Through heaven's eyes ll Elkkit

De ogen van de kitten werden groot zo groot als schoteltjes maar de kater hield zijn act op en keek de kitten grijzend aan "Echt waar?" vroeg ze ongelovig, lichtelijk bibberend van angst, De kater knikte zijn nagels schoten uit zijn hulzen voor extra dramatich effect 'Ja' sprak hij overtuigend ' Ze aten zelfs de boten op zodat niks verloren ging' de kater grijns vormde diep op zijn gelaat zei de kitter er echt in trappen? Ze moest toch weten dat katten geen botten aten, Hoe dan ook ze leek het wel te geloven.

Met grote ogen keek ze toe hoe zijn nagels uit zijn hulzen schoten. "Ja. Ze aten zelfs de botten op zodat niks verloren ging." zei hij overtuigend. Verward staarde ze hem aan. Maar... "Botten zijn toch niet lekker?" miauwde ze verbaasd, en trok een vies gezicht. Het leek haar een beetje taai en smaakloos, maar misschien lag het aan haar. Het zou best kunnen dat botten van katten heel lekker waren, hoewel haar hersenen dat al gauw in twijfel trokken.

"Botten zijn toch niet lekker?" miauwde ze verbaasd, de kater schoot in de lach en shudde zijn kop 'Nee je hebt gelijk ik zat je alleen een beetje te dollen' lachte hij 'Katten eten geen botten' voegde hij er voor duidelijkeheid aan toe kitten waren zo leuk vooral deze, Ergens vroeg Timber zich af wie de ouders waren van de kitten 'Zeg Elkkit' begon hij rustig 'Wie zijn jouw ouders eigenlijk?' vroeg hij voorzichtig misshien was er iets met ze gebeurt en pratte ze er niet graag over ofzo, Ze zal niet de eerste zijn.

De kater begon te lachen, en nu was ze nog verbaasder. "Nee je hebt gelijk ik zat je alleen een beetje te dollen. Katten eten geen botten." zei hij lachend. "Oh." ze keek hem beduusd aan. Had ze het toch mooi bijna geloofd. "Zeg Elkkit.." begon Timber rustig. Ze keek hem nieuwsgierig aan. "Wie zijn jouw ouders eigenlijk?" vroeg hij toen voorzichtig. Ze dacht even na. "Dat weet ik niet. Ik geloof niet dat ze veel om me gaven." zei ze zachtjes, en keek hem met grote blauwe oogjes aan.

De kitten dacht even na Timber keek haar strak aan al vertelde een gevoel hem dat het nooit goed was dat een kitten moest nadenken over de vraag wie zijn ouders waren "Dat weet ik niet. Ik geloof niet dat ze veel om me gaven." zei ze zachtjes, en keek hem met grote blauwe oogjes aan, De kater gromde zachtjes maar keek de kitten vriendelijk aan 'Heb je geen broers of zussen?'[b] vroeg hij vervolgens voorzichtig, [b]'Of andere familie?' vroeg hij vervolegns het kon toch niet zijn dat deze kitten niemand had?

"Heb je geen broers of zussen? Of andere familie?" vroeg de kater vervolgens vriendelijk en voorzichtig. Ze bleef hem met grote ogen aankijken. "Jawel, ik had twee pleegzusjes en een pleegmoeder... maar die heb ik al heel lang niet meer gezien. Ik weet niet waar ze zijn." murmelde ze beteuterd. Het kleine poesje miste ze, maar als ze haar zo zomaar achterlieten dan gaven zij ook al niet veel om haar. Ze sloeg haar pluizige staartje om zich heen, en wiebelde even met haar oortjes.

Rustig luisterde hij naar de worden van de kitten "Jawel, ik had twee pleegzusjes en een pleegmoeder... maar die heb ik al heel lang niet meer gezien. Ik weet niet waar ze zijn." murmelde ze beteuterd, De grote kater zuchte en keek de kitten met medelijden aan, Zo jong en dan al alleen 'Dus je hebt helemaal niemand?' vroeg hij vervolgens, Hij had medelijden met de kitten toen hij klein was had hij ook niet de liefste hell zijn vader keek niet eens naar hem om, Maar hij had wel altijd Sweet die er voor hem was dus hij was nooit alleen, ' Weetje je nog hoe je pleeg moeder heette?' vroeg hij maar misshien kende hij haar wel want ja je wist het maar nooit 'Hoe lang zijn ze al weg Elk?'

Timber keek haar met medelijden aan. "Dus je hebt helemaal niemand?" ze knikte bevestigend. Ja, ze had eenzaam leventje. "Weet je nog hoe je pleegmoeder heette? Hoe lang zijn ze al weg Elk?" vroeg hij vervolgens. Ze dacht even diep na, en schudde toen haar kopje. "Nee meneer, dat weet ik niet meer." miauwde ze zuchtend. "Al ongeveer 2 maanden..." voegde ze daar aarzelend aan toe.

"Nee meneer, dat weet ik niet meer." miauwde ze zuchtend. "Al ongeveer 2 maanden..." voegde ze daar aarzelend aan toe, Timber frons even dus ze lieten deze kitten toen ze 1 moon was alleen en verdwenen voor 2 moons? Oke slechtse pleegmoeder van het jaar brafo, De grote kater zuchte even maar keek de kitten vriendelijk aan 'Elk' begon hij rustig 'Anders wil ik je wel onder mijn hoeden nemen?' vroeg hij voorzichtig hij wilde niet opdringerig klinken, hij zou het geen probleem vinden om een pleeg kitten te nemen maar hij begreep ook wel dat het voor deze meid niet zo makkelijk zou kunnen zijn, Dan nog hij kon het proberen?

Timber zuchtte en keek haar toen weer aan. "Elk," begon de kater rustig, en ze keek hem nieuwsgierig aan. Wat zou er nu voor vraag komen? Ze vond hem erg aardig, ondanks dat hij haar best had laten schrikken met dat verhaaltje. "Anders wil ik je wel onder mijn hoeden nemen?" zei hij toen. Elk hield verbaasd haar kopje schuin, en moest even nadenken over wat die zin betekende. Al snel was ze tot de conclusie gekomen dat het zoiets betekende als 'ik wil wel voor je zorgen', en bij die gedachte klaarde ze compleet op. Ze begon helemaal te stralen, en keek hem met een enorme glimlach aan. "Echt?" vroeg ze voor de zekerheid enthousiast. Dat zou fijn zijn! Dan was ze nooit meer zo alleen, toch?

"Echt?" vroeg ze voor de zekerheid enthousiast hij kneep zijn ogen tot spleetjes en keek de kitten strak aan ' Elk ik maar hier geen grapjes over' je zegt toch niet tegen een eenzame kitten ik wil wel voor je zorgen als grapje? katten die dat wel deden mochten zich diep schamen heel diep, Hij lachte even naar de kitten en knikte 'Als je dat wilt natuurlijk' al wist hij dat Elk dat heel graag wilde vroeg hij het toch maar gewoon voor de zekerheid, Hoe leuk kittens ook waren soms konden ze heel onverwacht zijn.

kort ;o