| | Pommeline 190 Actief
| |
| Onderwerp: Sorrow |Fawnpaw| do 10 dec 2015 - 15:28 | |
| Het was ijskoud. Haar vacht was bevroren en ze bibberde van top tot teen, maar Briarpaw wilde niet terugkeren naar het kamp. Al had ze het nog zo koud. Af en toe vielen er sneeuwvlokken op haar neus. Ze zou er blij mee moeten zijn en in het rond huppelen, maar ze deed niets. Ze voelde geen vreugde bij het zien en voelend van de sneeuw. Zelfs geen klein beetje, ze voelde niets. Behalve de beet in haar nek. Hij deed pijn en begon te stinken. Misschien moest ze die eens laten nakijken. Die stomme Bloodclanners ook, ze waren laf en gemeen. De poes liep met haar poten door de dunne sneeuw en was alert op elk geluid. Wanneer er een takje knapte schoot haar hoofd in de lucht en keek ze schichtig om zich heen. Nooit was er iemand, ze werd niet achtervolgd, maar dat besef kwam maar niet tot aan haar hoofd. Weer een geluid, heel, heel stil. Ze had het bijna niet gemerkt. Ze keek rond en zag niemand, maar wist zeker dat ze iets had gehoord. Of misschien toch niet? Ze had al zoveel hallucinaties gehad, zoveel nachtmerries. Ze kon het echte haast niet meer onderscheiden van het onechte. Ze wist niet wat er met haar gebeurde. Ze voelde zich zo leeg, en straks zou ze weer die krankzinnige vrolijkheid voelen. Het was zo enorm gek. Het was allemaal te vreemd voor de jonge kattin. Ze was nog te jong om al dit te onderstaan. Na een tijdje gaf ze het wandelen op, er zou geen prooi meer zijn, die zouden nu verstopt zitten onder de grond, in hun veilige, warme holen. Met een wanhopige zucht plofte Briarpaw in de sneeuw neer en legde haar snuit op de grond. Ze wilde zo graag vrolijk zijn, ze wilde dolgraag spelen in de sneeuw als een echte kitten, al was ze dat al zo lang niet meer. Maar haar wensen kwamen niet uit. Ze kon niet spelen, ze kon niet spelen zonder plezier te hebben, want zonder plezier speel je niet. Niet echt. Het was zo vreselijk, ze wist al niet meer hoe je plezier kon hebben. Ze was het vergeten en het voelde alsof het nooit meer terug zou komen.
H.O.P.E. Hold On, Pain Ends |
| | | Blije prei 175 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Sorrow |Fawnpaw| do 10 dec 2015 - 16:06 | |
| Het was vreselijk, alle gebeurtenissen van de laatste tijd. BloodClan had hen in hun macht en er was weinig wat ze konden beginnen. Vooral Fawn. Als een apprentice kon je vrij weinig. Al werd ze al bijna een krijger. Dat was ook iets waar ze zich zorgen om maakte. Als ze eenmaal tot krijger benoemd was, verwachtte de Clan dan meer van haar? Verwachtte ze dan dat ze opeens sterker was? Natuurlijk, ze werd getraind en groeide op, maar kracht en vechten waren niet haar sterkste punten en zouden dat ook niet worden. Iets waar ze op zich vrede mee had, maar niet nu haar Clan vernederd werd voor haar eigen ogen. Gelukkig vrolijkte de sneeuw haar een beetje op. Het was koud, nat, het joeg prooi weg, maar het was zó mooi! Als een glinsterende witte deken die eens per jaar hallo kwam zeggen. De nattigheid en kou had ze daar wel eventjes voorover. Met een kleine glimlach en een speelse twinkeling in haar ogen stapte ze in de pootafdrukken van de krijgers die eerder over deze deken hadden gelopen, tot ze op een gegeven moment de geur rook van een mede ThunderClanner. Al snel onderscheidde ze een rode vacht tussen al het wit. Het was Briarpaw. Ze had haar naam wel eens horen vallen in het leerlingen hol. ''Hallo, Briarpaw.'' snorde ze vriendelijk.
❀ About me ❀
» Often I'm told I need to clean up my act, although maturity is something I lack. And so when some simple little problems arise I overthink them over and over again.
ship met dank aan Mim. c':
|
| | | Pommeline 190 Actief
| |
| | | | Blije prei 175 Actief
| |
| | | | Pommeline 190 Actief
| |
| | | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |