Whirling thoughts

Met grote passen beende Zira door het territorium heen. Ze wilde meer. Het gevoel van voldoening die ze verwacht had zodra ze de ThunderClan in handen had, kreeg ze maar niet. Er konden twee redenen zijn; of ze wilde meer territorium, of ze wilde hogerop. Zira wist 't zelf nog niet, maar ze wist dat ze deze gedachtes beter voor zich kon houden. Want hogerop gaan zou een dode Claw betekenen en ze wilde haar veilige plek als commander nog lang niet kwijt. Uiteindelijk zou die zwarte kat toch wel dood gaan en dan was het haar beurt. Bovendien wist ze niet zeker of ze Claw wel dood wilde hebben. Ondanks alle ruzie's mocht ze hem ergens wel. Ze was zo erg in haar gedachtes verzonken dat ze niet doorhad dat er iemand langs haar liep.

1e Tornado

Het was nogal een vredige dag. Een dag van triomf en victorie. ThunderClan lag nu in de poten van de Elite. Nou... Van Claw en Zira dan. Maar nogsteeds0 betekende dat nog niet dat de BloodClanners naar de ThunderClanners moesten luisteren. De kater was hongerig op zoek naar een antwoord geweest waarom de Elite nou is niet in actie kwam. Hooguit meer dan de helft van alle vier Clans hier toonde hem aan voor zwak en bang. Maar nu... Nu was het anders. BloodClan had kracht getoond. Angst groeide door iedere ader van welke ThunderClanner dan ook. En dat was waar Tornado zich mee voedde. Uiteindelijk kwamen ze zover dat een overvloed aan respect kwam. Zijn blik dwaalde af bij Zira. De commander. Even begon de bruine tabby te twijfelen. Maar een gesprekje over hun winst kon geen kwaad. Speciaal nu niet zij een deel was van de planning. Met zijn kop en staart fier in de lucht stapte de jonge kater richting de Deputy toe. Plots liep de kattin dwars langs hem heen. Tornado keek haar quasi sirieus aan voordat hij eer een slag omdraaide en weer haar richting toeliep. "Hallo Zira", grijnsde hij. Het besef dat ze nu zich welkom voelde in ThunderClanterritorium was zo gewend geraakt aan de rest van de BloodClanners dat het nu leek alsof ze in hun eigen territorium waren. Dat was voor een deel zo. Maar toch leek het zo slecht. En daar hield de tabbygestreepte kater gewoonweg van.