Like nobody's around

Zijn pels was nog vochtig door de net gevallen regen. Zijn ijsblauwe ogen gericht op de wolken die inmiddels al bijna weg waren. Echter kwam de zon nog niet tevoorschijn dus zou het eventjes duren voordat de kater is eindelijk echte warmte op zijn pels zou voelen. Wat zeer zelden was in deze onverwachtse Leafbare. In zulk weer was hij bezig met slapen en schuilen in het warmste gedeelte van de Barn. Alhoewel zijn wintervacht al klaar was voor de kou, kon de kater er niets aan doen dat er een koude tinteling door zijn lijf golfde om een beetje wat meer warmte te ontvangen dankzij het beetje lichaamsbeweging dat hij gaf. Het zou niet lang duren voordat het weer ging sneeuwen. Plots iet een verse geur van BloodClan hem stoppen. Gemengd met de geur van prooi. Eten was alles wat hij nodig had. En als de kat, die verantwoordelijk was voor de geur, wat mee zou helpen. Kon de bruine tabby er makkelijk mee wegkomen. Schaamteloos, en nadenkend over het straks voelen van zijn tanden dat straks zich in het vlees zouden boren, volgde hij de geur dat naar een struikgewas leidde. "Dit wordt veel te makkelijk." mauwde hij in stilte voordat hij zich in de opening van de struik boorde. "Wel, hallo", miauwde hij plotseling en kortaf voordat hij zich op de rat concentreerde. Zonder wat te zeggen stormde hij langs de poes en greep naar het dode dier. Als de poes hem nog net niet zou tegenhouden kon hij met de prooi wegrennen en zichzelf warm eten.

Uiteindelijk lukte het de bruine tabby de rat te pakken. "Hey!" Siste de kattin tegenover hem. Natuurlijk, wie had zo'n reactie nou niet verwacht? "Geef het terug dat is van mij!" Tornado rolde met zijn ogen. " Alsof ik zou luisteren", antwoordde hij in een pesterige toon. "Verbetering, hij WAS van jou. Sharing is caring." Het was wel te verwachten dat de poes meteen zou ingrijpen. Vandaar dat de kater haar poot net kon vermijden. "Pathetic" dacht hij in stilte. Kon ze niets beters bedenken om de prooi te winnen. Echter was de laatste slag toch raak. "What the-" grauwde hij vloekend. Hopend dat de grijze poes haar klauwen niet in zijn wang geboord was. De kater voelde druppels bloed van zijn wang naar de grond glijden. Woede welde in hem op als een plaag en net voordat hij ook in de verdediging stortte begon ze kattin haar dikke staart onder zijn keel te strijken. "Durf je wel. Van een poes stelen?" vroeg ze op een vrij kalme toon. Hij grauwde nogsteeds vijandig. "Van flirten verdien je je prooi niet terug, hoor." sprak hij. Alhoewel hij die staart onder zijn kin best wel lekker vond. Nee. Hij moest zich concentreren op zijn doel. Met een rap tempo kroop hij de struiken uit. De kans was zeer groot dat ze hem ging volgen. Waar kon hij haar afschudden?

Echter leek de kater te falen. Want zoals verwacht ging de poes achter hem aan. "Zeg waarom neem je geen pauze?" vroeg ze met diezelfde flirterige toon in haar stem. "Eerder gezegd, waarom neem JIJ geen pauze? Ik weet niet waarom jij je tijd zo verspild." mompelde hij neutraal. Nogsteeds keek hij voor zich uit. De kater verhoogde zijn passen. Helaas lukte het de kattin haar staart om de zijne te krullen en de kater grauwde richting de poes. Argh, waarom kon ze gewoon niet bij een ander proberen. Dit was kansloos. Nu kon hij niet meer bij haar weg. "Gezellig zo, wij saampjes." Hij rolde met zijn ogen. "Wat wil je van mij? Ik weet je naam niet eens." Hij zou alles op alles zetten om zich vrij te wurmen uit haar greep bij zijn staart om weg te rennen met de prooi. Zijn concentratie lag nogsteeds op de missie. Niet op poezen.

"Waarom zou ik mijn tijd niet verspillen bij iemand zoals jij?" Slijmde de kattin. Tornado liep verder, grommend vanbinnen. Kon ze hem gewoon niet met rust laten? De bruine tabby probeerde zich los van haar greep te rukken. Maar echter eindigde dat in een wat strakkere greep. "Luister, je krijgt je rat niet terug, begrepen?" bromde hij. "Mijn naam is Amnesia, het jouwe?" Veranderde ze van onderwerp. Hij zuchtte "Ik heb geen reden om mijn naam te zeggen." mauwde hij. Dit waren dus de poezen waar hij afstand van moest nemen. "Tornado." zei hij toch maar. Hij kon moeilijk zijn naam niet zeggen. Dat had toch niet veel zin.