Lunchbreak {Timberwolf}

Met een nors gezicht liep de grote kater het kamp binnen, Alweer gefaald waarom was jagen toch zo lastig? vechten had hij nooit een probleem mee maar jagen hij had er gewoon de geduld niet voor en vooral in leaf-bare maar toch hij wilde nuttig zijn voor zijn clan en zijn batteling skills leken nu niet echt nodig te zijn, Dus daarom ging hij er maar op uit om te jagen maar elke keer kwam hij terug met niks nou goed bezig Timber, Met zijn gele ogen speurde hij het kamp af maar zijn blik bleef hangen bij een kattin bij de prooi stapel Bronzemask de zusje van Brindleleaf, De poes legde net twee muisjes op de stapel en pakte er een duif van af om hem vervolgens op te puizelen, Timber snoof wat hooghartig en liep op de kattin af 'Dus jouw is het wel gelukt?' bracht hij wat nors uit, Ergens vroeg hij zich af of zij zal begrijpen waar hij het over had, Ach vast wel dom zal ze vast niet zijn.

'Hallo Timberwolf.' Zei ze tegen hem maar negeerde zijn opmerking hij snoof even maar besloot het te laten gaan, Ze zal het vast niet begrepen hebben 'Wil je een muisje?' Vroeg ze sarcastisch Timber keek haar even droogjes aan maar knikte langzaam en pakte een muisje van de prooit stapel af Bronzemask ging zitten en krulde haar staart speels om haar heen, Timber ging ook zitten en scheurde een stuk van het grijze beestje af ben begon rustig te kauwen 'Dus hoe staat het er mee Bronzemask?' vroeg hij maar want ja want moest hij anders zeggen?

Rustig luisterde hij naar haar worden zonder haar te onder breken  'Wel goed.' Antwoordde ze kort, 'Mijn neefjes en nichtjes zijn apprentice geworden enzo.' Vervolgde ze. 'En Brindleleaf is aangevallen door een of andere stomme rogue.' Bracht ze er moeizaam uit. 'Ze ligt in de medicine cat den.' Miauwde ze somber, starend naar haar poten, Timber gromde geirriteerd en boorde mijn nagels in de grond 'Zwak' bracht hij brommend uit Rouges waren ook zwak hij verachte ze , hij keek de tabby door dringen aan ' Is het ernstig?' vroeg hij vervolgens, Hij nam weer een hap van zijn muisje en bleef de kattin naast hem stark aan kijken ' Voel je je schuldig?' vroeg hij vervolgens, klam maar streng zo als hij altijd was.

'Ik wou dat ik erbij was geweest.' Gaf ze toe. 'Dan had ik die rogue een kopje kleiner kunnen maken.' Vervolgde ze met een boze glans in haar ogen, Maar die veranderde al snel in een verdrietige blik, Timber knikte begrijpelijk en legde zijn staart om de kattin heen als een teken van steun ' Zulke katten maken me echt misselijk' bromde hij laag, Hij zag aan haar dat ze moeite deed moeite om niet te huilen, Timber kon gelijk al opmaken dat Bronze een goede band had met haar zus want het deed echt wat iets wat Timber helemaal begreep als er iets mijn zijn zusje gebeurde zal hij het ook niet zomaar laten gaan, No way 'Het komt wel goed Bronze zo lang het niet ernstig is komt Brindle er wel weer boven op ze is een sterke kat' Timber zuchte en staarde voor zich uit, Hij was niet de beste in this kind of talk maar hij deed zijn best hij wilde er zijn voor zijn clanmates.

'Wat is er?' Vroeg ze toen, Hij keek haar koud aan en snoof geirriteerd 'Niks hoezo?' Zijn gele ogen boorde in die van haar, Er was niks met hem aan de hand hij mog niet klagen dus deed hij dat ook niet, Maar waarom zou ze dan zo iets vragen? zag hij er dan bezorgd uit? Timber schudde met zijn kop en nam weer een hap van zijn muis die hij bijna vergeten was en begon weer rustig te kauwen en staarde voor zich uit, Het werd langzaam maar zeker donker je voelde het ook aan de wind het werd kouder dat werd het altijd s'nachts 'Het word donker' merkte hij op en keek de tabby naast hem strak aan maar kalm.

kort ;o

'Laat maar.' Miauwde Bronzemask kort. Ze begon zichzelf schoon te likken, De kater keek haar even droogjes aan maar besloot het maar te laten gaan, koude wind waaide door de grijze vacht van de kater heen hij gaapte en snoof kort, Met zijn gele ogen keek hij voor zich uit het werd langzaam steeds donker hij keek de kattin naast hem strak aan ' Zullen we onze nesten eens gaan opzoeken?' sprak hij kort, Ook al was hij leaf-bare en de koude wind die het met zich meebracht wel gewend hij hield er niet van en wilde ook zo snel mogelijk zijn warme nest opzoeken.