Savage storm

Hij zuchtte. Daarna zuchtte hij nogmaals, nu dieper en uiteindelijk zelfs het dieper dan de diepste kloof. Het was hier zo onwijs, verschrikkelijk saai! Zijn siblings waren allen bezig met iets anders en zijn ma had ook andere dingen aan haar hoofd. Dit zorgde ervoor dat hij zeer eenzaam zichzelf moest proberen te vermaken, wat niet heel erg lukte. Het was zelfs zo erg, dat hij vage dingen begon te krabbelen in het zand. Het zou zijn vader moeten voorstellen, maar het leek meer op een aantal vage krabbels in het zand, wat het precies was. Hmm.
Hij zag zijn zusje op hem aflopen, en besloot een spelletje met haar te spelen. Snel deed hij zijn ogen dicht en deed alsof hij sliep. "Yo Savage! Wakker worden slaapkop!" werd gefluisterd en Savage deed moeite om niet te grinniken. Stug bleef hij liggen, alsof hij diep in slaap was. Killer bleef hem porren en toen besloot Savage dat het tijd was. Met een ruk sprong hij op en probeerde zijn zusje op de grond te krijgen. "Ha!"probeerde hij haar te laten schrikken.

Geschrokken strompelde ze naar achteren, haar ogen open gesperd van schrik. Savage ging al plat van het lachen, al leek Killer het een stuk minder amusant te vinden. Hij vond zichzelf misschien iets te grappig, daardoor zag hij niet dat Killer nogal kwaad op hem af liep. "Wat denk je wel niet?!" Plots voelde hij een pijn bij zijn oor, zijn zusje sloeg hem! "Auw!"Bracht hij geschrokken uit, de nageltjes van haar zusje prikten tegen zijn velletje en zorgden voor een klein wondje dat een heel klein beetje bloedde. "Je bent stom!" De geschrokkenheid van Savage sloeg om in woede. Waarom deed ze dat! Het was maar een grapje! "Ik ga wel nieuwe vrienden zoeken." Nee, nee, nee, nee, nee. Hier zou ze niet zo makkelijk mee weg komen. Driftig trippelde hij achter haar aan en ging voor haar staan. "Het was maar een grapje!"Sprak hij beledigd en probeerde haar op haar kop te meppen. "Jij kan ook niets hebben he!"

"Jou grapjes zijn alleen grappig voor jou, clown," Hij begon nu toch echt te koken van woede. De grijze kater hief zijn poot en mepte haar op haar kop, dat zou haar leren! Hoewel hij wel redelijk hard sloeg, had hij niet z'n nageltjes uitgeklapt. Stiekem hield hij namelijk nog wel van haar, een beetje.
"Hoe durf je mij te slaan!" Piepte Killer boos. Savage stak enkel boos zijn tong naar haar uit. "En jij kan niets hebben! Ik kan alles hebben. Alleen niet van jou, stommerd," Zijn ogen fonkelden kwaad. "Helemaal niet! Jij bent een stommerd!"Piepte hij al even boos terug, wachtend op Killers volgende zet. Het poesje draaide zich echter om en zuchtte enkel. Ietwat verbaasd keek hij naar haar rug... Wat nu? "Sorry, ik bedoelde het niet zo.." mompelde het poesje zachtjes. Savage keek boos weg, maar wilde het eigenlijk ook wel weer goed maken. Immers was zij een van de weinige kittens waar hij het wel mee kon vinden... Even was hij twijfelend stil. "Oké... Ik vergeef je." Een 'sorry' zou er niet snel uit komen. "Zijn we weer vrienden?"