(Open) Wisdom is useless

De wind woei hard door zijn vacht, en zou vele katten omver hebben geblazen. Maar de grote stevige kater bleef gemakkelijk op zijn poten staan, en haalde diep adem. Het was een puinhoop in de Thunderclan. Pure puinhoop. Net zo'n puinhoop als zijn verleden. Een clan kon ontzettend sterk zijn, maar zodra er een geliefd persoon of wat dan ook omkwam, brak er paniek uit. En toch bleef een clan dan ook sterk. Kestrelwing ging langzaam zitten, en keek uit over het lege veld. Hij slaakte weer een diepe zucht. Na al die jaren was het hem duidelijk geworden. Iedere clan probeerde speciaal te zijn, beter dan de rest. Maar tegelijkertijd waren ze juist zo ontzettend hetzelfde. Er zat geen spat verschil tussen ze, maar geen van alle wilden ze dat accepteren. Kestrelwing keek even op toen hij in de verte voetstappen hoorde. Hij begon oud te worden, en wat had hij bereikt? Niet veel, behalve wijsheid. En niemand luisterde tegenwoordig naar je, dus daar had je ook geen biet aan.

Applenose trippelde door het Thunderclan territorium met een dun muisje in haar bek. Het muisje was te weinig om een kat te voeden dus daarom was ze van plan om veder te gaan jagen, maar eerst moest ze het muisje naar haar verstop plek brengen. In die verstop plek verstopte ze prooi zodat ze het later aan de zwakke en de kittens kon geven. Ze wist dat het gevaarlijk was al helemaal als er een Bloodclanner achter kwam, maar voor haar clan wilde ze het risico wel nemen. Door de muis in haar mond had ze de geur van een ander kat niet geroken. Daarom schrok ze zich ook bijna dood toen ze Kestrelwing zag staan. Van schrik had ze haar muisje laten vallen. "Ehh, hoi Kestrelwing." zei ze een beetje beschaamd. "Ik had je niet gezien." vervolgde ze.

Mijn Accounts  :

Leopardpaw-Applenose-Lightningpaw'

De voetstappen naderden hem langzaam maar zeker, de geur verried dat het om een poes van zijn eigen clan ging. Er kwam een bruine poes met groenige ogen tevoorschijn, en ze leek hem nog niet te hebben opgemerkt, hoewel je toch niet snel over Kestrelwing heen keek. Met een klein glimlachje volgde hij met zijn ogen de bewegingen van de poes. Hoe lang zou het nog duren? Even later leek ze zich een ongeluk te schrikken, zelfs haar muisje viel op de grond. "Eh, hoi Kestrelwing. Ik had je niet gezien." zei de poes lichtelijk beschaamd. "Dat merkte ik al, dag jongedame." zei hij vriendelijk, en nam haar even nieuwsgierig op. Ze leek inderdaad nog vrij jong, en hij herkende haar zo gauw niet. "Zou ik uw naam mogen weten?" vroeg hij geïnteresseerd.

En net toen Applenose haar naam wilde vertellen aan Kestrelwing klonk er een stem achter haar. 'Waar wou je met die muis heen.' zei de stem. Applenose draaide haarzelf om, om daar vervolgens een Bloodclan kater te zien staan. Applenose rolde geïrriteerd met haar ogen. Die Bloodclanners moesten zich ook echt overal mee bemoeien, maar dan ook echt overal. "Met die muis?" vroeg ze terwijl ze met haar poot naar de muis wees. "Die muis wilde ik gaan begraven zodat ik hem later op kon halen om hem vervolgens naar het kamp te brengen. Je weet wel dat heet jagen." legde Applenose uit terwijl ze naar de muis toe liep. "Maar voordat je veder vraagt waarom ik helemaal hier na toe liep om dat te doen." zei ze snel voordat de Bloodclanner wat kon zeggen. Even liet ze een korte stilte vallen om de muis te verplaatsen. "Dat deed ik omdat het Leaf-bare is. Daardoor zijn de meeste delen van het bos namelijk bevroren, maar als Thunderclanner leef ik in het bos en weet ik dus ook welke delen eerder bevroren zijn en welke niet." ging ze veder terwijl ze een kuiltje groef. "En daarom ging ik dus hierheen want dit deel van het bos is nog niet bevroren. En als Thunderclanner wist ik dat dus." eindigde ze haar verhaal. Vervolgens legde ze haar muis in het kuiltje en deed er wat sneeuw overheen. Daarna ging ze naast Kestrelwing zitten en keek ze de Bloodclanner aan met een uitdagende blik in haar ogen. Ze was benieuwd naar wat de Bloodclanner ging zeggen. Niet dat hij een poot had om op te staan. Applenose had namelijk genoeg redenen om hier te zijn en dat wist die Bloodclanner donders goed.