My little daughter

Met een zucht tilde Zira haar kop op. De tijd ging snel - haar kittens waren ondertussen al twee manen oud. Toch was het heel erg vermoeiend, omdat ze nu dingen moest regelen zoals opassers die op haar kroost konden oppassen aangezien zij voor de helft van de tijd in het ThunderClan kamp zat. Haar blik gleed naar het bijna witte poesje dat bij haar buik lag. Her en der had ze wat rode vlekjes gekregen, die er eerst nog niet geweest waren. Toen zag ze de open oogjes van Nyra. "Hey," miauwde ze zachtjes en gaf toen een aarzelende lik over de kop van haar kitten. Ze begon van ze te houden, of ze het nou wilde of niet.

- 1e post Nyra, SPT.

De vorige dag had Nyra enorm veel gedaan. Ze had onder andere de barn geheel verkend en ze was voor de eerste keer echt buiten de barn geraakt. Niet dat dat heel lang geduurd had, maar het was toch lang genoeg geweest om eens te zien waar ze leefde. Ze had toch verwacht dat er meer katten zouden zijn. Was de Elite dan zo klein? Deze nacht had ze net wat beter geslapen dan een paar nachten eerder. Wat de reden precies was, wist ze niet. Nyra werd met een grote geeuw wakker en opende haar, nog steeds blauwe, oogjes. "Hey," Haar slaperige oogjes schoten direct wat meer open bij het horen van die stem. Ze trok zich wat ongemakkelijk recht en richtte zich direct tot haar moeder. "Mmama!" piepte ze enthousiast. Haar oogjes schoten snel naar haar siblings, die nog steeds lagen te slapen.

Nyra ging rechtop zitten en begroette haar enthousiast. "Heb je lekker geslapen?" miauwde Zira zachtjes toen ze haar dochtertje aankeek met haar rode ogen. Ze hoopte dat Nyra ooit zoals haar zou worden, een sterke member met goeie kansen om commander te worden. Dat hoopte ze voor al haar kittens.

"Heb je lekker geslapen?" De glimlach op haar snoetje werd alleen maar groter bij wat haar moeder vroeg. Ze moest toch even wennen aan het feit dat ze nu een soort gesprek. Zowel omdat ze zelf nog niet echt veel gesproken had, als om het feit dat Zira in hun eerste moon niet bepaald veel aanwezig was en zich bezig hield met haar en haar siblings. Door al die gedachten moest ze even nadenken over wat ze nu net nog gevraagd had. Iets met slapen. Uhm. "Ik ben niet laat gaan slapen." was uiteindelijk haar antwoord, die niet echt iets met de vraag te maken had.

Het antwoord van haar dochter bleef een tijdje uit en vragend trok Zira met haar oortje. Er was niets raars aan haar vraag geweest, dat wist ze zeker. Dus wat zorgde ervoor dat Nyra zo sloom antwoordde? "Ik ben niet laat gaan slapen." klonk het toen en een zachte grinnik kwam uit de commander haar bek. "Hm, dat beantwoord mijn vraag perfect." miauwde ze sarcastisch, waarna ze zich besefte dat kittens nog geen sarcasme kenden. Tenminste, dat dacht ze dan. "Niet dus." vervolgde ze dus met een klein grijnsje op haar gelaat. "Ik vroeg of je lekker geslapen had, niet of je vroeg naar je nest gegaan was."