Karma

Hij was opgeroepen. Thunderclan was ingenomen door Bloodclan wat Sand terug brengen makkelijk zou moeten maken voor hem. Dat is waar zijn gedachten lagen. Sand dit, Sand dat. Alleen Claw had hij nog niet gezien na wat hij had gedaan. Gevochten had hij gedaan, maar kort. Zijn mentor was boos op hem geweest omdat hij bij de kittens stond. Zijn vrienden, al had Tallpaw hem aangevallen. Hazel zou hem niet meer vertrouwen, Swallow was boos, Blur had hij niet eens gezien, voor moeder gold hetzelfde. Alleen Sand behandelde hem normaal. Al had hij haar meegenomen naar hier. Stilletjes was hij uit het nest gekropen, waar ook Sand in had gelegen. Hij wist wat er ging gebeuren. Claw was niet blij met wat hij had gedaan en Sand hoefde niet te weten hoe boos hij wel niet zou zijn. Hij liep de toren uit en stond al snel voor zijn barn. Ergens voelde hij zenuwen, maar die liet hij niet zien. Zonder een klopje of wat dan ook stak hij zijn kop naar binnen "Claw?", vroeg hij toen. Te laat om te vragen of hij binnen mocht komen, maar dat was de manier waarop Cole beleefd was. Beter ging je niet krijgen. Hij bleef staan en wanneer hij binnen mocht komen ging hij zitten tegenover hem. Wachtend op zijn reactie.

+ Claw & eventueel Sandkit

“Weet jij waarom ik jonge katten train?” Wat was hij van plan? Waarom niet gewoon een klap geven, zeggen wat hij fout deed en gaan? Nee hij moest er weer een verhaal rond maken. Nu zoiets hardop zeggen was echter niet zo'n goed idee. Cole haalde zijn schouders op. "Vertel", antwoordde hij met zijn blik strak op hem. Hij had serieus geen idee wat hij wou weten en waarom hij het vroeg. Was het belangrijk om te weten? De blik van Cole bleef strak op hem bang voor een aanval. Misschien was Claw wel niet zo'n kater, maar je kon nooit voorzichtig genoeg zijn niet? Zijn gedachtes gingen even terug naar het moment waarop hij Sand had gevonden. Hij wist niet wat hij in starclan's naam dacht op dat moment! Waarom had hij haar meegenomen? Het sloeg nergens op. En

Ineens bulderde zijn stem en Cole keek naar beneden. Hij schaamde zich raar genoeg voor zijn eigen daden. Hij wou dat hij het terug kon draaien, maar zodra hij de wonden van Sand weer zag was hij wel blij met wat hij had gedaan. Nu had hij echter Tallpaw, Hazelkit & Glowstick achter zich aan. Daarom ook wou hij Sand nog even hier houden. Ze was de enige die ervoor kon zorgen dat hij niet de slechterik was. Was hij ook niet. De klauw van de grotere kater ging naar zijn schouder en kraste eroverheen. Kort zakte de kater in mekaar, maar kon zichzelf al snel weer herstellen. Zijn ogen gingen gelijk naar zijn schouder. Bloed droop van zijn schouder af. Het deed wel echt pijn. “En nu wegwezen voordat ik mij bedenk en je nu al je strot doorbijt.” Wat? Niks over dat ze weg moest? Waarom wou hij in hemelsnaam niet dat dat zou gebeuren? De kater draaide zich ook snel om. Voordat hij zijn uitspraak zou waarmaken. Of hij hier blij mee moest zijn of niet kon hij niet bedenken. De kras prikte enorm en was ook best diep gegaan. Hij zou er wel een tijdje aan herinnert worden. Dat gebeurde toch al, aangezien Sand nog altijd in zijn nest sliep. Cole kon vragen stellen, maar dit leek hem geen goed moment. Een kort knikje liet hij zien waarna hij zich omdraaide. Vlak voordat hij de schuur uit verdween bleef hij stilstaan en kwam er een heel zeldzaam woord uit zijn mond. "Sorry", zei hij op een zachte maar nog net hoorbare toon. Daarna liep hij weer terug naar de toren.

{ Je mag nog reageren als je wil. Maar daarna is het topic voorbij denk ik. ^^