijn. Haar wenkbrauwen waren iets omhoog gekomen en haar muntgroene ogen waren iets meer opengesperd. Tigerpaw haalde zijn schouders heel luchtig op bij haar woorden. "Ik ben niet echt het figuur wat rent voor gevaar." Een kleine grijns kwam rond zijn lippen te staan. "Gelukkig voor jou ben ik dan niet wie je dacht dat ik was. Anyway, wat doe je nog zo laat op?" Het was te laat om anderen serieus te narren. Dus op een paar plagerijtjes en lichte pesterijtjes zou de kattin voor hem, die hij ondertussen herkend had als Spearpaw, wel veilig zijn.

De kater snoof een keer geamuseerd bij de woorden die Spearpaw uitsprak. "Jij? Gevaarlijk? Misschien in je wildste dromen," mauwde hij plagerig terug en keek toe hoe de kattin neerplofte op haar achterwerk en een paar vlugge likken over haar borstkas gaf, om vervolgens haar staart rond haar pootjes te krullen. De grote kater bleef nog steeds staan terwijl hij naar zijn dengenoot keek. "Zo, zo. Zes relaties maar liefst. En ik dacht al dat ik er veel had," mauwde hij met een kleine grijns terwijl hij kort een keer met zijn staart zwiepte, puur uit narigheid.