It took me by surprise.

Ze moest weg, weg hier. Weg uit ThunderClan. De beelden van de martelingen zouden nooit meer van haar netvlies te verwijderen zijn, evenals het krijsen van haar Clangenoten uit haar oren zouden verdwijnen. Zo snel als haar pootjes haar nu droegen had ze nog nooit gerend. Haar hart leek ieder moment uit haar ribbenkast te kunnen bonzen, en haar altijd sneeuwwitte pootjes zagen bruin van de modder en aarde. Haar eens sprankelende, blauwe oogjes zagen dof van verdriet en angst. Dit kwam niet meer goed. Claw en zijn Elite hadden gewonnen. Het was voorbij voor ThunderClan.
Ze wist niet waar ze was, maar het interesseerde haar niet. Overal was ze veiliger dan in het kamp. De regendruppels kwamen met bakken uit de hemel, en de grond was glad van de sneeuw en de vastgevroren regen. Af en toe gleed ze uit, maar zo snel mogelijk stond ze weer op om verder te rennen. Misschien zou ze iemand tegen komen. Iemand van een andere Clan die haar zou kunnen helpen. Zouden ze dat doen?
Het kleine poesje was zo diep in gedachten dat ze niet meer oplette waar ze heen rende. Toen ze nog een staartlengte verwijderd was van de kloof die twee Clans scheidde was het al te laat. Ze probeerde af te remmen, maar de grond was te glad. Met een geschrokken piep donderde de ThunderClan leerling de kloof in. Voor ze het wateroppervlak raakte knalde ze met haar hoofd tegen een uitstekende rotspunt. Alles werd zwart, en het laatste wat ze hoorde was de plons van haar lichaam in het ijskoude water.

- Fawntje is dood.

Een wit gestalte liep langs de oever van de rivier. Al weken aan een stuk liep ze langs hetzelfde stuk van haar territorium. Clankatten en Elitekatten had ze gemeden, iets wat haar goed gedaan had. Ze had haar zelfvertrouwen terug en dat voelde ze. Haar oren schoten naar voren toen ze een wit-bruin hoopje vacht in de rivier zag. Kort trok de poes met haar oren en liep ze achter het hoopje aan, dat nog steeds mee werd gesleurd met de rivier. Bij een kleine versmalling wist ze de jonge poes op de oever te slepen. Er hing een sterke Thunderclan in haar vacht, maar er was nog een andere geur die haar even achteruit liet deinzen. De Elite? Even sloot ze haar ogen, nadenkend over wat ze ging doen. Ze was afkomstig uit een clan dus de dood van een kat moest geëerd worden met een ritueel, dat dacht ze toch. Als ze de jonge kat hier liet liggen, zouden ze haar nooit vinden. Ze sloeg lichtelijk geïrriteerd met haar staart. Ze was gewoon te goed voor deze wereld. Ze zette haar tanden stevig in het nekvel van de poes en trok haar mee in de richting van het Thunderclan territory, niet wetend dat Thunderclan zijn territorium nu deelde met Bloodclan.

Roxy werd wakker van gekraak voorbij haar hol. Roxy rekte haar uit en rook aan de geur van het dier. Het was een vrouwtjeskat en ookeen rogue kon Roxy van haar geur afleiden. Stiekem kroop Roxy uit haar nest en volgde de poes. De poes wist exact naar waar ze moest dacht Roxy. Roxy stopte de poes achtervolgen school achter een boom. De poes sleurde een lichaampje uit het water. Was dat een dode kat?Roxy stapte naar voor zonder na te denken dat de kattin haar zag. Roxy keek vol afschuw naar het lichaampje. "W...Wat is er gebeurt?" stamelde Roxy. Roxy was helemaal verstijfd. Dit was de eerste keer dat ze een dode kat zag. De geur was er nog, maar het hartje was gestopt en ijskoud van de dode poes.