Looking at the moon.

Een brok zat nu al een paar dagen in haar keel. Ze sliep niet emer, ze was moe, ze kon bijna niks meer. Ze vertikte het in de Elders te slapen en koos er dus voor om zo dicht mogelijk bij de Warriors den te slapen. de nachten waren koud en kil voor haar. deze nacht leek anders, nog killer en verdrietiger. Stijvjes tond ze op, je kon haar ribben tellen. Je kon zien hoe ongelukkig ze was. Het enige wat ze nog wouw in haar elve was een nestje kittens met Honestheart en zien hoe zij wél Warrior worden, hoe ze de clan beschermen, en vervolgens met een trots gevoel dood gaan. Ze liep naar de waterval en keek naar de maan. Het grote bol die haar altijd nog wat geluk gaf. Wat hoop. Wanneer zou ze het Honestheart vragen, vragen of ze ook een nestje kittens wouden? Ze zou nog een maan of drie wachten. Ze ging liggen en sloot haar ogen, vannacht zou ze bij de water val slapen onder de sterren en onder de maan. Ze voelde dat het begon te regenen, maar voor dat het erger werd was ze al weg, diep in slaap.

Ze had nog steeds een schuldig gevoel tegenover Een van haar beste vriendinnen. Gelukkig was Lightheart niet gestorven door het kleine insident toen Lightheart hoorde wat Moonstream tegen Thunderstorm vertelde. Ze had de kater van wie ze veel hielt steds ontweken uit trouw tegenover Lightheart. Ze had al zoveel meegemaakt en nu wilde ze haar vriendin niet nog haar enige geluk verpesten door het hart van Honestheart te willen veroveren. Gelukkig had Moonstream een beetje afleiding gekregen doordat haar Aprentice Honeypaw gegeven was en die moest ze nu opleiden tot een Warrior! Moonstream had haar nest zorgvuldig dicht bij haar zus gechoven om ver genoeg uit de buurt van de donkergestrepe kater te blijven. Die nacht kon Moonstream niet in slaap komen en keek door het bladerdak naar de sterren die al snel door de wolken werden bedekt. Opeens voelde ze een beweging tegen haar wang en een ijl gefluister. Moonstream vertsond het bijna niet, maar ze moest opzoek naar Lightheart. Ze stond op en liep de den uit en snuffelde in de lucht nog voor de regendruppels begonnen te vallen was ze het kamp al uit. De regen zou het geurspoor van Lightheart snel laten verdwijnen. Met een vaart die alleen een enkele kat bij kon houden stoof Moonstream achter de steeds ijlerder wordende geurspoor tot ze dichtbij de waterval kwam. De geur was verdwenen, maar door de regendruppels heen zag ze een donkere gedaante in het gras liggen en herkende het hoopje ellende als Lightheart. Snel sprong ze op haar af en zocht snel naar een shuilplaatst en vond een groot rotsblok waar een groot gat in zat en Moonstream greep Lightheart in haar nekvel en sleepte de natte poes de kleine grot in en ging strak tegen haar aanliggen om Lightheart warm te houden. Voor alle zekerheid was Moonstream voor de ingang gaan liggen om de regen en de wind te blokkeren. 'Lightheart?' vroeg Moonstream met een stem vol an medeleven, ze wilde niets liever dan dat de rode poes gelukkig zou worden met of zonder Moonstream? Zachtjes begon de de poes droog te likken en hoopte dat ze snel wakker zou worden, want terug naar het kamp wa te ver weg om het alleen te doen!

Rustig liep Buzzardkit door de donkere nacht die zwak verlicht werd door de maan die helder scheen, maar het maakte haar niet uit, ze vond het niet eng, zo vond bijna niks eng sinds haar ouders gevochten hadden en niks kon haar sinds die dag meer schelen, ze wou weg uit de clan... Maar ook weer niet, wat dan natuurlijk weer niet tegelijk kon. Ze was lang niet meer in het Clan Kamp geweesten wou er ook niet heen, hoe bezorgt de Clan wel niet zou zijn, als de Clan überhaupt bezorgd was om een of andere lastig rot kitten dacht ze er stilletjes achteraan, ze wou niet terug en moest zorgen dat ze ook niet door een of andere stomme warrior gewoon mee terug gesleept worden, dat weigerde ze, ze was al bijna apprentice, misschien was er al wel een ceremonie geweest in de tijd dat ze weg was geweest en was ze nu al Buzzardpaw, zo'n stomme apprentice naam, maar weten kon ze het niet.
Zo in gedachten verzonken slenterde Buzzardkit verder door het bos totdat ze een stem hoorde, hij was lastig te horen door het geraas van de waterval maar toch klonk er ergens dichtbij zachtjes 'Lightheart?' nieuwsgierig sloop Buzzardkit erheen, ze wou weleens weten wat daar aan de hand was, misschien was er een rogue of zo. Maar er was geen rogue, daar kwam de kitten achter toen ze een zilveren poes de elder naar een kleine grot zag slepen en daar in zag gaan liggen met, de twee poezen lagen nu dus samen in de grot maar de elder die was aan het slapen. Rustig sloop Buzzardit erheen en krop er stilletjes bij, het was er warm.. en droog, haar hele vacht was doornat en ze had het eigenlijk ook best koud gekregen. Stilletjes sloot ze haar kastanje bruine ogen en viel langzame in een behaagelijke slaap.

Moonstream bleef Lightheart zachtjes likken tot ze van achter zich iets voelde kruipen. Verschrikt keek ze om en zag Buzzardpaw erbij komen. Moonstream was te verbluft om haar aan te spreken en schudden alleen maar haar kop en legde haar poten zachtjes over de staart van Buzzardpaw heen en bleef waken over de twee katten. Diep bedroeft was ze over het feit dat Lihtheart zich zo vreselijk voelde, maar Moonstream kon het niet helpen dat ze van de parnter hield van haar vriendin. Vermoeit legde Moonstream haar kop over Lightheart's rug heen en sloot haar ogen voor even, maar haar oren bleven op scherp staan. Ze wilde niet overvallen worden door een rogue, een vos of een das! De zilveren poes bleef luisteren naar de geluiden van het vallende water en de regen die geleiderlijk aan afnam, maar nog bleef na druppelen van de bladeren af op de grond.

Ze lag nog te slapen en ze droomde over dat ze naar de Starclan toe ging en dat ze bij ahar blijk baar verloren kitten was. 'Lightheart?' Onderbrak haar vage droom. Ze opende niet meteen haar ogen. 'Monstream', zei ze emotieloos. 'De clan niet verlaten?' het was eerder een opgeluchte opmerking dan vraag. Er was nog een Apprentice, maar dei lag te slapen. Even keek ze er verbaasd naar. 'Wie is dat?' Vroeg ze. Ze herkende het niet eens. 'Waar ben ik eigenlijk,' Ze was al even vergeten dat ze in het territorium van haar eigen clan was. Verward schudde ze haar kop. 'Ik moet maar terug naar het Windclan kamp, kom je Moonstream, en ik reuk dat die apprentice van de shadowclan is. die moeten we ook maar mee terug nemen', plande ze. Ze stond op en hinkte het hol uit. Ze liep weg van de grot, zonder ook maar enkel benul van waar ze naar toe ging.