Memories have a way of coming back to you

Het was een droomloze slaap, op het begin. Gewoon zwart, niks bijzonders misschien een glimp van een jacht. Tot haar droom niet meer als een droom voelde, er een vreemde kat verscheen en haar herinneringen binnen vloeide. Kun je het je voorstellen? Je leid een leven maar komt in een droom ineens alles uit een vorig leven tegen? De pijn, de haat, de liefde, de macht? Dat overkwam Bluewisp.

"Wie ben je?" Vroeg ze, maar antwoord kreeg ze niet. Ze voelde zich niet Bluewisp, ze voelde zich Bluestar. Maar ze was dezelfde. Verward keek ze om zich heen, het was StarClan dat herkende ze meteen. Het mintgroene gras en de blauw/witte lucht waren om haar heen verschenen. De kat voor haar zilvergrijns, bijna gloeiend. Het was een poes, haar tengere bouw verraadde dat. De blauwe ogen waren nietszeggend en de mond bleef gesloten. Zo kwam het dat Bluewisp geen andere informatie kreeg dan het feit dat ze Bluestar was, of was geweest. Herinneringen van haar vorige leven vielen haar binnen. Van Rusty, Whitestorm, haar kittens tot het einde. Lang had ze niet meer de tijd om er bij stil te staan, want een misselijkmakend gevoel had haar al overspoeld. Een gevoel van terug gezogen worden naar de harde, kale, barre realiteit.

Volledig in paniek en bezweet werd Bluewisp wakker. Het was leeg in haar kop, maar tegelijkertijd ook zo belachelijk vol. Het paar blauwe ogen waren opengesperd, haar pupillen verkleind van schrik. Ze krabbelde overeind, niet wetende welk leven ze moest leiden. De poezin voelde zich Bluestar, maar ook weer niet. Wetende dat een nieuwe generatie het leiderschap had genomen, namelijk de dappere Silverstar die Fireheart had opgevolgd. Ze haastte zich in paniek de warriors den uit. Zich nauwelijks beseffende dat haar Clan onder angst leefde door de BloodClan. Bluewisp sloot alle geluiden buiten en baande zich een weg naar de uitgang van het kamp, de 'bewaking' negerend, vastzittend in een soort tunnelvisie. Wat was dit voor iets geks? Eigenlijk was het niet zo moeilijk te bevatten, StarClan had haar een tweede leven gegund. Maar hoe kon het dat diezelfde StarClan het verschrikkelijke weet van een ander leven aan haar had geschonken in het nieuwe leven? Wat wilden ze van haar? Deed ze iets verkeerd? Toen schoot het haar te binnen, Rowanflight. Bluewisp kokhalsde van duizeligheid en afschuw. Haar bloedeigen zoon. Wankelig stond ze op haar poten, haar zicht werd wazig. De grijze poezin draaide zich om, om haar rust te zoeken in de Warriors Den maar stond oog in oog met een kattin. "L..Light..Lightstorm?" Stamelde ze, de kattin die ze verbannen had. Bluewisp moest haar besef er bijhouden wilde ze niet flauwvallen van alle informatie die haar hoofd deed overstromen.