A drop of Snow

Tallpaw richtte zichzelf op en liet zijn blik over de slapende apprentices gaan. Bij vele zag hij duidelijk hun ribben. Vooral de iets oudere apprentices hadden dit. Tallpaw zelf had nog een klein overschot vanuit zijn kittentijd en hij wist zo zijn nodige voedselbronnen bijeen te sprokkelen. Dat deed hij niet bepaald volgens de warriorcode, maar hij was er zeker van dat de beste warriors in deze barre tijden net hetzelfde deden. Dat wilde natuurlijk niet zeggen dat hij niet ging jagen voor anderen. Als hij afkwam met prooi, bracht hij dit rechtstreeks naar de Nursery en naar de Elders. Bloodclan moest zelf maar gaan jagen. Hij weigerde om voor hen te jagen. Snel trok de apprentice zichzelf recht en trippelde hij de den uit. Even ging zijn blik naar de hoge rots, waarna hij snel weer verder trippelde. Het was nog behoorlijk stil in het kamp, al zag hij al snel een bekende poes bij de warriorsden zitten.

Eerste post voor Snowdrop

Kalmpjes keek ze rond. In haar goudgele ogen lag een soort van koelte die ze normaal niet droeg. Meestal was het warmte, een soort van openheid die ze voelde voor andere katten... Zo was ze geweest. Nu was ze er zo klaar mee. Dat kon je zien aan haar houding, aan haar doen, aan haar uitstraling. Gewoon aan haar alles. Toen ze een bekende kater zag stond ze op en trippelde ze naar hem. Hij had haar ook opgemerkt, dat was hem maar geraden. Ze mocht best gezien worden, zeker in deze tijden. "Tallpaw... Je ziet er verrassend goed uit," sprak ze even kalm. "Dus... Wat heb je zoal gedaan de laatste tijd?"

De jonge apprenttice zette zichzelf neer toen zijn mentor, en Deputy, op hem af kwam. "Tallpaw... Je ziet er verrassend goed uit," Even schoot zijn mondhoek de lucht in bij wat ze zei. "Het is niet dat de Bloodclan hier verblijft, dat ik mezelf ga verwaarlozen." mauwde hij op een lichtelijk arrogante toon. Zijn oortjes schoven naar voren toen ze hem vroeg wat hij verder nog gedaan had. "Ik heb me vooral beziggehouden met jagen, omdat de Nursery en de Elders daar naar vroegen." beantwoorde hij haar vraag. Als het op de clan aankwam, was hij altijd in orde. Het was niett dat hij soms nogal vanuit de hoogte deed, dat hij de clan verwaarloosde.

Hij moest even zachtjes grijnzen op har opmerking... Complement... Het was maar hoe je het opvatte... "Het is niet dat de Bloodclan hier verblijft, dat ik mezelf ga verwaarlozen." Aha... Ze hief haar kin even lichtjes de lucht in. Dus zo zat het dus... Hm... Ja, kon ook altijd. Denken aan jezelf... Hm... Naja, dit was een uitzondering. "Ik heb me vooral beziggehouden met jagen, omdat de Nursery en de Elders daar naar vroegen." Ze knikte even en glimlachte naar hem. "Dat is goed, een goede warrior zou zeker hetzelfde doen," zei ze even waarna ze rondkeek. "Ik neem aan dat je vechttraining wil hebben?" Zo, dat was gewoon rechtuit, maar ergens wist ze gewoon dat hij het wilde.