Learn how to fight alone

If you want to be strong,
learn how to fight alone

Tallpaw had zich vandaag volledig afgesloten van andere katten. Hij had een plek opgezocht waarvan hij wist dat er niet veel katten passeerden en waar de Bloodclanners niet snel naar toe zouden komen. De snakerocks waren vaak gevreesd door zowel apprentices, warriors als andere buitenclanse katten. Maar dat maakte het voor Tall natuurlijk wel gemakkelijk. Hier kon hij tenminste de technieken oefenen die hij geleerd had van Sinclaw, zijn moeder. Het was al even geleden dat hij dat gedaan had sinds de Elite hun leven overhoop had gehaald, dus het was dringend nodig. Ook wilde hij natuurlijk niet blijven steken of zich zelfs maar verstoppen zoals tijdens het gevecht zelf. Hij was blij dat niemand toen had gemerkt dat hij zich verstopt had in de apprentice den. Gelukkig maar. Dee jonge apprentice zakte door zijn poten en sprong naar voren om een aanvalstechniek uit te voeren, die niet echt bekend stond in Thunderclan. Het was eerder een techniek die ze vaak in Shadowclan gebruikte, maar meestal wel effectiever. Zijn doel was een stapel blaadjes die hij verzameld had. Hij had dan wel een goede intentie, maar zijn pogingen sloegen niet bepaald ergens op. Gefrustreerd sloeg hij het hoopje blaadjes uit elkaarr. Waarom lukte dat toch niet?!

Eerste post Zealspark, daarna open

De jonge kater had zijn blik op de blaadjes gericht die nu uit elkaar lagen op de koude grond. Zijn blik ging echter al snel omhoog toen een andere kat om hem afkwam. "Je moet meer kracht uitoefenen op de grond wanneer je je afzet en je beter focussen op je doel. Anders spring je gewoon op de andere, en veel effect zal dat niet hebben." Even beet hij op zijn lip bij wat de kater zei. Hij snapte niet dat zoiets zo makkelijk kon klinken maar in zijn ogen bijna onmogelijk leek. "Het lukt gewoon niet," mompelde hij, zonder zelfs nog een poging te doen. Hij had het eerlijk gezegd al even opgegeven. Tallpaw's blik ging even naar zijn poten. Zijn gedachten zaten ook constant bij de Elite die hun kamp nu in beslag hadden genomen. Zijn mentor, Snowdrop, had nu veel belangrijkere dingen te doen, waaronder katten beschermen tegen die Bloodclanners. "Denk je dat dat we Silverstar nog zouden kunnen zien?" mompelde hij plots uit het niets, terwijl hij met zijn poot de blaadjes terug in een hoop veegde, om direct toch nog maar eens een poging te wagen.

Hij liet even een klein glimlachje zien bij wat de warrior tegen hem zei. Hij zou zijn best wel doen. Hij moest en zou de beste warrior van Thunderclan worden. "Daar ben ik zeker van. Al moet ik daar zelf persoonlijk voor zorgen, terugkomen zal hij." Tallpaw richtte zijn blik wat meer op bij wat Zealspark antwoordde. Voordat hij zelf nog iets anders ging zeggen, liet hij even vluchtig zijn blik om zich heen gaan. "Zouden de andere clans er niet snel achter komen dat Bloodclan bij ons is? Hun geur hangt nu toch overduidelijk bij onze grenzen?" vervolgde hij. "Zouden ze niet doorhebben dat we in nood zitten? Dat we hulp nodig hebben?" mompelde hij zachtjes, niet zeker wetend of dit wel iets was om nu over te spreken. De Elite katten hielden de Thunderclanners kort en verwondde zonder echte redenen katten in hun clan. Zo konden ze nooit allemaal fit genoeg zijn om ooit hun kamp en leider terug te krijgen, niet alleen.